Karanlığın efendisi, yilingin reisi, şeytan ustası. Doğru bildiği herşeyin başkaları için yanlış olduğunu biliyordu. Bir söz vermişti taehyung'a "adalet içinde doğru yoldan şaşmadan yaşacağına dair söz vermişti" ama şimdi... Herkesin bir zamanlar korkarak wen eunwoo'yu andığı gibi artık jungkook'uda öyle anıyordu. Bu zamana kadar neyi yanlış yapmıştı ki? Hiç bir şeyi, ama bugün bu bitmeyen gece'de herkes yüzleşmişti. Jungkook kalbinde ve vücudunda ki ağır hasarlarla, savaşın ortasında uçurumun kenarına gelip duraksadı. Geriye dönüp baktı. Herkes acı içinde savaşıyordu. Ama jungkook artık savaşamayacak kadar yorgundu. Ayağını uçurumun boşluğuna doğru ilerleti. Boşluğa doğru düşerken yüzünde acı bir gülümseme vardı. Taehyung savaşın ortasında sevdiği adamı kurtarmak için var gücüyle koştu. Son anda elini yakalamıştı. Hâlâ bedeninin büyük bir kısmı boşlukta iken jungkook, onu tutan ellerin sahibine bakıyordu.
Jk: taehyung
Kolunun bir çok yeri kesilmiş, kırık kolu ile jungkook'u tutuyordu. Büyük bir acı çekiyordu ama yine de jungkook'u kaybetmek kadar büyük değildi acısı. Jungkook onu tutan kanlı ellere bakıyordu.
Jk: artık cezamı çekme zamanı
Th: hayır senin suçun değildi.
Jungkook gözlerinden akan yaşı umursamadan acı ve sahte bir gülümseme ile konuştu.
Jk: artık gitmem lazım
Bırak beni taehyung
Bunu hak ettim
Th: hayır asla bırakmam
Jk: hep bu kadar inatçıydın
Ama bu sefer inatçı olma sırası bende
Th: jungkook herşeyi düzeltebiliriz
Jk: hayır kendime ve sana ettiğim yemini yerine getiremedim
Sen haklıydın
Karanlık beni ele geçirdi
Th: jungkook...
Taehyung ilk defa ağlıyordu. Annesini kaybettiğinden beri ilk defa biri için ağlıyordu. Hoseok uçurumda gördüğü jungkook'un yanına koşmaya başladı.
Th: daha önce söyleyemediğim için özür dilerim
Ben...
Ben seni seviyorum
Hs: artık geberme zamanı geldi JEON JUNGKOOK!
Hoseok Kılıcını taehyung'un koluna doğru sertçe itirmişti. Taehyung acıyla inlediğinde jungkook hızla elini onun elinin içinden çıkarmıştı. Taehyung büyük bir ses ile jungkook'a bağırmıştı.
Th: hayır jungkook!
Jungkook boşluğa doğru düşerken gözlerinde ki yaşla uçurumun başında hıçkıra hıçkıra ağlayan taehyung'a bakıyordu. Ondan epeyce uzaklaşmıştı.
Jk: bende
Bende seni seviyorum kim taehyung
Bedeni sertçe yere çarpmıştı. Vücudunda ki bütün kemikler kırılmıştı, jungkook çoktan bu dünyaya veda etmişti. Uçurumun başında acı ile ağlayan taehyung kalbini tutmuştu. Acıyordu ama ne kırık bacağı, ne kesik kolu, ne de sırtında ki sopa izleri. Kalbi, kalbi acıyordu. İlk defa birine bu denli aşık olmuş ve ilk defa bunu dile getirmişti. Ama onu da kaybetmişti. Çoktan gün doğmuştu. Savaş bitmişti, klanlar ağır kayıplar vermişti. Herkes kendi klanına dönmüştü. Taehyung hariç, uçurumun başında güneş doğana kadar beklemişti. Belki bir umut jungkook geri dönerdi diye ama hayır. Jungkook geri dönmedi, taehyung hayatına istediği sessizliğe sonunda kavuşmuştu ama kalbinde büyük bir boşluk vardı. Artık duygusuz ve boşlukta hissediyordu. Yalnızdı her zaman olduğu gibi...
Th: seni seviyorum jungkook
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İLK BÖLÜMDÜR.
SONRAKİ BÖLÜMLERDE OLAYLARI ANLAYACAKSINIZ.
PARODİ BİR FİCDİR SİZLER İÇİN TAEKOOK VERSİYONUNU YAZDIM FİC DEĞİLDİ BİR DRAMAYDI.
