ACI +18

2.0

Keyifli okumalar...

Akşam hepimiz salonda oturuyorduk. Semra Hanım kocasına gününün nasıl geçtiğini anlatıyordu. Onur Beyse onu gülümseyerek dinliyordu. Ece telefonla ilgileniyordu, Aras da bir televizyona bir bana bakıyordu. Bana her baktığında ona dik dik bakıyordum, çünkü bugün beni yeterince sinirlendirdi. Tabii ben ona dik dik bakarken Aras'ın yaptığı tek şey gülmek, Ece de arada bize bakıp imali imali gülümsüyordu. Kapının çalmasıyla herkes oraya baktı. Hizmetli abla kapıyı açtığında uzun ve iri bir adam içeri girdi. Ben gerilirken Semra Hanım ayağa kalkıp adama sarıldı.

"Hoşgeldin Emre."

"Hoşbuldum teyze, misafiriniz varmış duyduğuma göre bir bakayım dedim."

"Ne misafiri bizim evladımız o." Diyerek azarladı Emreyi.

Emre'nin gözleri beni bulunca ilk önce süzdü ardından bana göz kırpıp yanıma oturdu. Ben daha çok gerilirken koltuğun köşesine yapıştım.

Umarım temas etmeye çalışmaz.

Aras'ın yerinden kalkmasıyla ona baktım. Bize doğru gelerek Emreyle arama zorla oturdu. Evet zorla çünkü koltuk 2 kişilikti. Bu yaptığına gülerken bakışları bana döndü, kaşları çatık bana bakarken korkunç gözüktüğünü mü sanıyordu?

Çünkü tam bir tatlı ayıya benziyor. Tam ısırmalık.

Koltukta sıkışık bir şekilde otururken Semra Hanım "oğlum napıyorsun rahat edemezsiniz öyle kalk." diyerek azarladı.

"Yok anne çok rahatız, değil mi Emre." diyerek Emreye çevirdi başını. "Evet teyze çok rahatım bir bilsen." diyerek göz devirdi.

"Gördün mü anne rahatmış." diyerek arkasına yaslandı. Ama ben rahat değildim, komple sağ tarafım Aras'a yaslı duruyordu. Bildiğiniz yapışmıştık. Ayağa kalkıp "susadım da" diye mırıldanarak mutfağa koşar adım ilerledim. Bu kadar temas etmek zorunda mıydık? Elimi kalbime koyup sakinleşmeye çalıştım. Dolaptan bardak çıkarıp su doldurdum. Suyu kafama dikerken içeri birisi girdi. Suyumu bitirip bardağı tezgaha bırakırken kapıya baktım. Emre hemen arkamda beni izliyordu.

Hemen bir adım geri gidip kaşlarımı çattım. Kalbim korkudan hızla atarken ellerimi yumruk yaptım. İçerde onlar varken bana bir şey olmazdı zaten. Onlar korurdu beni.

"Bir şey mi istemiştin?" diyerek ona baktım.

"Hayır tanışmak için gelmiştim. Adın Arya mıydı?"

Kafamı onaylarcasına salladım.

"Yaşın kaçtı? Küçük duruyorsun biraz."

Napıcaksa yaşımı

"23" dedim kısaca.

"Ne güzell, ben de 24 yaşındayım."

Sordum sanki.

"Çok da güzelmişsin." Diyerek süzdü beni.

Midem bulanırken, yanından geçip gidicekken kolumdan tuttu.

Hayır dokunma lütfen.

Hızla kolumu çekip salona koşar adımlarla gittim. Hemen Aras'ın yanına oturup kolunu tuttum. Güç almak istercesine yapıştım ona. Sanırım Aras'a fazla güveniyorum.

Aras kaşları çatık bana bakarken "noldu? O lavuk bir şey mi yaptı he. Söyle sikiyim belasını." Diyerek ayaklandı. Hemen koluna yapışıp geri oturttum.

Manyak mıdır nedir

"Sessiz olsana annenler yanlış anlayacak. Ve bir şey olmadı. Sadece yanımda olduğunu bilmek iyi hissettiriyor." Diyerek koluna yapışıp başımı omzuna koydum. Şu an sadece Aras vardı sanki. Gözüm Semra hanımları görmüyordu.

Derin nefeslerle sakinleşirken. Aras da sakinleşmişti. Bana kafasını çevirip saçımı okşamaya başladı. İlk kez saçım okşanıyordu.

Gözlerim dolarken hemen gözümü kapattım. Kimse görmemeliydi beni bu şekilde. Şu an çok huzurluydum, az önceki olayı bile unutmuştum. Nasıl unutmazdım ki saçım okşanıyordu.

Birde Okan'ın beni sevdiğini düşürdüm. O beni düşünmezdi. Bir kere bile saçımı okşamamıştı. Ona inandığım, güvendiğim için kendimden nefrek ediyorum. Ne kadar salak bir insanmışım.

Ama şimdi emindim seviliyordum, hissediyordum. Aşk anlamında değil tabii ki, normal sevgi bu. Yani öyledir, sanırım.

Huzurla gözlerim kapalı omzunda yattım. Dünya'nın en rahat yeri olabilirdi burası. Aras'ın kokusu ve saçımı okşayan eller beni iyice mayıştırırken en son dış kapının sertçe kapandığını duydum. Zaten sonra uyuyakaldım.