My Sugar Daddy

16 - Αποτυπώματα του Παρελθόντος

═════════ ღ ღ═════════

Καθώς τα μάτια μου άνοιξαν αργά, μια αίσθηση απόλυτης ηρεμίας με τύλιξε. Δεν είχα το συνηθισμένο ξυπνητήρι, ούτε τον θόρυβο των αυτοκινήτων έξω από το παράθυρο—μόνο την απόλυτη ησυχία που φαινόταν τόσο αλλόκοτη αλλά τόσο ευπρόσδεκτη.

Χρειάστηκαν λίγα δευτερόλεπτα για να συνηθίσω στο ημισκότεινο του δωματίου και να συνειδητοποιήσω πού ακριβώς βρισκόμουν. Κάθε λεπτομέρεια από την προηγούμενη βραδιά — τα μυώδη χέρια του Φίλιπ, τα γέλια μας, η σοβαρότητα στο βλέμμα του όταν είδε την ουλή μου — αναβίωσαν με ένταση στο μυαλό μου.

Με ένα απαλό χαμόγελο να διατρέχει το πρόσωπό μου, στράφηκα για να τον βρω δίπλα μου, μόνο για να διαπιστώσω ότι η πλευρά του κρεβατιού του ήταν άδεια και παγωμένη. Είχε ξυπνήσει πολύ νωρίτερα, μάλλον. Τεντώθηκα, ακούγοντας τις αρθρώσεις μου να τρίζουν. Που πήγε τόσο νωρίς;

Σηκώθηκα αργά, νιώθοντας το δροσερό αέρα του δωματίου στο δέρμα μου.

Με τα κρύα πόδια μου να αγγίζουν το πάτωμα, κατευθύνθηκα προς το τζάκι, που πλέον είχε σχεδόν σβήσει, αφήνοντας μόνο μια αχνή λάμψη.

Έπιασα το πουκάμισο του Φίλιπ, που κρεμόταν στην καρέκλα. Το φόρεσα και το άρωμά του απλώθηκε γύρω μου.

Με το πουκάμισο φαρδύ πάνω μου, περπάτησα προς τα παράθυρα, περίεργη να δω τη θέα που βλέπει ο Φίλιπ κάθε πρωί. Τράβηξα τις βαριές κουρτίνες, και η εικόνα του κήπου απλώθηκε μπροστά μου σε όλη της τη δόξα. Το πρωινό φως έκανε τις σταγόνες της δροσιάς να λάμπουν στα φύλλα και η ηρεμία του σκηνικού με γέμισε με θαυμασμό. Πόσο τυχερός πρέπει να είσαι... Είναι τόσο όμορφα εδώ, και για μια στιγμή αφέθηκα στην ηρεμία που μου προσέφερε η εικόνα μπροστά μου.

Αφήνοντας το δωμάτιο πίσω μου, βγήκα ψάχνοντάς τον. Η σιγή του σπιτιού ήταν εκκωφαντική. Ο διάδρομος έμοιαζε κάπως μελαγχολικός, και κάθε βήμα μου ηχούσε έντονα στη σιωπή.

Η φωνή του Φίλιπ έσπασε την ηρεμία από ένα δωμάτιο πιο πέρα.

Μιλούσε στο τηλέφωνο με μια ένταση που απέπνεε επαγγελματισμό.

Στεκόμενη στην πόρτα, τον παρακολουθούσα ενώ μιλούσε. Τα μανίκια της μπλούζας του ήταν ανεβασμένα, αποκαλύπτοντας τα μυώδη χέρια του. Κάθε φορά που έσκυβε για να σημειώσει κάτι, η μπλούζα τεντώνονταν πάνω από τους ώμους του, δημιουργώντας του μια πλήρως αρρενωπή γοητεία.