Ailevi sorunları yüzünden Eskişehir'den ayrılıp, on dokuz yaşında Fransa'ya taşınan Bade, hayatı boyunca unutamadığı çocukluk aşkı tarafından izlere kapılır. Onu bulmak ister. Bunun için ne kadar çok çabalasa da en sonunda umudunu kaybeder. İlgilend...
Kitap tutmadı farkındayım ama hiç unurumda değil. Yazıyorum ve kurgumu da çok beğeniyorum.
Sadece 'Doktorculuk' gibi büyüsek daha da mutlu olurdum ama WATTPAD KAPALI NE YAPABİLİRM
kafayı sıyırmama cok az kaldı👍
Neyse kitap tutsun, ya da tutmasın ben bölüm atmaya devam edeceğim. Bu arada yazım yanlışları için kusura bakamayın..
İstersen kalp koyabilirsin istersen koymayabilirsin.
Okuyorsan yıldıza basabilirsin!
İyi okumalar..
🕊️❤️🩹
"Sevmek güzel birinde aşkı aramak değildir. O kişide bilmediğin bir zamanın, beklenmedik bir anında kendini bulmaktır."
~Fyodor Dostoyevski
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
.......
Geçmiş, Bade Duman (Yazarın Anlatımıyla)
Kapının arkasından annesinin siyah saçlarına, babasının mavi gözlerine bakıyordu. Ailesinin haberi yoktu, kaç gece dinlenmiştiler bu kapının arkasından.
Bazen düşünüyordu Bade, neden sevilmiyordu? Küçücük aklında, bu yaşında bunları düşünüyordu.
Hayatında hiç arkadaşı olmamıştı, çünkü nasıl arkadaş edileceğini bilmiyordu. Annesiyle hiç konuşmuyordu. Annesiyle konuşmayı çok istemişti, onunla bir şeyler paylaşmıyordu.
Paylaşamıyordu.
Saat gece üç bucuk sularındaydı. Uyanması yanlış mıydı?
Annesi ona doğru ve yanlışı öğretmemişti.
"Anlamıyorsun Turhan! İstemiyorum bu kızı artık. Bıktım!" dedi Kumru Duman. Babası, Turhan Duman bıkkınlıkla bir nefes verdi. "Kumru, bağırma kız duyacak. Sana biraz daha sabret demiyor muyum? Ne yapalım, küçücük kızı sokağa mı atalım?" dedi.
Bade bunu duymasıyla gözleri doldu. Annesinin onu sevmediğini biliyordu. Ama bu kadarını da düşünmemişti. Bu kadarını da düşünemezdi. Küçücük aklı yetmezdi.
"Turhan! Daha ne kadar alttan alacağım? Ne kadar sabredeceğim? Evlendiğimiz gün ben sana çocuk istemediğimi söylemiştim. Ölen abinin çocuğunu neden bize kalıyor? Neden çocuk yetiştirme yurduna vermediniz ki?" dedi sinirle Kumru Duman.
