‼️OY KULLANMAYI, YORUM YAPMAYI VE YAZARIMIZI TAKIBE ALMAYI UNUTMAYIN‼️
Yanlış yaptığım veya görmediğim hatalarımı yorumlarda belirterek bana yardımcı olabilirsiniz🙏🏻
✨️İyi ve keyifli okumalar dilerimmm✨️
🚨Bu hikayedeki karakterlerin gerçek kişi ve olaylarla ilgisi yoktur. Tamamen hayal ürünüdür.🚨
🤍
*Bazen Kendini Feda Etmeli İnsan*Elini uzattın hep
Havada kalan en güzel hayalimiz
Yaramızı unutturur, yarayı kapatan aşk
Yaradan da derin🎶Kalben-Yara🎶
Küçükken hep bir kitap karakteri olmak isterdim. Özellikle de başrol olduğum bir dünyaya uyanmak benim hayalimdi. Onlarınki gibi başarılara ulaşarak hayatın güzelliklerine kavuşmak ve bunları yaparken her an yanımda olup beni sevecek birini isterdim. Güzel ailelere sahip olurlardı ki onlar hep. Belki acı çekerlerdi ama aile dedikleri insanlar hayatlarına illa girerdi. Eğer şu an bir rüyadaysam ve kötü şeylerin sonunda iyiye kavuşacaksam ben asla uyanmak istemiyorum.
Arabanın kapısı yavaşça açıldığında artık korkmak yerine sadece baygınca bakıyordum. Beni kaçıracak kişi her kimse çok şanssızdı çünkü daha bir araba kapısını bu kadar yavaş açıyorsa benim hızımla işi zordu. Tam bağırıp inemesini söyleyecektim ki gördüğüm kişiyle dişlerim belli olacak şekilde güldüm. "Arkadaşının arabasına tekme atanı da ilk kez görüyorum," dedi Alperen. Ben yorgunluğumdan dolayı, buluşacağımızı tamamen unutmuştum. Bu yüzden arabanın onun olacağını düşünmemiştim. Bir dakika, arabası mı vardı?
Aniden aklıma gelenlerle ellerimle yüzümü kapattım. Aracın içinde beni kaçıracak insanlar olduğunu düşünüp konuşmuştum. Rezil olacağım bir bu olay kalmıştı. "Sakin ol. Hiçbir şey duymadım, hiçbir şey bilmiyorum. Nereye gideceğiz?" Baş parmaklarım ve ortak parmaklarımı ayırarak sadece gözlerimi açıkta bıraktım.
"Unut her şeyi tamam mı?"
"Neyi," dediğinde ellerimi yüzümden çektim. O güvenilir biriydi. Koşarak yanına geçtim ve arabasına döndüm. Arabanın önüne bir kez vurdum. "Vay, araba mı aldın?" dedikten sonra kaşlarımı çattım. "Birkaç haftalık gelmemiş miydin? Neden bir araba aldın?" Türkiye'de bir arabası yoktu. Benden sonra almışsa da buraya getirecek değildi. Sorumla, suratında afallamış bir ifade oluşmuştu. Bir süre sadece suratıma baktı. Ne diyeceğini bilemiyor gibiydi. Kekelemelerinin sonunda cevap verdi. "Boş ver," dedi ve aracın diğer tarafına geçerek kapıyı açtı. "Hadi bin." Eliyle aracın içini gösterdiğinde oraya gidip koltuğa yerleştim.
Araba soruma cevabı beni şüpheye düşürmüştü. Benden bir şey gizliyordu. Fazlasıyla açık etmişti. Ama belki de özeldir diye düşünerek dahasını sorgulamadım.
Arabanın önünden dolandıktan sonra o da sürücü koltuğuna oturdu. Aracı çalıştırıp tekrardan nereye gideceğimizi sorduğunda heyecanla, "Alışveriş merkezine gidelim mi?" dedim. Kendimde fark ettiğim bir şey de bu olmuştu. Amy ile tanıştığımdan beri tarzım ve zevklerim azıcık değişmişti. Bu iyi bir değişimdi.
"Peki, gidelim bakalım." Alperen'e dönüp gülümsedikten sonra yolu izlemeye başladım. Boş durduğum her an aklıma Malfoy'un söylediği şeyler geliyordu. Dün ölüyor muydum? Haberim olmadan üç saldırıya daha mı ugramıştım? Bunların üstüne bir de Malfoy bana saldıran adamlardan birine zara verip babamın dikkatini çekebilme riskine mi girmişti? Tek isteğim babamın bunu duymamış olmasıydı. Ama hapisten çıktıysa bir kulağı büyük ihtimalle bendeydi. Bu da öğrnememesini neredeyse imkansız kılıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AİLE BEDELİ
RomanceEllerimle, ellerini tutup belime uzattım. Ben, tenimin açıkta bıraktığı belimi tutmasını beklerken o, bana dokunmadı. Ellerini belimin hizasında tutarken boynuma doğru konuştu. "İzin veriyor musun?" dediğinde kaşlarım havalandı. "Sana dokunabilir mi...