Wealthy Desires (Radiant Stars Series #1)

Kabanata 4

TAPOS na ang klase namin at pwede na ko umuwi. Masaya ako dahil sa wakas ay tapos na ang isang araw na puno ng hirap. Hay salamat natapos rin.

Ang mga ibang subject kasi ay sobrang challenging. Palabas na ako ng room at excited na umuwi.

Simula noong mag-college kami nina Acacia, Lizzie, at Sera, hindi na kami sabay-sabay umuwi dahil magkaiba na kami ng mga ruta pauwi.

Naglalakad ako sa hallway, hindi ko napansin si Roxanna at ang mga kaibigan nito.

Suddenly, I stopped when I saw Roxanna. I know that these people will bully me again.

"Peppa Pig!" Roxanna shouted, followed by the laughter of her friends.

I know, but I shouldn't be affected, yet I can't help but feel pain every time I hear that name.

I walked as if I hadn't heard anything, trying to ignore what Roxanna and her friends said. I continued on my path, hiding the tears that were about to fall.

"Stay strong." Sabi ko sa sarili. 

Alam ko na hindi madali ang buhay, pero kailangan kong maging matapang. Sa bawat hakbang, pilit kong inaalis sa isip ko ang masasakit na salita at pang-aalipusta.

Napalayo na ko sa campus nang lingunin ko ang likuran ko, napa buntong-hininga nalang ako.

Bakit ba hindi sila nagsasawa mambully sa akin? Wala naman silang mapapala kundi manakit ng tao.

Pumasok sa isip ko ang mga pagkakataon na sinubukan kong magpaliwanag o ipagtanggol ang sarili, pero tila bingi ang mga ito sa aking mga paliwanag. Hindi ko maintindihan kung bakit tila wala silang ibang magawa kundi ang gawing miserable ang buhay ko.

Ngunit, sa kabila ng lahat, alam ko na kailangan kong magpatuloy.

Nakikita ko sa bawat hamon ang pagkakataon para maging mas matatag at mas mabuting tao.

Nagpatuloy ako maglakad palabas ng school nang biglang may tumakip sa mga mata ko. 

Ay shuta ka!

Pipiglas sana ako ngunit nang maamoy akong pabango ng nasa likod ko, napanatag agad ako.

"Hey, relax." Said a familiar voice. It was my best friend, Darcy.

"Sorry, I couldn't help you earlier. I just arrived." He said while removing his hand from my eyes.

"But I'm here now." Dagdag pa niya na may ngiti sa mga labi.

"Ano ka ba, bro. Okay lang naman."

Naramdaman ko ang init ng aking pisngi. Si Darcy ay kuya-kuyahan ko na rin, noon nga ay inaasar ako dito nila Acacia pero wala talagang gusto si Darcy sa akin, nahihiya nga ko dito kasi lumalapit siya sa akin, tulad na mataba ako.

Pero kalaunan pinaliwanag ni Darcy na porket mataba bawal na kaibiganin, kilala rin ito ng mga kuya ko, pinagbantaan pa nga si Darcy dahil baka ano lamang gawin ito sa sakin e. Pero malinis ang intention nito.

"Ano, ice cream tayo?" Alok niya. Sa mga sandaling iyon, kahit papaano, naramdaman kong hindi ako nag-iisa.

Naglakad kami patungo sa paboritong ice cream shop, unti-unting lumalabas ang ngiti sa aking mga labi.

Nabawasan ang bigat ng kalooban ko. Matagal na rin akong hindi nakapaglaboy kasama siya. Sa dami ng mga pagsubok at problema sa buhay ko, tila ba isang malaking ginhawa ang simpleng alok na iyon ni Darcy.

"Gusto ko ng Rocky Road, basta libre mo." Nakangiting sabi ko.

"Oo na po, at gusto ko ng Cookies and Cream." Tugon niya, na masayang-masaya rin.

When we arrived at the ice cream shop, we immediately noticed the delicious smell of various flavors of ice cream. It felt like we were transported back to childhood, carefree and full of joy.

Darcy and I sat at a table near the window, watching people walk outside.

While waiting for our order, we started to talk first.

"Do you remember when we were in high school? We always hung out here." I said with a smile.

"Of course! I still vividly remember the day I dropped my ice cream. Luckily, Ate at the counter gave us a free replacement." Darcy said with a grin.

Dumating ang aming order, at agad naming tinalupan ang mga ice cream cones.

Wow! Rocky Roaddddd!

"Alam mo, bro, salamat ah. Kailangan ko talaga 'to ngayon." Sambit ko at humihigop ng malamig na sarap ng aking ice cream.

Napangiti siya."Walang anuman, bes. Alam ko kasing may nangyari na naman sayo ngayon, kaya gusto kitang pasayahin kahit papaano." Tugon niya na may malasakit.

Napansin niya unti-unting lumiliwanag ang mukha ko.

"Alam mo, minsan, kailangan lang talaga natin ng simpleng mga bagay para maging masaya." Matamis na saad ko, habang tinitingnan ang natitirang bahagi ng ice cream ko.

Darcy nodded. "You're right, sometimes we just need to give ourselves time to rest and have fun." Darcy agreed while chewing on his ice cream.

Our ice cream ended with smiles on our lips and a light heart.

"Thanks again, bro." I expressed my gratitude and hugged Darcy.

"Anytime, Yen yen. I'm always here for you." Darcy said softly as he stroked my soft hair.