Komutan mısın?

21.Bölüm

Merveden devam..

Kulağımda kulaklık Sezen Aksu dinlerken emin adımlarla yürüyordum. Şuanda Umayın yanına gidiyordum. Bu aralar çok yakın olamıyorduk. Benim okulum onun başına gelen hadiseler falan..

Tabikide bütün gelişmelerden haberdardım. Fakat yan yana gelemiyorduk bir türlü.. vakit bulamıyorduk.

Hem bu aralar Umayın hayatı karışıkdı. Kaç yıl sonra yetim değilde, abisi annesi babası olduğunu öğreniyordu. Ona alışmak o kadarda kolay değildi. Abi söylese de kaldıramıyordu. Bunca zaman abi sevgisinden, anne ve baba sevgisinden ayrı kalmak zorunda olduğu zamanları kaldıramıyordu.

Kardeşi dediği adam, bütün hayatını ona adamış kişi onun kardeşi değildi.. kendine yetim derken o yetim değildi. Ortaokulda yetimsin diye zorbalanmalarını, ordan oraya savrulmalarını kaldıramıyordu..

Şimdi Annesi ve babası onu öğrenmiş onu görmek istiyordu. Tabiki Tolga onun hazır olmadığını bildiği için anne va babasını durdurmuştu. İlk önce abisine sonrada anne ve babasına alışması gerekti.. ve bu çok zordu.

Diğer yandan Çağrı ve Tolga 1 haftalık belkide 1 aylık göreve gidecekti onun endişesi de vardı üzerinde

Hızlı adımlarla kafeye doğru yürümeğe başladım. Bu gün dersimiz yoktu bu yüzden Umay'la buluşacaktık, fakat Çağrı Umay'ın dersi olmamasından istifade ederek onu arkadaşıyla tanışdıracakdı. Mesela öyle olurken Umay beni de buluşmaya çağırdı..

Sonunda kafeye yaklaşırken telefonum titredi. Elime telefonumu alıp açtığımda Umayın mesaj atdığını gördüm. Ona kısa bir şekikde 'yaklaştım, biraz sonra ordayım' mesajı çektim. Telefonumun ekranını kapatdım ve cebime koydum.

Kafamı kaldırmamla önümde gördüğüm kişiyle dona kaldım. Pis bakışları midemi bulandırırken o sırıtıyordu. Derin nefes aldım ve hiç bir zamaan hayatımda onu affetmeyeceğim adama göz gezdirdim

Esmer, hafif kıvırcık, mavi gözlü, 1.70 boylarında normal bir birey.. ama o birey 2 yıl önce benim hayatımı mahvetmiş bir bireydi..

Atakan..

2 yıl önce bir birimizden hoşlanmış, sevgili olmuştuk.. tabiki o sevmemişti.. ki bunu ben bilmiyordum.. ilişkimiz o kadar güzeldi ki sanki sadece dünyada bir tek ben vardım.. bir tek beni şımartıyordu.. güller, çikolotalar, aşk sözcükleri falan filan.. ama beni kandırdığından haberdar değildim..

Bir gün Atakan ben hastayım diye okula gelmemişti..

2 yıl önce...

Kalemlerimi ve kitablarımı çantama koydum ve çantamı alıp sınıfdan çıktım. Umayın yanına gidiyordum. Onu Atakanın yanına gideceğim diye bilgilendirecekdim. Çünki bu gün Atakan okula gelmemişti ve ben süpriz edip onun yanına gidecektim..

Sevgilime iyi bir çorba yapsam mis gibi olup ileşecekti.. tabi gidip göreceklerimden habersiz..

Sonunda Umayın yanına geldim.. Umay kantinde oturmuş test kitabı çözüyordu. Masaya yakınlaştım ve kendime bir sandelye çekip oturdum

Oturmamla gözleri beni bulurken gülümsedi ve konuştu

"Naber kuşum?"

Gülümsedim ve cevap verdim

"İyiyim senden aşk?"

Elindeki test kitabını gösterdi ve dudak büküp konuştu

"Hiç konuşma, bu kitap beni öldürdü"