VE YENİ KURGUM "YÜREĞİMDE Kİ ATEŞ" YAYINDA ONDAN DA DESTEKLERİNİZİ ESİRGEMEYİN🔥
KARACA'DAN
Ne yapmam gerekiyor? gerçeklerden ve herşeyden uzak durmak için arkama bile bakmadan koşarak burdan uzaklaşmam mı?
Yoksa, arkamı dönüp canımdan hangi parçamın çığlık atarak yandığını görmem mi?
Korku!
Hayatım hep bu duygu ile geçiyordu.
Bu duygu doğum lekesi gibi vücudumda ve hayatımda yer edinmiş, beni terk etmiyordu.
Doğduğum günden beri her duygu gelip geçti hayatımdan ama tek bir duygu her saniye kara bulut gibi üzerimde dolaşıyor ve asla hayatımdan çıkmıyordu.
Bu duygu şüphesiz korkuydu!
"KARACA!" diye gürleyen Mir'in sesi ile irkildim.
Koşuşturma sesleri geliyordu arkamdan ama kımıldayamıyordum.
Ayak seslerine çığlık sesleri karışmıştı ve kime ait olduğunu ayıramıyordum.
Mir hemen karşıma geçip endişeli gözleri ile,
"Karaca, karaca iyimisin?" Diyerek eli ile sırtıma baskı yaparak beni kolları ile sımsıkı sardı.
Hareket etmeyince benden uzaklaşarak elleri ile yüzümü avuçlarının arasına aldı.
"Bir şey söyle karaca! İyimisin yaralandın mı?"
Diyerek sarstı beni.
"Mir" diye fısıldayınca,
"Söyle güzelim, bana iyi olduğunu söyle" dedi.
Ama ben iyi olduğumu soyleyemeyecek kadar korkuyordum.
"AMBULANS ÇAĞIRIN!" diye bağıran ses ile gözlerimden yaşlar akıp yanaklarımı ıslatmaya başladı.
Bu karan' ın ağlayan sesiydi.
"Kim?" Dedim fısıltı ile Mir'in yüzüne bakarken.
Göz bebekleri titrediğinde,
"Karaca"diye fısıldadı.
"Bana senin ailen değil de" diye konuştum yalvaran sesimle.
Başım omuzuma düşerken benim çaresizliğim onu da çaresiz bırakıyor gibi gözlerini yumdu.
"Duru" diyen belirsiz sesini duyduğumda dizlerim büküldü.
Mir gözlerini açıp belimden tutarak beni kendine yasladı.
Tekrar Çığlık sesleri geldi kulağıma.
Beren ve İlayda ya aitti.
"DURU!" diyen Alperin sesi ile,
"HAYIR!" diyerek haykırdım.
Mir'in kolları arasında çıkmak için çırpındım, gidip kardeşimi kurtarmam ve onun acısını almam gerekiyordu ama mir beni bırakmıyordu.
"BIRAK BENİ, DURU!" diyerek bağırdım.
"Karaca sakin ol!" Diyerek başımı göğüsüne yasladı.
"ABLA YARDIM ET, DURU ABLA ÖLÜYOR!" diye bağıran berenin sesi ile vâr gücümü toplayarak Mir'i göğüsünden iterek çıktım kollarından.
Arkamı döndüğümde ölmek istedim.
Başı Alper'in dizi üstünde, karnından kanlar akarak yatan duru beni ne denli yaktığını bilseydi öyle hareketsiz yatar mıydı?
Sağ elini karan' ın , sol elini beren' in tutup ağlayarak başında durduğunu bilseydi gözleri kapalı olur muydu?
"Duru!" Diye bağırıp yanına doğru koşup hemen başının önünde diz çöktüm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZAMANA KARŞI 1.SERİ (MAFYA)
Acción"Söylesene neden hiç doğum gününü kutlamıyorsun?" Dedi yalancı bir şaşkınlıkla. "Kes sesini!"dedim. "Çünkü annen 7.yaş doğum günün de öldü" dedi acımasız bir şekilde Onun ağzından çıkan bu sözler ile herkesin saşkın bakışları bana döndü. "Abla" ded...
