KARACA' DAN
Kapıda öylece durmuş anlamaya çalışıyorduk.
Ailemiz kayıptı ama mir yine beni düşünerek,
"Şimdi izin ver seni içeriye götüreyim" dedi.
Kafamı aşağı yukarı sallayıp onayladım onu.
Bir elini bacaklarımın altına atıp diğerini de belime doladı ve beni kucağına alarak içeriye geçti.
Beni koltuğa oturtup oda yanıma oturdu ama rahat değildi.
Buram buram endişe ediyordu.
"Benim yüzümden senin kardeşlerin de kaçırılmış olabilir ama sen bana kızmak yerine benimle mi oturuyorsun?" dedim gözlerimi ona çevirip.
Oda benim gözlerime bakıp öyle cevap verdi.
"Senin ne suçun var ki, belki de en masum olanımız sensin. Hem ben eminim kardeşlerimi sağ salim bulacağım, seninkileri de öyle. Belki beni hatırlamıyorsun ama her yerde gözüm kulağım vardır. Eğer öyle birşey olmuşsa onlara zarar gelmeden çıkarıp alacağım elinden ve onu paramparça edeceğim" dedi .
Ona güvenmeyi seçtim ve başımı aşağı yukarı sallayıp onayladım onu.
Başımı ellerimin arasına alıp kafamı koltuğa yasladım.
Kurtulamayacaktım değil mi?
O adi herif peşimi bırakmayacaktı.
Yan tarafımda bir hareketlilik hissetim ama gözlerimi açmadım.
Mir'in Bir eli başımdan tutup beni göğüsüne çekti, diğer eli de belime sarıldı.
"Karaca gizli bir görev için nişanlanmıştım onu sevdiğim için değil. Biz o sıra seninle konuşmuyorduk yani ayrıydık. Sana dürüst olacağım bir tek sana anlatacağım bunu. Biz seninle sevgili değildik" diye konuşunca kafamı göğüsünden çekip ona baktım.
Ama beni kendinden uzaklaştırmadı.
"Nasıl yani?" diye sordum sakin bir şekilde.
Bir elini yanağıma katıp yavaşca okşadı.
"Ben seni 6 sene önce görmüştüm ve o gün sana aşık oldum. Tabi bunu anlamam 6 sene sonra karşılaştığımızda oldu. Evet seni seviyordum ama senin beni sevdiğini bilmiyordum. Sen kaza yapmadan 2 ay önce seninle kötü bir tartışma yaşadıktan sonra hiç görüşmedik. Benim ne olduğumu sorma ama mecbur olmasaydım bu Nişan olmazdı tabi beni sevdiğini bilseydim de olmazdı ama bilmiyordum. Bana bunu kaza yaptığın gün karan soylemişti, "ablam seni sevdiği için içerde ölüyor" demişti." Dediğinde şok oldum.
"Sana ben söylemedim mi?" diye sordum.
"Hayır, kaza yaptığın gün karan söyledi" dedi.
Bu çok kötüydü, onu sevdiğimi bile soyleyememiştim.
Peki ama seviyormuydum onu gerçekten.
"Anladım, yani biz sevgili bile değildik" dedim.
"Malesef" diye mırıldandı.
"Burda otur ben yukarı çıkıp üzerimi değiştirip geleceğim" dedim.
Kafasını aşağı yukarı sallayıp beni onaylayınca kollarından çıkıp ayağı kalktım.
Merdivenleri çıkarken sırtımda bakışlarını hissedebiliyorum ama bakmadan odama geldim.
Yatağın üstüne oturup gözlerimi öğlen ki olaydan beri zorlayan yaşları serbest bıraktım.
Bunlar çok fazlaydı.
Bı yerden mir ile yaşadığımız olay bir yerden kardeşlerimin ortadan kaybolması.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZAMANA KARŞI 1.SERİ (MAFYA)
Action"Söylesene neden hiç doğum gününü kutlamıyorsun?" Dedi yalancı bir şaşkınlıkla. "Kes sesini!"dedim. "Çünkü annen 7.yaş doğum günün de öldü" dedi acımasız bir şekilde Onun ağzından çıkan bu sözler ile herkesin saşkın bakışları bana döndü. "Abla" ded...
