Sorry po if may mga wrong spelling nadala lang sa scene hehe. Anyways play the music kapang nasa part na kayo na kumakanta si lolo miyong.
Lolo Miyong's pov
Bata palang kami ni Seling alam ko na, na siya ang makakatuluyan ko. She has been there when I had my first job. She has been very patient with me. Kapag nalulungkot ako hindi siya tumitigil hanggat hindi niya ako napapasaya. Kapag may problema naman ako, tutulong at tutulong parin siya.
We are really inseparable since the day we learn about each others existence.
Siya na talga ang kasangga ko sa buhay.
She is literally my other half.
I can't imagine my life without her.
Kaya noong nalaman kong may sakit siya ay talagang gumuho ang mundo ko. Kung pwede lang na akuhin ko lahat ng sakit niya ay ginawa ko na.
I know that we are now old, but the time that God gave us is still not enough for me.
I still want to spend more time with her.
Gusto ko pang makita namin ang magiging apo namin mula kay Borj.
Ang masaksihan ang kasal nilang dalawa ni Roni.
Oo, wala akong sakit. I am still healthy. Pero si Seling, unti unti ng kinukuha ng cancer ang buhay niya. And that is making me so weak.
Nawawalan na ako ng pag asa kapag nakikita ko siyang walang gana at nahihirapan sa sakit niya.
Kapag nanghihina siya doble ang nararamdaman kong pang hihina.
Kaya noong nag desisyon siyang wag ng mag pa treatment ay para na akong namatay noon.
Wala na akong makitang mas mahalaga pa kesa ang makasama siya.
"Lo, tatapatin ko na po kayo, sobrang hina na ni lola" pahayag ng doctor
"Wala na po bang ibang paraan?" Pagbabaka sakali ko
"Wala na po hindi na rin naman kakayanin ng katawan niya kapag mag gagamot pa siya. Masyado na pong huli ang lahat" saad niya
"Ang ibig sabihib ba nito doc ay pwede siyang mawala ano mang oras?" Tanong ko sa kanya.
Hindi naman niya ako sinagot at hinawakan lang ang balikat ko. Hindi ko na napigilan ang mga luhang kanina pa nag babadya sa mga mata ko.
"Maiwan ko po muna kayo" sabi ng doctor at umalis na.
Kinuha ko naman ang cellphone ko para tawagan si Borj.
"Lolo bakit po? Nasan po kayo?" Agad na tanong niya sa akin
"Ikaw apo nasan ka?" Tanong ko sa kanya, ayaw ko muna siyang biglahin.
"Ah papunta po kami ni Roni sa mall para mag date. First date po lolo" nahalata ko sa boses niya ang pagka galak.
"Borj apo, pasensya ka na kung kailangan kong sirain yang first date niyo ni Roni. Nandito kase kami sa hospital ng lola mo, at kahit anong oras ay- " hindi ko natapos ang sasabihin ko dahil sa kaiiyak
"Lolo? Ano po? Ano mang oras ano po?" Tanong ni Borj at nag pa panic na ito
"Pwede na siyang mawala" pagpapatuloy ko sa sinasabi ko. Agad ko namang nabagsag ang cellphone dahil sa labis na pag iyak.
Mamatay na ata ako sa sakit ng nararamdaman ko. Para akong paulit ulit na nasasagasahan. Parang paulit ulit na sinasaksak itong puso ko.
Wag po muna ngayon, nakikiusap ako
Wag niyo muna kaming pag hiwalayin.
Ayokong mabuhay sa mundong ito na wala siya sa piling ko...
"Miyong" tawag niya sa akin kaya agad kong tinuyo ang mga mata ko para hindi siya mag-alala.
"Bakit?" Tanong ko nung maka lapit na ako sa kanya.
"Pwede mo ba akong kantahan?" Nanghihinang sabi niya.
I cleared my throat before doing her request. I am trying my best not to breakdown in front of her.
Let's dance in style, let's dance for a while Heaven can wait, we're only watching the skies Hoping for the best but expecting the worst Are you gonna drop the bomb or not?
I can see smile on her lips. I can't help but to reminise our memories. Ang unang beses na yinaya ko siya sa pasayaw sa bayan. Kapag sinasayaw ko siya kapag kaarawan niya.
"Miyong, isayaw mo rin ako please" sabi niya
"Kaya mo ba?"
Ngumiti lang siya at tumango. Agad ko naman siyang tinulungan na maka tayo. Nung pagka tayo niya na ay yinakap ko siya at dahan dahang hinakbang ang mga paa namin. Nakasandal naman ang ulo niya sa aking balikat.
Let us die young or let us live forever We don't have the power but we never say never Sitting in a sandpit, life is a short trip The music's for the sad me
I continued singing while dancing with her. Nakita ko naman sina Borj at mga barkada niyang naka tingin sa amin. Kitang kita sa mga mata nila ang lungkot dahil alam na nila kung saan magtatapos ang pag sasayaw namin.
Can you imagine when this race is won Turn our golden faces into the sun Praising our leaders, we're getting in tune The music's played by the, the mad man
I can now feel that she's becoming breathless. I can barely feel her heart beats. Ang tanging nagawa ko nalang ay tumingin sa taas.
Kayo na po ang bahala sa kanya...
Mahal na mahal ko po siya...
Forever young I want to be forever young Do you really want to live forever? Forever, and ever Forever young I want to be forever young Do you really want to live forever? Forever, and ever
As I sing the last part of the song. She stoped taking steps. She let go of my hands. I can no longer feel her breath.
Ang pinaka kinakatakutan ko ay dumating na.
4:15 pm the love of my life took her last breath.
Agad naman akong linapitan ni Borj at tinulungan akong ibalik siya sa kama.
Agad naman niyang linapitan ang kanyang lola at yinakap. I can feel the pain that he is feeling right now.
"Lola... why? B-bakit hindi niyo s-sinabi sa akin" he said with pain in his voice.
"I'm sorry kung hindi kita naalagaan. Please forgive me"
Yun ang huling katagang narinig ko at bigla nalang dumilim ang mga nasa paligid ko.
Hindi ko kinaya ang sakit na nararamdaman ko.
Sobrang sakit ng puso ko.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
