My Sugar Daddy

07 - Ραντεβού

═════════ ღ ღ═════════

Η διαδρομή μέχρι το εστιατόριο ήταν σιωπηλή. Πολύ σιωπηλή. Οι σκέψεις μου έτρεχαν, ενώ κοιτούσα τον Φίλιπ να οδηγεί με την χαρακτηριστική του αυτοπεποίθηση. Κάθε τόσο, τα μάτια του γυρνούσαν προς το μέρος μου, σαν να ήθελε να πει κάτι αλλά τελικά παρέμενε σιωπηλός.

«Πού το βρήκες αυτό το εστιατόριο;» ρώτησα ξαφνιασμένη όταν είδα την περιοχή. Οι δρόμοι ήταν σχεδόν άδειοι και ο χαμηλός φωτισμός δημιουργούσε μια μυστηριώδη ατμόσφαιρα.

«Είναι λίγο απομονωμένο, αλλά τουλάχιστον δεν χρειάζεται να ανησυχούμε μήπως μας δει κανένας γνωστός», απάντησε με έναν τόνο που έκρυβε έναν υπαινιγμό προστασίας.

Χαμογέλασα, εκτιμώντας την πρόθεσή του να κρατήσει τα πράγματα διακριτικά. «Δεν ήξερα ότι ήσουν τόσο προνοητικός».

«Είναι σημαντικό να διατηρήσουμε τη διακριτικότητα σε αυτές τις καταστάσεις», απάντησε, ενώ πάρκαρε το αυτοκίνητο μπροστά από το εστιατόριο. «Θέλω να νιώσεις άνετα».

Βγήκαμε από το αυτοκίνητο και περπατήσαμε προς την είσοδο. Το εστιατόριο ήταν μικρό και κομψό, με μια ζεστή ατμόσφαιρα που έδινε την αίσθηση ότι βρισκόμασταν σε κάποιο κρυμμένο διαμάντι της πόλης.

Μπήκαμε μέσα και ο σερβιτόρος μας οδήγησε σε ένα τραπέζι κοντά στο παράθυρο, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα. Ο Φίλιπ τράβηξε την καρέκλα για να καθίσω και στη συνέχεια κάθισε απέναντί μου.

«Ελπίζω να σου αρέσει», είπε, κοιτάζοντάς με, με αυτά τα βαθιά πράσινα μάτια του.

«Φαίνεται υπέροχο», απάντησα, νιώθοντας μια ζεστή αίσθηση να απλώνεται μέσα μου. «Δεν είχα ξανακούσει για αυτό το μέρος».

«Προτιμώ να κρατάω τα αγαπημένα μου μέρη μακριά από τη δημοσιότητα», είπε με ένα ανεπαίσθητο χαμόγελο. «Κάτι σαν προσωπικό καταφύγιο».

Η σερβιτόρα ήρθε να πάρει την παραγγελία μας. Ήταν μια όμορφη κοπέλα που γλυκοκοιτούσε τον Φίλιπ με έναν τρόπο που δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητος. Εκείνος της χάρισε μόνο ένα παγωμένο, ευγενικό χαμόγελο πριν επιστρέψει την προσοχή του σε μένα, κάνοντάς με νια νιώσω μια μικρή δόση ικανοποίησης.

Παρήγγειλα κάτι από τον κατάλογο χωρίς να κοιτάξω την τιμή. Για μια φορά στη ζωή μου, δεν χρειαζόταν να αγχωθώ για αυτό. Ήταν μια μικρή πολυτέλεια που μου είχε λείψει.