Pagkagat ng Dilim

KABANATA 1

Sumisilip na ang dapit-hapon nang makarating si Father Diego sa San Gabriel. Pagod na pagod siya sa mahabang biyahe mula sa bayan, ngunit hindi iyon ang dahilan ng bigat na nararamdaman niya sa dibdib. May kakaibang pakiramdam siyang bumabalot sa baryo, isang malamig na hangin na tila may dalang mga bulong ng nakaraan.

"Father Diego, dito po," bati ni Lakay Tomas, habang tinutulungan siya nitong magbaba ng mga gamit. Matanda na si Lakay Tomas, ngunit matipuno pa rin ang kanyang pangangatawan. Ang kanyang baluktot na likod ay patunay ng mahabang taon ng paghihirap, ngunit matatag pa rin ang kanyang espiritu.

"Salamat, Lakay Tomas," sagot ni Father Diego, habang pinagmamasdan ang mga bahay na tila luma na at walang kuryente. "Mabigat ang presensya dito. Parang may nakatingin sa atin."

"Matagal na pong ganyan ang San Gabriel, Father," sagot ni Lakay Tomas. "Maraming mga kwento at kasaysayan ang nakatago sa lugar na ito."

Habang naglalakad sila patungo sa kapilya, napansin ni Father Diego ang mga residente na tila sanay na sa dilim, naglalakad na may dala-dalang lampara o kaya'y nakaupo sa harap ng kanilang mga tahanan, nag-uusap nang pabulong.

"Sa tuwing dumadating ang dilim, Father, ang buong baryo ay tila natutulog," paliwanag ni Lakay Tomas. "Iilan lang ang lumalabas sa ganitong oras. At kung meron man, kadalasan ay may mahalagang dahilan."

Pagpasok nila sa kapilya, naramdaman ni Father Diego ang malamig na simoy ng hangin. Ang mga pader ay puno ng lumang larawan ng mga santo at krus, ngunit tila may kakaibang enerhiya na nagmumula sa mga ito. Agad siyang nagdasal, humihingi ng gabay at proteksyon mula sa Diyos.

"Father, heto po ang silid niyo," ani Lakay Tomas habang binubuksan ang isang pintuan sa likod ng kapilya. "Medyo maliit, pero malinis at maaliwalas."

"Maraming salamat, Lakay Tomas," tugon ni Father Diego habang inilalagay ang kanyang mga gamit. "Bukas, sisimulan nating tuklasin ang paligid. Gusto kong malaman ang mga kwento at kasaysayan ng baryong ito."

Kinabukasan, maaga pa lang ay naglibot na si Father Diego. Sinamahan siya ni Lakay Tomas habang ipinapakita nito ang iba't ibang bahagi ng baryo. May isang lumang bahay na matagal nang abandonado, na ayon kay Lakay Tomas ay pinamumugaran ng mga multo. Mayroon ding isang sementeryo sa labas ng baryo, kung saan nakalibing ang mga sundalong Hapon na pinugutan ng ulo noong digmaan.

"Maraming mga kwento tungkol sa lugar na ito, Father," wika ni Lakay Tomas. "May mga nakakita na raw ng mga kaluluwa ng mga sundalo, naglalakad sa gabi."

"Naniniwala ka ba sa mga iyon?" tanong ni Father Diego.

"Marami na po akong narinig at nakita, Father. Hindi lahat ay kayang ipaliwanag ng rason," sagot ni Lakay Tomas.

Habang patuloy silang naglilibot, naramdaman ni Father Diego ang lumalalang presensya ng dilim. Hindi lang ito simpleng kadiliman ng gabi, kundi isang uri ng kasamaan na tila nagmumula sa kalalim-laliman ng lupa.

Sa bawat hakbang nila, nararamdaman ni Father Diego ang bigat sa kanyang puso. Ang bawat sulok ng baryo ay tila may mga mata na nagmamasid, nag-aabang ng pagkakataon upang maglabas ng kanilang mga lihim.

Sa gabing iyon, habang tahimik ang buong baryo at tanging tunog ng alon ang naririnig, muling nagdasal si Father Diego. Alam niyang ang kanyang misyon ay hindi magiging madali.

"Dumating na ang dilim, ngunit ang liwanag ng pananampalataya ay hindi kailanman magpapatalo," bulong ni Father Diego sa sarili.

Ang kanyang pagdating sa San Gabriel ay simula pa lamang ng isang kwento na puno ng misteryo, takot, at pagsubok. Isang kwento na haharapin niya ng buong tapang at pananampalataya.

Maaga pa lang ay gising na ang buong baryo ng San Gabriel. Isang alingawngaw ng takot at pangamba ang bumabalot sa bawat tahanan. Isang bata ang nawawala. Si Nene, isang pitong taong gulang na batang babae, ay hindi na nakabalik mula sa kanyang paglalaro kahapon. Agad na kumalat ang balita, at nagsimula ang mga residente na maghanap sa bawat sulok ng baryo.

"Father Diego!" sigaw ni Aling Rosing habang papalapit sa kapilya. "Kailangan namin ng tulong niyo. Nawawala si Nene!"

Agad na nagbihis si Father Diego at sumama kay Aling Rosing sa gitna ng baryo. Nakapalibot ang mga tao sa bahay ng pamilya ni Nene, lahat ay nag-aalala at nagdadasal na sana'y matagpuan ang bata. Ang mga mata ni Aling Rosing ay puno ng luha habang inaalo si Aling Ester, ang ina ni Nene, na halos mawalan na ng ulirat sa pag-iyak.

"Nasaan ang huling lugar na nakita si Nene?" tanong ni Father Diego kay Aling Rosing.

"Doon sa tabi ng lumang bahay, Father," sagot ni Aling Rosing na may takot sa kanyang tinig. "Madilim na nung huli siyang nakita ng mga bata doon."

Dali-daling pumunta si Father Diego sa nasabing lugar, kasama si Lakay Tomas at ilang mga residente. Sa bawat hakbang papalapit sa lumang bahay, nararamdaman ni Father Diego ang bigat ng hangin at ang malamig na presensya na tila nagmamasid sa kanila.

"Ano ang mayroon sa bahay na ito?" tanong ni Father Diego kay Lakay Tomas.

"Maraming kwento ang bahay na ito, Father," sagot ni Lakay Tomas. "Sabi ng mga matatanda, dito raw naninirahan ang mga kaluluwang hindi matahimik. Marami na ring mga bata ang nawala dito noon."

Pumasok sila sa loob ng bahay, dala-dala ang kanilang mga lampara. Ang bawat sulok ay puno ng alikabok at mga anino. Sa kabila ng liwanag ng lampara, tila mas lalong lumalalim ang dilim sa loob. Habang nagsisiyasat, nakakita si Father Diego ng ilang mga bakas ng paa ng bata sa alikabok na papunta sa likod ng bahay.

"Dito tayo, Father," tawag ni Lakay Tomas habang tinuturo ang mga bakas. Sinundan nila ang mga ito hanggang sa isang maliit na pinto na tila patungo sa isang silid sa ilalim ng bahay. Binuksan ni Lakay Tomas ang pinto at lumantad ang isang madilim at makipot na hagdan pababa.

"Dito ba siya pumasok?" tanong ni Father Diego na may kaba sa dibdib.

"Sa tingin ko po, Father," sagot ni Lakay Tomas. "Ngunit mag-ingat tayo. Marami nang naglakas-loob na pumasok dito ngunit hindi na nakabalik."

Habang pababa ng hagdan, naririnig ni Father Diego ang mga bulong at ungol na tila nagmumula sa kalaliman ng lupa. Sa bawat hakbang, nararamdaman niya ang presensya ng isang masamang pwersa na tila nag-aabang sa kanila.

Nang marating nila ang ilalim, isang malawak na silid ang kanilang nakita, puno ng mga lumang kagamitan at kasangkapan. Sa gitna ng silid, may isang maliit na altar na puno ng mga kandila at mga simbolo na hindi pamilyar kay Father Diego. Lumapit siya at nakita ang isang laruan ni Nene sa tabi ng altar.

"Si Nene nga ang nandito," bulong ni Father Diego. "Ngunit nasaan na siya ngayon?"

Biglang nagdilim ang paligid at narinig nila ang isang malakas na pagtawa. Nagimbal sila at nagtipon-tipon sa gitna ng silid, nagdarasal si Father Diego ng taimtim upang humingi ng proteksyon.

"Huwag kayong matakot," wika ni Father Diego. "Manalig tayo sa Diyos at hinding-hindi tayo pababayaan."

Habang patuloy silang nagdadasal, naramdaman ni Father Diego ang paglamig ng kanyang katawan at ang pagbigat ng kanyang pakiramdam. Alam niyang hindi simpleng pagkawala ang nangyari kay Nene. May mas malalim na dahilan, isang pwersang masama na kumikilos sa baryo.

Paglabas nila mula sa lumang bahay, muling nabalot ng takot ang mga residente. Hindi pa rin nila natagpuan si Nene, ngunit alam nilang may mga mata na nagmamasid at may mga lihim na nagtatago sa dilim ng San Gabriel.

"Hindi ito ang katapusan," bulong ni Father Diego sa sarili. "Marami pa tayong dapat tuklasin at harapin."

Habang lumalalim ang gabi, nagpatuloy ang paghahanap kay Nene. Sa ilalim ng liwanag ng mga bituin, muling nagdasal si Father Diego, humihingi ng gabay at lakas sa Diyos upang magpatuloy sa kanyang misyon.