Hatır Meselesi | Barış Alper Yılmaz

yedi ~ Pişmanlık

" Ne kadar istesem de bunu bir daha ,
Dönebilir miyiz biz en başına?"

~

Aradan geçen iki günün ardından , Selin ve Sıla'nın misafirlik serüveninin sonuna gelmiştik. Gitmelerini asla istemiyordum fakat onların da kendilerine göre bir hayatları vardı ve gitmeleri gerekiyordu...

Bu iki gün ; sohbet edip Selin , Sıla ve Barış'ın didişmelerini dinlemek ile geçmişti. Arkadaşlarım , gitmeden önce bana bol bol tavsiye vermeyi de tabii unutmamıştı.

'Barış'ı köpek etmen ve onu süründürmen hakkında olan tavsiyeler...'

Doğruydu. Selin ve Sıla , gidene kadar bana binbir türlü ilişki taktiği söylemişlerdi. Fakat benim ilişki taktiğine ihtiyacım yoktu. Ortada bir ilişki yoktu!

İki gün boyunca Barış'ı çok az görmüştüm. Sabah uyandığımda evden çıkmış oluyor , akşam gelince de yemek yiyip uyuyordu. Canı sıkkın ve ruh hali durgundu. Her ne kadar onunla ilgilenmiyor olsam da neden mutsuz olduğunu merak ediyordum.

'Senin yüzünden. Cehennemin ta kendisisin ya!'

Tabii , birde bu mesele vardı. O gün ettiğimiz kavga bir türlü aklımdan çıkmıyordu. Her hatırıma geldiğinde Barış'ı çay toplama makinesi ile doğramak istiyordum..!

"Efsun?"

Kafamı kaldırıp sesin geldiği yöne baktım , yine dalıp gitmiştim. Beni , dalıp gittiğim derin suların dibinden çıkaran Barış'ın sesi olmuştu.

"Ne var?"

Verdiğim sesli ve sert cevap ile kaşları çatıldı. Eminim ki onunda aklından beni kesip doğrama planları geçiyordu.

'Erkekse gelsin! Aleme ibret olsun diye sallandırmıyor muyum onu Rize'nin yaylasından?!'

Cani Efsun , yine hiç susmadan konuşuyordu. Barış'a hak vermeye başlamıştım. Bazen ben bile kendime tahammül edemiyordum ki o etsin...

"Bakıyorum da yine çok kibarız!" dedi. Şapkasını ve gözlüğünü bir kenara fırlatıp yanıma oturdu.

"Yeni temizledim evi Barış! Kaldır şu eşyalarını!"

Annem gibi konuşmaya başlamıştım yine fakat haklıydım. Sabahtan akşama kadar , başka hiçbir aktivitem olmadığı için ev temizliyordum. Şimdi de gelip temizlediğim yerleri dağıtması sinirlerimi bozuyordu...

"Tamam , kızma. Hallederim ben şimdi." dedi koltuğa yayılarak. Neden gelmişti bu benim yanıma?

'Hayırdır aile saadeti falan mı yapıyoruz?'

Ne aile ama!

"Sen önce , benim okul işimi hallet Barış! Geleli neredeyse bir hafta olacak ama hâlâ ortada bir şey yok. Her şeyim İzmir'de kaldı! Bıktım şu aptal gecelikleri giymekten!" dedim elim ile geceliğin kumaşını gösterirken.

Vücudum , gözlerinin hedefi olmuştu. Önce baştan aşağı bir süzdü. Ardından dudaklarında bir sırıtış büyüdü ;

"Yakışıyor aslında..." dedi aheste aheste.

Kolunun altındaki yastığı alıp geçirdim kafasına ve aramıza hatrı sayılır bir mesafe koydum.

"Ne yapıyorsun kızım?" dedi sinirle. Hâlâ kafasını tutuyordu.

'Birde bayıl istersen , Barış..!'

"Asıl sen ne yapıyorsun , ırz düşmanı?" demem ile kahkaha atması bir oldu. Gülünecek bir şey olduğunu düşünmüyordum.