9 yaşında küçük kız olan Asya tanımadığı biri tarafından kaçırılır çocukluğun en güzel vaktinde masumluğu elinden alınır ve o küçük kadın 9 un intikamını 20 yaşında alır.
Öncelikle herkese merhaba ben yazar olmak yolunda ilerleyen bir Arkadaş Beni bu süreçte yalnız bırakmayın 💝
Havayı kucaklayan kar ve soğuk herkesin iliklerine işliyordu. Bazıları kendini sobayla bazıları yorganla ısıtıyordu . Minik kulibe gibi bir evde aile sıcaklığı soğuk havayı alt üst ediyordu . Soğuk havayı alt üst eden bir şeyde alev varmış gibi sıcak hissetiren anne sesiydi . Ve o sıcak ses bana sesleniyordu .
Asya kızım tabakları sofraya götür güzelim.
Annemin çeyizinden olan 6 kişilik tabakları masaya doğru götürdüm
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Asya Korkmaz
Babaannem ,dedem, babam ,annem, kardeşim ve kendim için masaya tabakları koydum. Yanına çatal- bıçak takımıda koyduktan sonra mutfağa anne öpücüğü almaya gittim . Annemin beni görünce ocağı söndürüp beni kucağına aldı ve öperek
Dünyada başıma gelen en güzel ikinci şeysin Asyam. Ben ikinci oluyordum çünkü birinci abim vardı. Bende annemi öpüp sende başıma gelen tek güzel şeysin anneciğim. Dedim. Annemle birlikte sofraya oturup ailecek yemek yedik.
2 gün sonra.
Soğuk insanı kılınç gibi kesiyordu . Abim araf hastalanmıştı . Babam işteydi .O yüzden eczaneye ilaç almak için ben gittim . Daha doğrusu gide bileceğimi zann etdim . Zaten kasaba o kadarda büyük değildi o yüzden rahat gider rahat dönerdim diye düşünmüşdüm. Yolda yürürken ayağımla toprak arasında kalan kar ezilip ses çıkartıyordu .Lakin bir gariplik vardı sanki yolda 2 değil 4 ayak sesi vardı .Eee ben hayvan değilim 4 ayağım yok nerden geldi bu ses . Biraz kafamı arkaya doğru döndürdüm hiç kimse yoktu. Yani görünürde yoktu. Korktuğum için biraz hızlandım ve o sırada ağaçların arasında beni izleyen birini gördüm. Ağzım çıktığı kadar bağırmak istedim amma kasabaya hala uzaktım kimse duymazdı benim içimi ızgara yapan çığlıklarımı .
Onu fark ettiğimi gördüğü saniyede bana doğru koştu. Yok artık böyle duramazdım bende koşmağa başladım. Lakin kader bir anda ne halin varsa gör dedi ve beni bırakıb gitti . Gittiği an yere düştüm. Yer kar olsada sivri taşlar ayak bileğimi burkup geçti.şu an ne çok istedim" Anne yardım et diye bağırmağı". Amma ağzımı açmama bile fırsat vermeden beni montumdan tutub ormanın karanlığına sürükledi.
İmdatttttttt kurtarın beni bu caniden !diye bağırdım. .Biraz yoldan uzaklaştığımızda beni yere doğru savurdu .
Ha-ha-hayırrrr!
Evet bu bölümü atlatdık. Asyanın intikamına hazır olalım. Hoşça kalın.
