MİR ZEMHERİ'DEN
Kendimi o kadar boktan hissediyorum ki, nasıl nefes alındığını bile unuttum.
Karaca, o senmisin bilmiyorum ama sen olma!
İtfaiyenin nasıl geldiğini, ve şuan nasıl teşhis edilmesi için hastaneye geldiğimi hatırlamıyorum bile.
Evet şuan labaratuvarın önünde bekliyorum.
Karaca mı değil mi bilmiyorum ama o olsun istemiyorum.
ZEMHERİ HASTANESİ'de bi haber bekliyorum. Bütün doktorları toplayıp DNA testi için seferber ettim. Tam bir saattir labaratuvar da uğraşıyorlar.
Ne kadar süre geçti bilmiyorum ama kapı açılınca hemen doktorun karşısına dikilip,
"Söyle, bana onun olmadığını söyle!" Dedim.
"MİR bey, sakin olun, aldığımız DNA sonucuna göre ceset bir kadın cesedi" dedi.
Korku ve çaresizlik, evet şuan tüm vücudumu saran tek duygu bunlar.
Kaskatı kesildim.
Ne kadar süre geçti bilmiyorum ama,
Alper donup kaldığımı görünce
"eşleşiyor mu" dedi korkarak.
Doktor önce bana sonra Alper' e bakıp "Hayır" deyince tüm göğüsümü şişirecek kadar derin nefes aldım.
O değildi, karaca değildi .
Onu kaybetmedim. O hayatta.
Alper derin bir gülümseme ile elini omuzuma atıp dostane bir şekilde sıktı.
"O yaşıyor, merak etme onu bulucaz" dedi.
Tuttuğum nefesi geri verince,
"Bütün iyi adamlarını topla, 24 saatleri var, yer yarılıp içine girdilerse bile içine girip çıkaracaklar. Duydun mu Alper 24 saat içinde bana onun yerini bulacaksınız. Oldu ki 24 saati bir saniye bile geçerse, geldikleri yere kendim gönderirim hepsini ve emin ol seninde canını yakarım" dedim sert bir şekilde.
Onun sesli bir şekilde yutkunuşunu gördüm. Ama umrumda değildi. Arkamı dönüp çıkışa doğru yürüdüm. Onlar ararken ben oturacak değildim.
O piç kurusunu öldürecem.
Ve karaca' yı çekip alacağım elinden.
KARACA' DAN
Gozlerimde sanki tonla ağırlık var gibi açamıyorum.
Etraftan adım sesleri geliyor ama gözümü açıp ta bakamıyorum, ne oldu ki bana, son olanları hatırlamaya çalıştım.
Tabi ya o piç kurusu beni kaçırttı.
Ensemde şiddetli bir ağrı hissetikten sonra gerisini hatırlamıyorum.
Kendimi zorlayıp biraz gözlerimi araladım.
Bir kaç saniye etrafa baktıktan sonra,
𝗔𝗿𝗮𝗹𝗮𝗺𝗮𝘇 𝗼𝗹𝗮𝘆𝗱ı𝗻 𝗸𝗮𝗿𝗮𝗰𝗮 𝗯𝘂 𝗻𝗲!!!
Diye çığlık atmaya başlayan iç sesim ve yine ona hak veren ben oldum.
𝗕𝗶𝗱𝗲 𝘃𝗲𝗿𝗺𝗲𝘀𝗲𝘆𝗱𝗶𝗻!
"Tamam sus artık" diye cevap verdim içimden
Bir sandalyede resmen kurdele olmuş bir şekilde bağlıyım.
Ve etrafımda 10 tane adam var. Yani ellerimle kurtulsam bile baş edemem birden bunlarla.
İç sesimin çığlık attığı şey tabiki bu değil.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZAMANA KARŞI 1.SERİ (MAFYA)
Akcja"Söylesene neden hiç doğum gününü kutlamıyorsun?" Dedi yalancı bir şaşkınlıkla. "Kes sesini!"dedim. "Çünkü annen 7.yaş doğum günün de öldü" dedi acımasız bir şekilde Onun ağzından çıkan bu sözler ile herkesin saşkın bakışları bana döndü. "Abla" ded...
