öɴᴄᴇʟɪ̇ᴋʟᴇ ᴍᴇʀʜᴀʙᴀ...
ʙᴜɢüɴ ᴇʀᴋᴇɴ ᴏʟᴍᴀꜱɪɴᴀ ʀᴀğᴍᴇɴ ʙöʟüᴍ ᴀᴛɪʏᴏʀᴜᴍ çüɴᴋü ʙᴜɢüɴ ʙᴇɴɪ̇ᴍ ᴅᴏğᴜᴍ ɢüɴüᴍ...
ᴅᴇꜱᴛᴇᴋ ᴏʟᴍᴀʏɪ ᴜɴᴜᴛᴍᴀʏɪɴ ʟüᴛꜰᴇɴ
YAZAR'DAN
"KARACA!" diyen haykırış ile hemşireler şok oldular çünkü Karaca'nın kalbi tekrar atmaya başlamıştı.
Karaca'nın ailesi için yapamayacağı şey yoktu.
Zira kalbinin tekrar atmasının tek sebebi ailesi'ydi.
"Açılın!" Diye bağıran hemşire ile mir başını kaldırıp değişen makine seslerine odaklandı.
Çünkü bir öncekinden daha farklı ses vardı.
Daha canlı bir ses.
Karan ve beren hemen ayağı kalkıp karaca'ya baktılar.
Duru kahkaha atıp ağlarken herkes anlamaz gözlerle ona bakıyordu.
"O döndü! Kardeşim döndü!" Diye sevinçle bağırıp alpere sıkıca sarıldı.
Herkes afallarken duru kahkaha atıyordu.
Mir kendini zorlayarak sedyeye tutunup ayağı kalkmaya çalıştı.
Zor oldu ama başardı.
Gözlerini kırpıştırdı görüntü netliği için zira ağlamaktan önünü göremez hale gelmişti.
Önce karaca'ya baktı, sonra da makine ile uğraşan ve geri dönen doktorlara.
Anlamıyordu hiçbir şey.
"Neler oluyor?" Diye sordu kısık sesi ile.
Doktor karaca'ya müdahale ederken cevap vermeyi imhal etmemişti.
"Hasta döndü! Dışarı çıkın!" Diyerek tebessüm edip bağırdı.
Mir şok olmuş bir şekilde karaca'ya döndü.
Dönmüş mü? Diye sordu içinden.
Sonra bir damla daha gözyaşı akarken tebessüm etti.
Eğilip önce saçlarına sonra ise alnına bir öpücük kondurdu.
"Teşekkür ederim sevgilim, beni yarım bırakmadığın için teşekkür ederim" diye fısıldadı.
Hemşireler diğerlerini yoğun bakımdan çıkardığında dışarıda bu sefer herkes sevinçle bağırıyordu.
Mir karaca'yı bir an bile bırakmak istemiyordu son yaşananlardan sonra çünkü karaca ile birlikte kendisi de ilk defa bu kadar ölüme yaklaşmıştı.
En sonunda Mir'i de çıkardıklarında Mir uraz'ın karşısında durdu.
Uraz'ın gözlerinde gördüğü dev umut ışığı ile birlikte iki koca adım atıp sıkıca sarıldı ona.
Uraz ise geç kalmadan aynı içtenlikle karşılık verdi ona.
Allah biliyor ya Mir'in ilk defa böyle yıkıldığını görmüştü.
Gözlerinin önünde hayat ışığını kaybetmiş gibi dizlerinin üstüne sertçe düştüğünü görmüştü.
Mir'i ne kadar inkar etse de seviyordu ve Mir de aynı şekilde onu.
Onlar düşmandan çok dost tu.
"Ablam döndü!" Diye sevinçle bu sefer çığlık atan beren herkese tek tek sarıldı.
Sonra birbirinden ayrılan Uraz ve Mir'e doğru koştu.
Önce Uraz'a sarıldı.
Sonra ise sımsıkı Mir'e sarıldı.
Mir sevinçle ona koşan kız çocuğuna kollarını doladı.
Bir elini saçlarına atarak şevkatle okşadı.
"Ablam bizi bırakmadı Mir abi" dedi beren.
"Bırakmadı, bırakmaz abicim" diyerek karşılık verdi Mir.
Sonra birbirlerinden ayrılınca beren bu sefer koşarak mert'in kucağına atladı resmen.
"Sevgilim, ablam gitmedi!" Diye bağırdığında herkes afallayıp onlara döndü.
Sevgilim mi?
Mert "işte şimdi sıçtık" diye geçirdi içinden.
Ne yapacağını bilmiyordu çünkü şuan ona koala gibi sarılan sevgilisi ile düşünmesi zordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZAMANA KARŞI 1.SERİ (MAFYA)
Acción"Söylesene neden hiç doğum gününü kutlamıyorsun?" Dedi yalancı bir şaşkınlıkla. "Kes sesini!"dedim. "Çünkü annen 7.yaş doğum günün de öldü" dedi acımasız bir şekilde Onun ağzından çıkan bu sözler ile herkesin saşkın bakışları bana döndü. "Abla" ded...
