Pagkagat ng Dilim

KABANATA 5

Sa mga sumunod na araw, naging tahimik ang Barangay San Gabriel, ngunit ang katahimikan ay parang isang balot ng panganib na naghihintay sumabog. Ang mga mangangaso ng kayamanan ay patuloy pa rin sa kanilang paghuhukay, ngunit tila may mga nagtatangkang umalis matapos ang insidente sa lumang akasya. Ang takot ay lumalatay sa kanilang mga puso.

Isang hapon, habang naglalakad si Father Diego sa kalsada ng baryo, nakita niya ang isang grupo ng mga kabataan na naglalaro malapit sa kapilya. "Mag-ingat kayo," paalala niya sa kanila. "Huwag kayong lumapit sa kagubatan.

"Oo, Padre!" sagot ng isang bata habang patuloy na nagtatakbuhan.

Sa kanyang paglalakad, narinig niya ang sigaw mula sa isang bahay. Tumakbo siya papunta roon at nakita si Aling Rosing na nakikipagtalo sa isang mangangaso ng kayamanan.

"Umalis ka rito!" sigaw ni Aling Rosing. "Hindi mo alam ang mga panganib na dala ng kayamanang hinahanap mo!"

"Alam namin ang ginagawa namin!" sigaw ng mangangaso. "Huwag kang makialam, matanda!"

"Sandali lang," awat ni Father Diego. "Ano ang nangyayari rito?"

"Padre, pinipilit nila akong tulungan sila sa paghahanap ng kayamanan," sagot ni Aling Rosing. "Pero hindi ko magagawa 'yan. Alam kong may sumpa ang ginto na 'yan!"

"Baka tama si Aling Rosing," sabi ni Father Diego sa mangangaso. "Hindi ninyo alam ang mga puwersang gumagalaw dito. Huwag kayong magsugal sa mga buhay ninyo."

Ngunit matigas ang ulo ng mangangaso. "Wala kaming pakialam sa mga kwento ninyo. Ang mahalaga sa amin ay ang kayamanan."

Napabuntong-hininga si Father Diego. "Kung ganoon, wala kaming magagawa kundi magdasal para sa kaligtasan ninyo."

Sa gabing iyon, habang tahimik ang baryo, isang malakas na sigawan ang gumising sa mga residente. Tumakbo si Father Diego patungo sa pinagmulan ng ingay at nakita ang mga mangangaso ng kayamanan na nagpapanic. "Ano'ng nangyayari?" tanong niya.

"Nakita namin ang mga anino, Padre!" sigaw ng isa sa kanila. "May mga kakaibang nilalang na lumalabas mula sa kagubatan!"

Nagdesisyon si Father Diego na kumilos. "Lakay Tomas, kunin mo ang mga banal na tubig at krus. Kailangan nating protektahan ang baryo."

Sa gitna ng kaguluhan, naramdaman ni Father Diego ang bigat ng responsibilidad. "Deus in adjutorium meum intende," bulong niya sa sarili. "Domine, ad adjuvandum me festina."

Habang papalapit sila sa kagubatan, naramdaman nila ang malamig na hangin at ang mabigat na presensya ng mga pwersa ng kadiliman. "Lakay Tomas, handa ka na ba?" tanong ni Father Diego.

"Oo, Padre," sagot ni Lakay Tomas, hawak ang krus at mga bote ng banal na tubig.

Sa paglapit nila sa pinagmulan ng ingay, nakita nila ang mga mangangaso ng kayamanan na nagtatakbuhan. Sa gitna ng kagubatan, may mga anino na tila mga nilalang na hindi kayang ipaliwanag. "Deus, exaudi orationem meam," sigaw ni Father Diego habang nagwiwisik ng banal na tubig.

Nagsimula siyang magdasal ng mga Latin na dasal, "Sancte Michael Archangele, defende nos in proelio. Contra nequitiam et insidias diaboli esto praesidium."

Habang nagdarasal si Father Diego, naramdaman nila ang pagbabago ng hangin. Ang mga anino ay tila umurong, ngunit ang mga sigaw ng takot ay patuloy pa rin. "Lakay Tomas, ibuhos mo ang banal na tubig sa paligid!" utos ni Father Diego.

Ginawa ni Lakay Tomas ang utos, at ang mga anino ay lalong umurong. "Padre, mukhang umaatras sila!" sigaw ni Lakay Tomas.

Ngunit hindi ito naging madali. Ang mga anino ay tila lumalakas tuwing tumitigil sila sa pagdarasal. "Non timebo mala, quoniam tu mecum es," patuloy na dasal ni Father Diego.