yandere simulator | kensem ✓

4: if you want to make them scream

"Yer yarıldı içine girdi herhâlde bu çocuk."

Talha elindeki su bardağını sızlanıp duran Kenan'a uzattığında kumral oğlan, biricik dostuna ne olmuş olabileceği hakkında sonu gelmeyen teoriler üretiyordu.

"Kenan bir sakin ol, İsmail gelsin ararız birazdan yine."

Talha, panikle bacağını sallayan bedenin yanına otururken sıkıntıyla nefes verdi. Daha ilk günden başlarına bela açacaktı bu ikisi, emin olmuştu. Tek elini güven vermek istercesine Kenan'ın dizine koyduğunda çocuğun yeşilleri kendisine döndü.

"Kimseye güvenmemen gerektiğini hissediyorsun biliyorum ama," Etrafı kolaçan ettikten sonra hafifçe eğilip fısıldadı. "Kurulan takımlara göre oynuyoruz, hatta biz bir süredir sizin gelmenizi bekliyorduk. Eski ekip arkadaşlarımız ayrıldı."

"İyi de bu resmen deli saçması?"

Bunun ne demek olduğunu anlamamış gibi davranmayı tercih etti Kenan, geri çekilmeye çalıştığında Talha dizindeki elini iyice bastırmış ve yalvarır gibi bakmıştı.

"Bizim takımımız kazanmak zorunda."

Genç oğlan telefonunu çıkarıp rakiplerinin fotoğraflı bilgilerini gösterirken bir yandan da anlatmaya devam ediyordu. Bütün bu bilgileri kendisiyle paylaşması Kenan'ı şaşırtırken gördüklerini aklında tutmaya çalışıyordu bir yandan da.

"Bu oyunu sevgilimle birlikte oynuyorduk, başta hiç sorun yoktu ama bir süre sonra o aptal ışıkları görmeye ve çığlıkları duymaya başladık." Kenan telefonu Talha'dan alıp inceledi, sanki karşısındaki bu çocuk gardını düşürmüş gibiydi. "Buraya hapsolduğumuzdan beri Cenk beni sevmiyormuş gibi davranıyor."

"Cenk mi?"

"Evet, o benim sevgilim!"

Talha'nın gözleri bir anlığına parladığına yemin bile edebilirdi Kenan. Çocuğun kahveleri yeşil gözlü olanın tuttuğu telefona kaydığında Kenan panikle geri vermişti telefonu.

Kenan gergince ensesini kaşırken saate baktı, ortalıkta ne Arda vardı ne de İsmail. Yanındaki bu çocuğun kendisini sıkboğaz etmesinden de epey sıkılmıştı. İkili kalkıp odadan çıkmaya karar verdiğinde bundan başka tek kelime bile etmediler, ortamın havasını değiştirmek için bir şeyler mırıldandı.

"Şu Barış Alper piçi..."

Kenan'ın sinirden gözü seğirdi, kulüp odasından çıkıp koridorda yürürlerken Talha'nın telefonunda fotoğrafını gördüğü kişilerden birkaçının etrafta olduğunu fark etmişti. Önceki lafına karşılık Talha sadece onun duyabileceği bir sesle mırıldandı.

"Ondan olabildiğince uzak dur, öldürdüğü kişileri aşçılık kulübündeki kankası Ernest'e pişirtip yiyor."

"Ne!"

Kenan koridorun ortasında bağırdığında birkaç beden kendilerine döndü, yarım ağızla bir özür mırıldanırken Talha yapay bir gülümsemeyle onu kolundan tuttuğu gibi hızlıca yürütmüştü.

"Çıkar ilişkisi işte, pişirttiği kesin ama yediğinden tam emin değilim."

"Çıkarlarını siksinler."

Kenan bir elini ağzına götürdü öğürmesini engellemek için, yüzüne su çarpsa biraz iyi olurdu. Adımlarını katın erkekler tuvaletine yönlendirdiğinde içeriden çıkan ikiliyle durmak zorunda kaldılar. Arda'yı ve yürümesine yardım eden İsmail'i burada ve bu şekilde görmek ağızlarını açık bıraktırmıştı.

Kenan gördüğü manzarayla içinden uzun bir küfür ettiğinde kolunu Talha'dan kurtarıp aralarındaki birkaç adımlık mesafeyi kapattı. İsmail panikle olayın bildiği kadarını anlatmaya çalışırken Kenan da korkuyla dostunu kontrol ediyordu. Ağzı yüzü kan içinde kalmış Arda tek eliyle götünü tutarken tüm bu kargaşayı tek cümleyle durdurdu.