" Yalandan da olsa , ne güzel güldün o akşam... Bana..."~
"Evet!"
Son derece kısık çıkan sesimi , yalnızca nikah memuru ve Barış duymuştu. Kimseden bir tepki alamadığım için gözlerimi Barış'a çevirdim. Yüzündeki sinirli ve gergin ifadesi ile gözlerime bakıyordu. Bu bakışı tanıyordum...
Bir Ay Önce / Rize
Terleyen ellerimi , çiçekli elbiseme sürdüm. Stres ile bacağımı sallıyordum. Tam bu saatte buluşmamız gerekiyordu ama o gelmemişti.
Korkuyordum. Neden , bilmiyordum fakat gelmeyecek olma ihtimali beni korkutuyordu.
Dedem , beni bir şekilde ikna etmişti fakat Barış Alper nasıl ikna olmuştu hiçbir fikrim yoktu.
"Efsun?"
Kulaklarıma dolan ismim ile kaldırdım kafamı. Barış , gelmişti. Çok değişmiş demek saçma olurdu çünkü onu defalarca kez maçlarda , TV ekranında gördüğüm için güncel tarzına hakimdim.
"Hoş geldin!" dedim sesimin tonunu ayarlamaya çalışırken. Sıkması için uzattığım elim havada kalmıştı.
'Laz öküzü , tutarsız hayvan , avel surat!'
İçimden küfürler ede ede oturdum masaya. Yanımıza gelen garson ile ne içmek istediğimi söyledim.
"Sen ne istersin?"
Nezaketen sorduğum soru karşısında kafasını telefondan kaldırmadan konuştu;
"İstemez bir şey!"
Heves ne idi? Nasıl kırılırdı?
Duyduğum net cevap ile kendi siparişimi de iptal edip sadece bir su söylemiştim.
Kafasını telefondan kaldırdı ve bana baktı.
'Sonunda Rize'nin davarı , sonunda!'
"Bak Efo ," duyduğum hitap şekli beni çocukluğuma , onu zorla evcilik oynamaya ikna ettiğim zamanlara götürmüştü...
"Bu evlilik , biliyorum ki ikimiz içinde bir zorunluluk. Ben babama , sende dedene laf geçiremiyorsun ve bu durum elimizi kolumuzu bağlıyor. Emin ol babamı ikna edip onu bu durumdan vazgeçirmek için çok çabaladım ama olmadı. Söyledi bir şeyler... Yok dedelerinizin sözü , yok verilen söz bozulmaz... İnan bana evlilik şu an isteyeceğim son şey. Evlenmek bana göre asla değil." dedi. Kendime hakim olamadan sesli bir şekilde güldüm.
"Tabii , eminim sana göre değildir. Sana göre olan , genelde her hafta başka kadınlarla takılıp magazine yakalanmak değil mi taze zampara?!"
Suratıma anlamsız bir şekilde baktığında bu düşündüklerimi sesli bir şekilde dile getirdiğimi anladım. Şaşırmıştı. Patavatsız ve tutarsız biri olduğumu unutmuşa benziyordu fakat bu durum onun geçmişte en çok şikayet ettiği durumdu.
Yerinden rahatsız bir şekilde kıpırdadı ve oturuşunu düzeltti.
"Aynen! Nereden bildin?"
Sesindeki siniri anlamamak için sağır olmak gerekirdi.
"Evlenince benim evime taşınacaksın. Okulun varmış. Merak etme bir şekilde hallolur. Benim antrenmanım ve maçlarım olduğu için çok muhatap da olmayız. Herkes hayatına kaldığı yerden devam eder. En kısa zamanda da boşanırız , Okey?"
'Okey , amına koyduğum!'
Günümüz / İstanbul
Her şey gözümün önünden bir film şeridi misali akıp giderken , nefes almayı unutmuş gibi hissediyordum.
Gelinliği çıkartma zahmetinde dahi bulunmadan kendimi koltuğa attım. Zihnimde ilk geceye dair hiçbir korku yoktu. Çünkü bunu ne ben ne de Barış isterdik.
'Hele bir istesin! Koparmıyor muyum sarı pipisini!'
İçimdeki deli Efsun'un sesi ile gülümsedim. Bu karanlık tarafım bazı zamanlar beni bile korkutuyordu...
"Efsun!"
Barış'ın bana seslenmesi ile gözlerimi açıp ona baktım. Benim aksime , zorla giydiği damatlığı çıkarmış , saçlarındaki ıslaklıktan anladığım kadarıyla kısa bir duş almış , şimdi de giyinmiş bir yere gidiyordu.
'Nereye gidiyor bu saatte bu taze zampara! Saat , gece 1 Efo!'
İç sesime göz devirdim ve beni bekleyen Barış'ı nazik bir biçimde yanıtladım ;
"Ne var?!"
Sert çıkan sesime karşılık burun kemerini ovaladı fakat bir şey söylemedi. Benimle uğraşmaya gücü yoktu.
"Çıkıyorum ben. Sende takıl kafana göre. Üst katta banyo var. Banyonun yanındaki oda da senin. İyi geceler!" deyip kapıyı çarparak çıkan çakma kocamın arkasında baktım bir süre.
Sahi , iyi miydi geceler?
🃏
Bugün de Efsun'uma yakıyoruz. Ben , size ara ara gelir yazarım demiştim. Sevdim ben bu işi , kafamı dağıtıyor...
Efsun , iç sesi ile boğuşurken Barış hayvanının rahatlık şu şekil...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hatır Meselesi | Barış Alper Yılmaz
FanficYıllar önce , dedelerinin verdiği söz nedeni ile istemeyerek de olsa evlenmeyi kabul eden Barış Alper Yılmaz ve Efsun Göktepe. Bu istenmeyen evlilik ile açılan geçmişin tozlu sayfaları ve bir türlü silinmeyen çocukluk anıları... Telafisi olmayan hat...