Until I Heard You Sing - [TR]

Bölüm 1

Marinette, pırıl pırıl parlayan mavi gözlerinde gecenin geç saatlerine dair hiçbir ipucu olmadan sınıfa girdi. Okula erken gelmek ona göre değildi ama kafası heyecanla dolup taşıyordu. Eskiz defterini önüne sererek, bir gece önce başladığı tasarıma son rötuşları eklerken kendini kaybetti. Elbiseyi kendisi giymeyecek olsa bile, yine de yarışmayı kazanmayı umutsuzca istiyordu.

Belediye Başkanı Bourgeois'nın Le Grand Paris Oteli'nin balo salonunda, Gabriel'in partnerliğinde bir yardım müzayedesi düzenleyeceği duyurulmuştu. Gece, açık artırmaya çıkarılan ürünler arasında ünlü sahne yapımlarından müzikal aralardan oluşacaktı. Gösterinin en önemli parçası Adrien ve Chloe tarafından icra edilecek bir düet olacaktı. Bu Marinette'in içini hafifçe burksa da, elbisesinin gecenin merkezinde yer alacağından emindi. Yardım etkinliğinin bir parçası olarak, bir öğrenci tasarımı Chloe tarafından giyilecek ve ardından Gabriel Agreste tarafından seçilen tasarım açık artırmayla satılacaktı.

Marinette işine o kadar odaklanmıştı ki, odaya doluşmaya başlayan diğer öğrencilerin takırtılarını ve gevezeliklerini duymadı. Lise sınıfının çoğu bu etkinliğe katılmıştı ve bahar tatilinin en önemli olayı olacaktı.

"Hey kızım, seni bu kadar erken getiren ne, sarışın bir modelin bugün erken bir fotoğraf çekimi mi vardı?" Marinette ona gözlerini devirirken Alya Marinette'in yanına kayarak omzunun üzerinden bir bakış attı. "Yarışma için yaptığın tasarım bu mu?"

Marinette, Alya'nın görmesi için eskiz defterini çevirirken başını salladı. Nino kolunu kız arkadaşının omzuna attı ve kısık bir ıslık çaldı. Elbise yumurta kabuğu pembesi renginde üç katlıydı. Sol tarafta Gabriel markasını temsil eden bir kelebek motifi ve baştan sona narin bir çiçek deseni vardı. Elbisenin üst kısmı omuzdan açıktı ve uzun kolları ellerin üzerinden hafifçe aşağı iniyordu. Zarif ve sofistikeydi ve Marinette bunun Bay Agreste'yi etkilemek için yeterli olacağını umuyordu.

"Vay canına Marinette, bu muhteşem! Kesinlikle kazanmalısın!" Marinette başını çevirdiğinde tanıdık bir çift yeşil gözün kendisine baktığını gördü. Kendine rağmen, bu iltifat ve adamın yüzündeki gerçek şaşkınlık ifadesi karşısında yüzünde bir kızarıklık oluştuğunu hissedebiliyordu.

"Teşekkürler Adrien." Kekelediği için ciddi ciddi kendini tekmeleyebilirdi. Son iki yılda Adrien'ın yanındayken yaşadığı kekemelik ve sözel ishal konusunda çok daha iyi hale gelmişti. Onu tanıdığı ilk yıl, tutarlı bir cümle kurmakta bile zorlanmıştı. En hafif tabiriyle utanç vericiydi. Modele hâlâ aşık olmasına rağmen, daha tuhaf davranışlarıyla kendini uzaklaştırmaktansa onun arkadaşlığını tercih edeceğine dair vicdani bir karar vermişti. Alya, Adrien ve Marinette'in en iyi arkadaşlarıyla masumca takılarak sinemaya gitmek ve öğle yemeği maskaralıkları yapmak gibi grup gezilerine katılma fırsatlarına sahip olmalarını sağlamak için Nino'yu görevlendirerek bu çabada büyük bir yardımcı oldu. Nadiren yalnız kalsalar da, Adrien ile gerçek bir arkadaş olma şansı Marinette'e 14 yaşındayken yaptığı gibi peşinden koşmaktan çok daha fazla mutluluk getiriyordu. Adrien'ın daha önce hiç bilmediği bir yönünü, komik ve şapşal bir yönünü görmüştü ve itiraf etmeliydi ki bu ona olan aşkını daha da artırmıştı. Marinette yine de doğru kararı verdiğini ve Adrien'in arkadaşlığının kendisi için dünyalara bedel olduğunu biliyordu.

Çok geçmeden diğer sınıf arkadaşları Marinette'in çizimine hayranlıkla bakmak için etrafına üşüşmeye başladılar, hepsi de onun kazanması gerektiği konusunda hemfikirdi ve Marinette'in ne kadar yetenekli olduğunu teyit ediyorlardı. Adrien, arkadaşlarının onun çalışmasını bu kadar beğenmesinden duyduğu gururu gözlerinde görebiliyordu. Bu ona Uğur Böceği'nin zor bir akumayı yendiğinde ya da Şans Tılsımı'nın şifreli ipuçlarını çözdüğünde gözlerinde gördüğü parıltıyı hatırlattı. Onun nasıl olduğunu merak etti. Onu görmeyeli haftalar olmuştu. Düşünceleri kusursuz bir tiz ses ve boynuna dolanan iki sarı kol tarafından geri getirildi.