2.Bölüm: Gecenin Şafağı

757 115 62
                                    


“Her nasılsa benim ruhum senin ruhunu tanıyordu, daha henüz tanışma fırsatı bile bulamadığımız halde.”

-Amanda Lovelace

-Amanda Lovelace

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Karanlık örtü günün üstünü örtüp Ay’ı koynuna aldığında gece hâkimiyetini ilan etmişti

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Karanlık örtü günün üstünü örtüp Ay’ı koynuna aldığında gece hâkimiyetini ilan etmişti. Geceden daha tehlikeli olduğunu sezdiğim bu adam sokağın zifirisine gizlenmiş, koluma sardığı eliyle beni esir tutuyordu.

Yolun sonunda, sol köşesindeki sokak lambası cızırdayarak yanıp sönerken sessizliği böldü.

"Bağırmak yok," Sağ eli yavaşça ağzımı serbest bıraktığında sol eli hâlâ dirseğimi kavrayarak dengemi sağlıyordu.

"Sen," dedim içten öfke barındıran bir sesle. Karnına gevşekçe yumruğumu geçirdim. "Nasıl buldun beni?"

"Sakin." Dişlerinin arasından fısıldadı. "Benden kimse kurtulamaz."  Beni kayalıktan indirip dirseğimi bıraktı.

"Nasıl buldun dedim?" Gözlerim etrafı taradı. "Sahibine haber uçurdun mu?"

"İt miyim ben? Ne sahibi?" Baştan aşağı onu süzdüm.

"İtaat etmekte iyisin." Omzundan hafifçe itip aramızda mesafe yarattım. "Hadi yoluna, görmedik birbirimizi."

Gitmek üzereydim ki yeniden dirseğimi yakaladı. "Yok, öyle çekip gitmek." Eli tenimin üzerinden bileğime kaydı. "Neden tüydün?"

"Bakıyorum da resmiyeti çekip almışsın aramızdan." Sağ kaşım havadaydı.

"Mihrimah," sabır dilenir gibi gökyüzüne baktı. "Hanım," dedi dişlerinin arasından. "Sokak sokak seni aradım, kafam epey atık."  Bileğimi sarsarak beni kendine doğru çekti, kayanın yüksekliği sayesinde ondan uzundum, tepeden bakışım ile ıslıklı bir nefes aldı. Bileğimi bıraktığı gibi iki eliyle belimi kavradı.

"Ne yapıyorsun be?" Kısık sesli serzenişim hayret doluydu.

"Kayıp düşeceksin, önce ayağın bir yere bassın sonra hesap ver." Ellerini omuzlarıma bastırıp beni yerimde sabit tuttu.

Gün ve GeceHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin