Komutan mısın?

7.Bölüm

Yüzümü yakan güneşle gözlerimi açtım. Tavanla bakıştım. Biraz daha ayılmak adına yüzümü sıvazladım. Ayaklarımı yataktan sarkıttım. Biraz ayıldıktan sonra banyoya gittim ve günlük rutinlerimi halletdim. Dolabımdan siyah bir eşofman ve beyaz düz bir tişört aldım ve giyindim

Odada işim bittikden sonra aşağıya indim. Bu gün pazartesiydi. Fakat bu gün dersim yoktu. Sabah saat 11 de vardı. Onun vermiş rahatlığıyla mutfağa geldim. Kendime kahve yaptım
Sabahları kahvaltı yapmıyordum. Midem bulanıyordu.

Kahvemi hazır ettikden sonra elime aldım ve salona geçtim. Kanapeye kuruldum ve televizyon kumandasını alıp kanalları gezdim. En son Müge Anlıda durdum. Keyifle sırıttım ve kanapeye dahada yayıldım.

Aslında Müge Anlıyı izlemezdim fakat annem izlediğinde bende mecburen izlerdim. Ama içeriği için değil. Kaos olduğu için izlerdim. Yok kim kimi bıçaklamış, yok kim aldatmış, falanda filan

Sende az değilsin aaa

Evet bebeğim. :)

Dikkatimi vermiş Müge Anlıya bakıyordum ki telefonum titredi. İlk başda bakmadım fakat telefonum bir kaç kez daha titrediğinde. Ofladım. Televizyonun sesini kısıp elime telefonu aldım. Kim benim güzel anımı boza bilirki?

Ovvvv tahmin etmediğim kişi.  Yüzümde bir sırıtış belirdi. Demekki kurabiyelerimiz istediğimiz yere varmış. Hiç bekletmeden söhbete girdim ve mesajlara baktım

Her okuduğumda yüzümdeki gülümseme büyüyordu.

Kocam:

Kocam: Şaka yapıyorsun..

Kocam: Sen bana kurabiyemi yaptın?

Kocam: Benim için?

Ben: Evet iyi yapmışmıyım?

Ben: Yoksa beyenmedin mi? :(

Kocam: Hayır, hayır beyendim

Kocam: çok güzel olmuş ellerine sağlık

Ben:Ee o zaman?

Kocam: Sadece şaşırdım..

Kocam: Kendini affetdirmek için kurabiye yapman beni sevinçlendirdi.

Kocam: çok güzel olmuş

Ben: :)

Ben: O zaman affetdin değil mi?

Kocam: Hayır.

Ben: Ama sen beğendiğini söyledin yani affetmedin mi?...

Kocam: Hayır hayır beğendim ama

Kocam: Bir şartla affederim

Ben: Ne şartı?

Kocam: Kurabiyeden daha çok yaparsan bana, affederim seni :)