BEHIND THAT MASK (STQ BOOK 2)

CHAPTER 2

CHAPTER 2

"I want to punch my brother for hurting you" napairap nalang ako sa hangin dahil sa sinabi ni Shadow habang nilalagyan ng cold compress ang leeg ko na namumula na dahil sa pag kaka sakal ni zach. And Yes, Khael is Shadow.

Hanggang ngayon ay hindi parin ako maka paniwala pero matagal naman na akong may hinala na siya 'yon. Naaalala ko pa nong nagising ako at nag pakilala ulit siya.

"Thank god, you're awake" dahan dahan akong nag mulat at tumingin sa gilid ko nang marinig ko ang pamilyar na boses ng isang tao.

Nang maka harap naman ako sa kanya ay bumungad saakin ang lalaking naka ngiti habang naka tingin sakin at sa tabi niya ay ang isa pang pamilyar na lalaki.

"Khael?" tanong ko.

Nakangiti siyang tumango. "You remember me?" balik na tanong niya sakin. Bigla namang kumirot ang ulo at kasunod non ay ang pag balik sa alaala ko ng lahat.

Ang pag papaulan saamin ng bala, ang pag kahulog ng kotse na sinasakyan namin sa bangin at ang pag papakilala sakin ni shado-

Nanlaki ang mga mata ko sa gulat at tumingin kay khael na ngayon ay nakatingin din sakin. "Shadow?" gulat na ani ko habang naka awang ang labi. Napa upo narin ako kama.

"Yes, my queen" sagot niya. Ako ay gulat lang na naka tingin sa kanya at hindi maka paniwala. This is amazing. I mean i already have hunch that khael is shadow pero nakaka gulat parin.

But wait- "Where the hell i am? What happened?" tanong ko at inilibot ang mata ko sa paligid. Hindi pamilyar saakin ang kwartong ito kaya nasaan ako?

Napunta naman ang atensyon ko kay hendrix na walang emosyon ang mukha habang naka tingin sakin. "Ano ba talagang nangyari? Nasaan ako? Paano kami naka ligtas?" sunod sunod na tanong ko.

Lumapit naman siya sakin. "Nalaman ng mga tauhan ko na may sumusunod sa kotse na sinasakyan nyo. They tried to save the both of you but they failed. At nang mahulog ang kotse na kinasasakyan nyo ay don lang kami naka pag rescue. Mabuti nalang at naagapan pa namin kayo dahil kung hindi baka kung ano ng mangyari sa inyong dalawa." mahabang pag kukwento nya habang pinag papalit palit ang tingin saamin ni khael.

"Thank you" pag papasalamat ko sakanya dahil sa kung hindi dahil sa kanya ay baka patay na ako ngayon.

"Nandito kayong dalawa sa mansion ng mga Villamerial. Dalawang buwan na kayong comatose." dagdag pa niya na ikina laglag ng panga ko.

"Where's my parents? Sila kuya? How about zach and my friends?" sunod sunod na tanong ko na ikina tahimik niya kaya kaya khael ako tumingin pero nag kibit balikat lang siya.

"Kakagising ko lang din five hours ago" ani niya kaya ibinalik ko na kay hendrix ang tingin ko.

"Nag lagay ng dalawang patay na katawan ng tao ang mga tauhan ko sa kotse na kinasasakyan nyo at pinag mukhang kayo yon para hindi kayo hanapin ng mga gustong pumatay sainyo" paliwanag niya. Hindi na ako nag tanong pa dahil naiintindihan ko naman kung bakit niya 'yon ginawa.

Ang hindi ko naiintindihan ay bakit wala dito ang pamilya ko? "Alam ba ng pamilya ko na buhay ako?" tanong ko sakanya.

"Yes, but-"

"That's all i need" pag puputol ko sa iba pang sasabihin niya. Nag tataka naman siyang tumingin sakin.

"There's som-"

"No more words about them hendrix. Ayaw kong makaka rinig ng kahit isang salita tungkol sa kanila." maawtoridad kong sabi at mag sasalita pa sana siya pero pinigilan na siya ni khael.