KARACA' DAN
Acı, hissettiğim tek şey acı ama fiziksel değil.
Ve kendim için de değil bu acı.
Ailem için, karşımda haykıran, ne yapacağını bilemeyen, sadece bağırıp dur'maları için yalvaran ailem için.
Yüzüme inen yumruk ile başım sağa doğru düştü. Hepsini izletiyorlardı onlara.
Karan " dur artık oruspu çocuğu dur" diye haykırıyordu. Beren duruya sarılmış bir şekilde hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Duru ise aldığım her bir darbe de yüzünü başka tarafa çevirip sessiz bir şekilde göz yaşı döküyordu.
Alper ferman babayı, tanımadığım genç erkek karanı tutuyordu. tanımadığım kız ise Mir' in kolunu sıkı sıkıya tutmuş ağlıyordu.
Ve MİR sanki canından can koparıyorlarmış gibi acı içinde gözünü bile kırpmadan beni izliyordu.
"Yapmayın, vurmayın ablama" diye bu sefer beren yalvarmaya başladı.
Hayır bu piç kurusuna yalvaramazlar.
"Kesin şunu" diye bağırdım. Bulduğum güç ile.
Hepsi ağlayarak bana bakınca,
"Size böyle öğretmedim hiç bir şeyi, benim kardeşlerim kimseye yalvaramazlar. Şimdi söyleyin bana, sizi yanlış bir şekilde mi büyüttüm yoksa beni ablanız olarak görmekten vazmı geçtiniz!" Diye haykırdım.
Ahmet Kara ve adamları donup kaldılar, kendi canım için değilde onlara yalvarmamaları için haykırıyordum.
Canım umrumda bile değil. Asla güçsüz duramazlar yoksa bu hayatta hiç birşeyi beceremezler. Bunu onlarda biliyor, bu bizim ailemizin birinci kuralı.
Ondandır ki hemen göz yaşlarını silip başlarını kaldırdılar. Biliyorum içlerinden haykırmak, kırıp dökmek geliyor ama güçsüz duramazlar.
Beren ve karanın gözleri güçlü bakarken, diğerlerinin gözlerinde hayranlık ve gurur vardı.
Hepsi bana sadece saf bir şekilde bu iki duygu ile bakıyordu.
Ahmet denen piç bundan hoşnut olmamış ki canlarını daha çok yakmak ister gibi,
"Kırbaçlayın!"dedi bağırarak.
Baş adamı olan şerefsiz masaya doğru yürürken karan ve berene baktım.
Gözlerindeki endişe ortaya çıkmak üzereydi ki,
"Sakın!"dedim onlara bakarken. İkisi de ne demek istediğimi anladığı için dik durdular.
Ama uzun sürmeyecek biliyorum biz üçümüz bir beden gibiyiz bendeki acıyı misliyle onlarda çekiyordu keza bende öyle .
Adam eline kırbaçı alıp arkama geçti. İki adam zorla üstümdeki gömleği çıkarmaya çalışıyorlardı.
Ferman baba" dokunmayın ona kansız herifler" diye bağırmaya başladı. Gözleri dolu doluydu.
Mir' e baktığımda köşeye geçmiş telefon ile konuşuyordu. Her Yeri kaskatıydı. Hiçbir yere sığmıyormuş gibi volta atmaya başladı. Ama gözleri sık sık beni konturol ediyordu.
Zorda olsa üstümdeki gömleği çıkardılar.
𝙀𝙫𝙚𝙩 𝙮𝙚𝙧𝙞 𝙙𝙚ğ𝙞𝙡 𝙖𝙢𝙖 𝙨ü𝙩𝙮𝙚𝙣 𝙞𝙡𝙚 𝙙𝙪𝙧𝙢𝙖𝙠 ç𝙤𝙠 𝙪𝙩𝙖𝙣ç 𝙫𝙚𝙧𝙞𝙘𝙞 ş𝙪𝙖𝙣 𝙠𝙖𝙧𝙖𝙘𝙖, 𝙗𝙞 𝙨ü𝙧ü 𝙖𝙙𝙖𝙢 𝙫𝙖𝙧.
Evet yine haklı.
Adam parmakları ile sırtıma dokunuca irkildim.
Ensemden başlayıp belime kadar indi parmakları.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZAMANA KARŞI 1.SERİ (MAFYA)
Acción"Söylesene neden hiç doğum gününü kutlamıyorsun?" Dedi yalancı bir şaşkınlıkla. "Kes sesini!"dedim. "Çünkü annen 7.yaş doğum günün de öldü" dedi acımasız bir şekilde Onun ağzından çıkan bu sözler ile herkesin saşkın bakışları bana döndü. "Abla" ded...
