Hyunjin öpmek için üstüme çıktığında kapının açılmasıyla ikimizde kafamızı kapıya çevirmiştik. Bunların burda ne işi varki. Hyunjin'i üstümden ittirerek ayağa kalkmıştım. Hyunjin'de kalkarak küfür etmeye başlamıştı. "Sikeyim cidden şuan mı sevişmemiz an meselesiydi." Biz onlarla bakışırken hızlıca arkalarını dönüp gitmek için hazırlandıklarında Hyunjin bağırmaya başlamıştı. "Geri dönün derhal!" Ben bile titremiştim onları düşünemiyorum bile. "Geldiniz birde geri gidiyorsunuz! Ulan sizin yüzünüzden-" dürttüğümde susmuştu sonunda. "Jeongin gelin buraya." Ben Hyunjin'in aksine sakince konuştuğumda ikiside bize doğru ilerlemeye başlamıştı. Karşımızda duruyordu şuan ikiside. "Oturun şuraya." Gözöeirmle işaret ettiğim yere usulca oturmuşlardı. Changbin derin bir nefes alarak Hyunjin'e döndüğünde konuşmuştu. "Ayrı eve çıkalım diye boşuna demiyordum tutturdun illa beraber kalalım diye al mutlu musun?" Hyunjin'e döndüğümde kaşlarını çatarak yumruğunu sıkıyordu. "Biraz sakinleşsen daha mantıklı bu kadar sinirleneceğin birşey yapmadılar." Sıktığı elini tuttuğumda çözülmüştü eli. "Anlat!" Changbin Hyunjin'in bu sorusuyla tek kaşını kaldırmıştı. "Ne zaman çıkmaya başladınız onu soruyorum!" Sinirden benim elimi sıkmaya başlamıştı şimdide ama birşey demedim geçicekse siniri böyle geçsin. "İşte siz yemeğe çıktığınız zaman Jeongin'de kaldım ya ondan sonra olanlar oldu işte." Bu kısa sürede kaynaşmaları normaldi çünkü Jeongin çabuk kaynaşır dost edinmezdi tuhaf olan bu kısa sürede sevgili olmalarıydı. "Ulan daha benim teklifim kabul edilmedi ama sen iki günde neler yapmışsın!" Hyunjin'in bu dediklerine üçümüzde gülüyorduk ama Hyunjin'in pek güldüğü söylenemezdi hatta daha çok sinirlenmişti. "Görüyorsun değil mi millet bir günde sevgili oluyo ben senin yüzünden neredeyse bir aydır sürünüyorum." Drama queen ya aynı. "Abartma istersen." Bana dönerek cevap verdi. "Abartmıyorum az önce bir kere öpmek için evi turladım deydi mi hayır aha bu ikisi yüzünden!" Changbin'le Jeongin'i işaret ettiğinde gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırdım. Tabi bağırırken elimi daha çok sıkıyordu biraz acımaya başladığında elimi çekmiştim. "Gidiyorum ben!" Hızlıca kapıya ilerleyip çekip çıkmıştı. "Siktir git yani bekle Hyunjin!" Diye bağırmıştım arkasından sonra Changbin'e dönerek "Nereye gittiğine dair bir fikrin varmı?" Dediğimde biraz düşünüp cevapladı. "Her zaman gittiği biryer var ama çok uzakta tarif etsemde bulabilir misin bilmiyorum-" Lafını böldüğümde susmuştu. "Bana araba anahtarını verir misin?" Sorgulamadan anahtarı cebinden çıkarıp vermişti. "Birde konum atarsan tam olur." Kafasını tamam anlamında salladığında kapıya doğru ilerleyerek çıkmıştım. Arabaya binip çalıştırdığımda Changbin'den gelen mesajla hafifçe gülümsedim. "Şu teklifi kabul edelimde sevinsin gariban." Kendi dediğime gülerek konuma doğru sürmeye başladım arabayı.
Yol gerçekten uzunmuş yirmi yirmibeş dakika sürdü yolculuğum. Gerçekten buraya mı gelmişti küçükken en sevdiğim sahildi burası. Küçükken annem ve babamla geldiğimde çok eğlenirdim bu sahilde en fazla altı yedi kişi olurdu o kadar bilinmiyordu. İşte hedef yazık ya birde kayaların üstüne çıkmış. Arabadan inip yanına ilerlemeye başladım. Yanına oturup biraz bekledim. "Küsmüyüz?" Kafasını öbür tarafa çevirdiğinde gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırıyordum. "Özür dilesem affeder misin?" Ay birde küçük çocuklar gibi davranıyor birde ağla Hyunjin. Her neyse gönlünü almam lazım acaba çikolata ile tav olur muydu? "Affetmezsen sabaha kadar burda yanında beklerim hemde susmam." Oha hâlâ bakmıyor bir tane tokat atsam kendine gelir miydi acaba. "Hiç sıkılmam hem burası benim en sevdiğim sahil." Sağ elini ellerimin arasına alarak devam ettim. "Buraya küçükken annem ve babamla gelirdim çok kişi olmadığı için severdim burayı." Sonunda be bakışlarını denize doğru çevirdiğinde konuştu. "Bir ailenin olması güzelmiş. Benim senin gibi buraya geleceğim bir annem babam olmadı ama Changbin oldu, o benim ailem oldu." Bunları daha önce hiç anlatmamıştı seanslarda bile. "Sana küçükken salıncak kavgamı anlattığımı hatırlıyorsun değil mi?" Kafamı sallayarak onayladım ve devam etti. "İşte o kavgada changbin bana yardım etmişti yaralarıma pansuman yapmıştı hiçbir zaman annemle babam yanımda olmadı." Dışardan çok iyi bir hayatı varmış gibi görünüyordu ama içerden bakınca herşey çok farklıydı, üzücü bir farktı bu. "Hyunjin özür dilerim." Tuttuğum ellerini hareket ettirip elimi tutmuştu. "Sorun değil lix seni beklerim şuan olduğu gibi." Kafasını omzuma koyduğunda bir iki saniye sonra geri kaldırmıştı. "Ne oldu?" Hafifçe gülerek cevap verdi. "Benden kısasın ya kafamı koyunca boynum ağrıyor." Gözlerimi devirdiğimde devam etti. "Ama dizlerini yatabilirim." Bacaklarımı uzatarak kafasını koymasına yardım ettim. "Hyunjin?" Bekletmenin bir faydası yoktu biraz daha durursak ağlayacaktı. "Efendim?" Dudağına yaklaşarak küçük bir öpücük bırakmıştım. "Olurum." Şaşırdığını nerden baksanız görürdünüz. "Ne ney olursun?" Dizimden kalkarak sorduğunda içimden kahkahalar atıyordum çok çocuksu görünüyordu. "Hayatım olur musun demiştin ya" gözlerini kocaman açarak sormuştu "şaka yapmıyorsun değil mi?" Kendimi daha fazla tutamadım ve gülmüştüm. "Sence şaka yapar gibi bir halim var mı?" Bu dediğimle komut bekliyormuş gibi hızlıca dudaklarımı öpmeye başlamıştı bunu yapraken ellerini belimde birleştirmişti bende hemen ellerimi omuzlarına koyarak karşılık vermiştim. Dalga seslerinin arasında birkaç inlemem kayboluyordu. Cidden çok sert ve hızlı öpüyordu. Elimden geldiğince karşılık vermiştim ama nefes alamayınca omzundaki ellerimle tişörtünü sıkmıştım. Anladığında da yavaşça çekilmişti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dilenci değilim abla ama allah rızası için şu fice de bir bak garibim okunmuyo bu daha çok ilgi gördü maşallah:') hedeflerime adım adım gitmeyi daha çok severim ve takipçi hedefime 6 kişi kaldı herkese teşekkür ederim sizi seviyorumm💞💕💞
