muhtemel aşk | Kaan Ayhan

14

4 yıl önce..

İşe gitmeden önce saç sosine doladığım saçlarımı sosisten kurtarıp hafif makyajımı Dennis'in alarmına kadar yetiştirmek için zamanla yarışa girdim.O uyandığında okul için beslenmesini hazırladığım esnada gözlerini minik elleriyle ovuştururken geldi.

"Abla bugün de başka okulla maçımız var. Lütfen bu seferkine gel. Gol attığımda seni göstermek istiyorum."

Yanına gidip başından öptüm "İşim erken biterse söz geleceğim." dedim ve tostunu çantasına atıp onu okul otobüsüne gönderdim.

Birkaç haftadır okullar arası turnuva vardı. Okuldaki beden hocasının ve Dennis'in isteği üzerine sakatlanmamasını garanti edebileceklerse oynayabilmesine izin vermiştim ama bir türlü gidememiştim çünkü kafedeki işçi açıklığı sebebiyle genelde hep mesaiye kalan ben oluyordum.

Hoş.. bu sayede beş ay önce hem yakışıklı hem de iyi bir avukatla tanışmıştım. Duruşmaları sonrası bizim kafemize gelir ve ben mesaimi bitirene kadar önündeki dosyalarla ilgilenirdi ha bir de son dört aydır benimle ilgileniyordu, tabii ben de onunla.

Bu yüzdem artık daha özenerek işe gidiyordum ve gerçekten ondan hoşlanmaya başlamıştım. Eğer annem ve babam hayatta olsaydı kesinlikle onu severlerdi. Hem ailesi hem de kendisi kültürlü, okumuş ve saygın insanlardı.

Sigara içmek için dışarı çıktığım zaman telefonuma gelen avukatımın aramasıyla yüzümde güller açmaya başlamıştı

"Avukat bey, ben de tam sizi düşünüyordum."

"Öyle mi? Ben de bugün bir şeyler yapabiliriz diye düşünüyordum. Mesaiye kalmazsan gel bana takılalım."

"Üzgünüm ama bugün kardeşimin maçı var ona gitmem gerek."

"Hadi amaa oyun bozanlık yapma."

"Kararım kesin."

"Peki sen bilirsin."

Telefonu kapattım ve paydos zamanı koşarak Dennis'in okuluna gittim. Şansıma, karşı takım gelmediği için maç gerçekleşememişti ve dolayısıyla kazanan takım Dennis'in takımı olmuştu. Buna rağmen Dennis mutsuzdu.

"Bebeğim niye mutsuzsun?"

"İlk defa maçıma gelebildin ama nasıl oynadığımı bile görmedin. Belki görseydin futbola devam etmeme izin verebilirdin."

"Kaç kere konuştuk. Kararım kesin."

o, oflayıp puflarken pek bir şey söyleyemedim.

Bazen bir çocuğa bakmak sandığınızdan daha yorucu olabiliyor. Onun için gün boyu bile çalışırım ama olay manevi konulara geldiği zaman yetersiz kaldığımı hissediyordum.

Onun, kendini bir futbolcu olarak hayal etmesi çok normaldi. Çocuk sonuçta her şeyi hayal edebilir ve siz de onu desteklersiniz "İstediğin her şeyi olabilirsin." diyebilirsiniz ama onu şimdi umutlandırırsam, yarın sakat bir şekilde yedek kulübesinde beklerken bana lanet ederdi. Sahada kendi haraketlerine dikkat etse bile diğer oyuncular ona dikkat etmezdi ve ben kardeşimin bacaklarını veya yürüme yetisini kaybedebilme tehlikesini göze asla alamazdım.

Eve girdiğimizde o üstünü değiştirip yaptığım yemeği yedikten sonra kafeden getirdiğim donutu ona uzattım ve "Bugün bir arkadaşımın yanına gitmeyi düşünüyorum. Sıkıntı eder misin?" dedim.

"Erken gel Spider Man'i izleyelim."

"Tamam anlaştık."

Gülümseyip saçlarını karıştırdım ve üstümü değiştirip Avukat Dave'in evine gittim.