Perspektywa Juda:
- Domyślam się że jesteś zaskoczony naszą porażką. Ale ona ma dla nas wielkie znaczenie. Ona.. Nauczyła nas więcej niż jakiekolwiek nasze zwycięstwo.
- Jestem ci winnien przeprosiny. - zaczął ojczym a ja spojrzałem na niego zdziwiony - zostawiłem cie w rękach Darka to wręcz niewybaczalne.
- O czym ty mówisz? - spytałem od razu.
- Pozwoliłem by to on cie wychowywał. Sam się w to za mało angażowałem. Ale ty i tak dałeś sobie radę i rozwinąłeś się ponad wszelkie moje oczekiwania. Dlatego więc...
- Jeśli chodzi o Celie to nie aktualne. - przerwałem mu. - tak bardzo chciałem żeby zamieszkała z nami bo bardzo mi na niej zależy. Ale nigdy nie spytałem jej o zdanie. A ona jest szczęśliwa z tym co ma.
- Rozumiem cie. - skinął głową
- Właściwie to mam jeszcze jedno pytanie. - zacząłem dość niepewnie.
- Hm? - Uniosł brew.
- Dlaczego po pierwszym meczu Raimona i Królewskich Livian była tak zdenerwowana tym że oddaliśmy mecz walkowerem. - spytałem po chwili
Ojczym uchylił lekko usta. Ale ku mojemu zdziwieniu odpowiedział.
- Matka Livian jest dość... - zastanawiał się jakiego słowa użyć - wymagająca. Dla niej liczy się to aby Livian była najlepsza we wszystkim co robi.
Teraz wszystko jasne. - pomyślałem.
- Dziękuję. - skinąłem głową i już miałem wychodzić z gabinetu ojczyma ale jego głos mnie zatrzymał.
- Zależy ci na tej dziewczynie. - stwierdził.
- Wcale nie. - mruknąłem choć sam nie byłem tego do końca pewien.
- Okłamujesz sam siebie chłopcze. - mruknął pod nosem a ja wyszedłem z gabinetu.
Czy naprawdę mi na jej zależy? Czy naprawdę zależy mi na Pieprzonej Livian Victorii Black? Przygryzłem wargę i wyszedłem na spacer. Był wieczór więc idealnie.
Dotąd Livian była tylko zakładem. Przynajmniej tak sobie wmawiałem. Ale te jej zimne, kuszące wargi o smaku karmelu. Cholera jasna..
No i te jej cudowne, piękne czarne oczy. Którymi wywracała na okrągło. Te czarne brwi, które uwielbiała unosić.
Jej cholerny, a za razem podniecający charakter. Potrafi zirytować a za razem rozkochać w sobie człowieka.
Czy ja..? Nie. Nie. Nie. To nie możliwe.
Pokręciłem głową próbując wyrzucić ją z mojej głowy.
Wyjąłem telefon z kieszeni kurtki i zadzwoniłem do niej. Pierwszy sygnał. Drugi sygnał. Trzeci sygnał. Czwarty sygnał.
Zmarszczyłem brwi. Co jest do chuja?
Zadzwoniłem jeszcze raz ale bezskutecznie. Dlaczego nie odbierasz Livian?
Zacząłem iść w kierunku jej domu. Musiałem ją zobaczyć, zobaczyć czy wszystko okej. Dzwoniłem dalej ale nie odbierała.
W tym momencie zacząłem już biec. Cholernie się o nią martwiłem. Chciałem wyrzucić ją z głowy ale nic nie działało. Teraz liczyła się tylko ona. Miałem ją zostawić w spokoju. W.
S. P. O. K. O. J. U.
Więc dlaczego teraz jak ostatni debil biegniesz do jej domu?
Dobre kurwa pytanie.
Byłem już pod jej (na moje zdziwienie i szczęście) otwartym oknem i zacząłem cicho w nie pukać.
CZYTASZ
Czarne Oczy
Genç Kurgu~Nazwałem kolejną dziewczynę twym imieniem, już chyba tylko na dnie serca znajdę miłość. Już nie pytaj mnie dlaczego się nie śmieje. Widocznie kurwa nic mnie dziś nie rozśmieszyło. ~
