Reincarnated in the middle of the Villainous execution.

Chapter 32

𝖣𝖠𝖸𝖠𝖲𝖧𝖠'𝖲 𝖯𝖮𝖨𝖭𝖳 𝖮𝖥 𝖵𝖨𝖤𝖶:

Napapikit ako dahil sa lakas nang hangin sanhi nang pakpak ni astra. Nasa Isang malapad na patag kami lumanding, Ang Sabi sakin ni Alistair kanina nasa Dèmon kingdom na daw kami.

Iminulat ko ang aking mga mata at nanlaki ang mga mata habang nakikita mo ang saya at sigla sa mata ko. Ang Ganda kase eh, napaka patag tas may makikita kang kunting bulaklak, may iilang puno din tapos sa unahan ay may nag line na mga puno.

Napasigaw ako nang biglang umangat ang katawan ko, napahawak ulit ako sa batok ni Alistair dahil sa gulat. He's face remain calm habang lumilipad kami pababa sa likod ni astra.

Nang makababa ay agad akong bumaba, inayos ko ang suot ko at inayos ang buhok ko dahil nililipad iyon nang sariwang hangin. Inilibot ko ang tingin ko.

“This place is Calm” I whispered, bahagya kong nilingon si Alistair and he was staring at me.

“Yes. Indeed.” sagot niya.

“My liege—” usal ni astra, she was speaking to us through telepathy. Tumango si Alistair, astra look at me at bahagyang yumuko. Umatras ang dragon nang Isang dipa Mula saamin pagkatapos ay she spread her wings and fly away.

Hindi Kona ininda ang malakas na hangin sanhi nang pakpak ni astra at tiningnan lang siyang lumipad palayo. Nang Hindi Kona siya maaninag ay inilihis ko ang tingin at muling pinagmasdan ang malawak na kapatagan.

Napahakbang ako at malayang umikot, pumikit ako para damang-dama ko yung hangin. nakakatatlong ikot palang ako nang biglang may humila sa pulsuhan ko, napapikit ako nang maramdamang bumangga ang katawan ko sa bisig ni Alistair.

Ang Arte naman nito! Di niya ba nakikitang inienjoy ko Yung moment ko?!

“Stop, playing around.” napasimangot naman ako nang tiningala ko siya upang tingnan, habang seryuso lang ang Mukha niya.

———

“Wowwww!” impit kong sigaw at inilibot ang tingin sa capital nang dèmon kingdom. Grabe! Ang Ganda! Nasa isang fantasy world nga ako! Andami ko kasing nakikita na mga dragon na lumilipad sa himpapawid, tapos may mga parang lizards yung nga sinasakyan nila.

May nakikita rin akong iilang mga karwahe at higit sa lahat! may nakikita akong lumilipad na pegasus! Ibat-iba Yung mga kulay nila at ang ganda talaga tingnan! Grabe! Sa capital kase namin eh karwahe lang yung sinasakyan tapos yung iba gumagamit nang flying technique.

Pero nakakapag taka kasi wala akong nakikitang naka dèmon form na naglalakad eh diba? Dèmon kingdom to? Asan na yung mga dèmonyo Dito?

“Maybe you're wondering why you can't find any dèmons here” napalingon Ako Kay Alistair na nasa tabi ko lang.

“its because, we don't often use our dèmon form kapag nasa labas kami, dahil alam namin na matatakot yung mga turista at para din hindi mahirap makipagkalakalan sa Ibang lahi.” Aniya, napatango naman ako.

Nga pala, this world has different type of races and species. Vampires, Wolves, demi humans, elfs, dwarfs, dèmons and humans. Tatlo ang konteninte sa mundong to diko na ememention kasi wala din akong masyadong alam.

Well, the most powerful Species is the dèmons, kasi they are blessed with Thier gods. The dèmon lord's is just a nickname that the gods of demons gave, it actually means to a ruler. So, Alistair is not actually a god because he has the title of being ang “demón lord” sabihin nalang natin na siya ang Emperor nang buong dèmon kingdom.

But, Alistair is not the only dèmon lord. He's a demon lord because he's the emperor, the most powerful. Pero, may ibang dèmon lords din na binigyan nang Title na demon lord and recognize as one because of thier strength and power.

“Anyway, you wanna eat?” nabalik Ako sa ulirat nang marinig ko ang boses ni Alistair, tiningnan ko siya at agad na tumango. Aayaw paba tayo jan? Eh pagkain nayan.

Pero, medyo nagulat lang ako kasi may pagkain silang kagaya nang sa earth, pero not exactly may pagkakahawig lang Yung style.

———

Pinapanood namin ang papalubog na araw, at nakaupo kami sa isang bench, at sa likod nito ay puno. Salubong namin ang sikat nang papalubog na araw, nakatingin sa mga Bata na naglalaro at nag hahabolan.

“Alistiar, why did you save me?” out of nowhere, I asked. Napalingon siya sakin, at tumitig nang halos tatlong minuto. Nakipagtitigan naman ako sa kanya kahit gustong-gusto ko nang umiwas nang tingin.

“What?”

Napabuntong hininga ako, ayaw Kona sanang sabihin ulit. Pero.

“You know that, muntik na akong ma exècute. You helped me right? Why did you help me?” I asked. Nakatingin lang siya saakin at maya-maya pa ay inilihis niya ang tingin saakin.

Sinalubong niya ang sinag ng papalubog na araw. Nakatingin lang ako sa kanya habang nag hihintay nang sagot niya.

“Well.....” napapikit siya at Maya-maya pa ay muling nag mulat nang mata.

“To tell you, I've been watching you from a far. I noticed how you faced your fear, and how you value your peoples life. I admired you for that, dayasha.” napalunok ako, something is off.

Nakakunot ang noo niya.

“You have your desire.” he added.

Desire?

“𝖫𝗂𝖿𝖾 𝗂𝗌 𝗐𝗈𝗋𝗍𝗁𝗅𝖾𝗌𝗌 𝗐𝗂𝗍𝗁𝗈𝗎𝗍 𝖺𝗇𝗒 𝖽𝖾𝗌𝗂𝗋𝖾𝗌. 𝖨 𝗆𝖾𝖺𝗇, 𝗒𝗈𝗎𝗋 𝗅𝗂𝖿𝖾 𝗐𝗂𝗅𝗅 𝖻𝖾 û𝗌è𝗅𝖾𝗌𝗌 𝗂𝖿 𝗒𝗈𝗎 𝖽𝗈𝗇𝗍 𝗁𝖺𝗏𝖾 𝖺𝗇𝗒 𝗀𝗈𝖺𝗅 𝗂𝗇 𝗅𝗂𝖿𝖾. 𝖳𝗁𝖾 𝗆𝗈𝗆𝖾𝗇𝗍 𝗂 𝗌𝖺𝗐 𝗒𝗈𝗎𝗋 𝗍𝖾𝖺𝗋𝗒 𝖾𝗒𝖾𝗌, 𝖺𝗌 𝗂𝖿 𝗂𝗍 𝗐𝖺𝗌 𝖻𝖾𝗀𝗀𝗂𝗇𝗀. 𝖨𝗏𝖾 𝗆𝖺𝖽𝖾 𝗆𝗒 𝖽𝖾𝖼𝗂𝗌𝗂𝗈𝗇, 𝗍𝗁𝖺𝗍s why 𝖨 𝗁𝖾𝗅𝗉 𝗒𝗈𝗎. 𝖸𝖾𝗌, 𝗂 𝖽𝗂𝖽𝗇'𝗍 𝗄𝗇𝗈𝗐 𝗒𝗈𝗎. 𝖻𝗎𝗍, 𝗒𝗈𝗎'𝗋𝖾 𝖾𝗒𝖾𝗌 𝗍𝖾𝗅𝗅𝗌 𝗆𝖾 𝗐𝗁𝖺𝗍 𝗒𝗈𝗎𝗋 𝖽𝖾𝗌𝗂𝗋𝖾 𝗂𝗌.” he said. Napahinto naman ako.

Saglit, what is this feeling?!