Avenoir

IX.

Ferdi

Güneş doğmaya yaklaşmıştı. Bende havanın renkten renge girmesini izliyordum. Hafiften uykum gelmişti ama her gözümü kapattığımda gece olanlar geliyordu aklıma.

O kadar çok düşünmüştüm ki düşündüklerimi unuttum bir yerden sonra.

Telefonuma baktım. Saat 05.10'u gösteriyordu. Üst kısımdan uçak modunu kapattım. Kapattığım gibi bildirimler yağmaya başladı.

Barış 6 kere aramış, 20 de mesaj atmıştı. Kerem daha fena 15 kere aramış ve 105 mesaj göndermişti. Ayrıca bı grup ta vardı. Oradan da 500+ mesaj simgesini görünce elimle yüzümü ovaladım.

Biraz suçluluk duygusu vardı içimde. Onları bu şekil habersiz bırakmamalıydım.

Gruba girdim.

Ferdi where are you?

Kişiler
Semih, Arda, Barış, Kerem, Altay

Barış
Gören yokmuş mahallede

Kerem:
Yemin ederim stresten kuscam
Kayıp duyurusunda mı bulunsak?

Semih:
Ya bı sakın olun koskoca adam
Belki kafa dinlemek istemiştir

Altay:
Semih doğru diyorsun da
Ferdi habersiz koymazdı

Kerem:
KAÇİRDİLAR Mİ ABİMİİİİU

Altay:
KERWM NE KACİRMASİ Bİ SAKİN OL AMK

Barış:
Sen böyle diyince daha çok ağlamaya başladı bu

Altay:
OF

Barış:
Eğer gelmezse 2-3 saate aramaya çıkarız

LAN KEREM BURNUNU SİLME ÜZERİME SİKCEM BELANI

Semih:
Oh iyi olmus

Barış:
Semiiih
....

Barış:
Ben çıkıyorum evden (05.00)

Altay:
Bende geliyorum

ferdi çevrimiçi

Siz:
Eve geliyorum
Çıkmayın bir yere

Barış yazıyor...

Barış tarafından görülünce mesajım WhatsApptan çıktım. Zaten eve gidince fazlasıyla hesap soracaklardı.

Dikkatimi çeken şey, Arda yazmamıştı. Büyük ihtimalle uyuyordu dünün yorgunluğuyla. Bunu bilsem de kırılmıştım.

Uykusuzluk kendini göstermeye başlamış, başıma ağrılar giriyordu. Büyük ihtimalle gözlerimde kan çanağıydı.
....

Kendi sokağımıza girdiğimde adımlarım yavaşladı. Eve gitmek istemiyordum. Daha doğrusu ne söyleyeceğimi bilmiyordum.

Yine de evin önüne kadar geldim. Barış balkondaydı. Sinirle bana baktı.
Kafamı yere eğdim.

Eve girince Kerem oturduğu yerden kalktı ve Barış'la bana doğru geldiler.