My Sugar Daddy

11 - Μια Αναπάντεχη Απόδραση

═════════ ღ ღ═════════

Το πρωινό ξεκίνησε όπως όλες οι τυπικές μέρες στο Λονδίνο: με βροχή. Φόρεσα την αγαπημένη μου γκρι φούστα και το μπλε πουκάμισο, πήρα την ομπρέλα μου και κατέβηκα τις σκάλες με αποφασιστικότητα. Ανοίγοντας την πόρτα του σπιτιού μου, με υποδέχτηκε ένα κύμα υγρασίας που με έκανε να ανατριχιάσω. Η βροχή έπεφτε καταρρακτωδώς και η ομπρέλα μου έμοιαζε περισσότερο με διακοσμητικό παρά με εργαλείο προστασίας. Μάταιος κόπος. Έκανα μια αξιοθρήνητη προσπάθεια να μείνω στεγνή, αλλά κάθε βήμα που έκανα προς το αυτοκίνητό μου, ήταν σαν να περνούσα μέσα από καταρράκτη. Η ομπρέλα μου, αποφασισμένη να με εκθέσει, έγερνε από τη μία πλευρά σαν μεθυσμένη, αφήνοντας τις σταγόνες να πέφτουν πάνω μου.

Τέλεια αρχή για τη μέρα μου, σκέφτηκα σαρκαστικά, καθώς έμπαινα στο αυτοκίνητο με τα μαλλιά μου να κολλάνε στο πρόσωπό μου σαν να είχα μόλις βγει από το ντους.

Μπήκα στο αμάξι και κοιτάχτηκα στον καθρέφτη. Φανταστική εικόνα, Μπλερ. Ήμουν έτοιμη για φωτογράφιση... σε διαφήμιση για αδιάβροχα. Ξεκίνησα τον κινητήρα και προσπάθησα να θυμηθώ γιατί ακριβώς αγαπούσα αυτή τη δουλειά.

Ήταν μόλις 7.30 το πρωί όταν έφτασα στο γραφείο, λίγο νωρίτερα από ό,τι συνήθιζα. Καθώς κατευθυνόμουν προς το γραφείο μου, παρατήρησα ότι το φως στο γραφείο του Φίλιπ ήταν ήδη αναμμένο και η πόρτα ανοιχτή. Αυτό ήταν σπάνιο. Ο Φίλιπ ήταν πάντα ακριβής, αλλά ποτέ νωρίτερα από τους υπόλοιπους.

Ακούμπησα τα πράγματά στο γραφείο μου και κατευθύνθηκα προς το δικό του, γεμάτη περιέργεια για το τι μπορεί να είχε συμβεί. Χτύπησα απαλά την μισάνοιχτη πόρτα του, προσπαθώντας να δηλώσω διακριτικά την παρουσία μου.

«Περάστε», ακούστηκε η φωνή του Φίλιπ από μέσα, γεμάτη άγχος.

Άνοιξα την πόρτα και τον είδα να κάθεται πίσω από το γραφείο του, με ένα βλέμμα σκεπτικό και ανήσυχο. Η Τζέιν, η νομικός σύμβουλος της εταιρίας και κόρη του Προέδρου, στεκόταν όρθια δίπλα του, δείχνοντας το ίδιο προβληματισμένη.

«Καλημέρα σας», είπα με επαγγελματικό τόνο, προσπαθώντας να αγνοήσω το ξαφνικό σφίξιμο που ένιωθα στο στομάχι μου.

Ο Φίλιπ με κοίταξε και έγνεψε προς μια καρέκλα. «Ήρθες! Κάθισε, Μπλερ. Έχουμε τεράστιο πρόβλημα και πρέπει να το λύσουμε άμεσα.»

Κάθισα στην καρέκλα, νιώθοντας την ένταση στον αέρα. «Τι συμβαίνει;»

Η Τζέιν πήρε το λόγο. «Έχουμε ένα σοβαρό ζήτημα με τον τραπεζικό δανεισμό για την ναυπήγηση των νέων πλοίων. Η Commercial Bank of China, με την οποία είχαμε σχεδιάσει τη χρηματοδότηση, έκανε πίσω λόγω της καθυστέρησης στην επιλογή ναυπηγείου.»