.........................................................................................
"අනේ මෙ.. අපි ආපහු ගෙදර යන්ද"
"ඔව් දේව්.. සිරාවටම දැන්නම් මට බයයි.. අකිල.. මොකද බන් කරන්නෙ"
"ආයෙම යන්න වෙන්නෙ රබර් වත්ත මැදින් තමා"
"මෙතනින් යනවට වඩා හොදයි මේ හොල්මං වලව්වෙ රැයක් ඉන්න එක"
"ඔයා කියන්නෙ අපි මේ අක්කර තුනහමාරක් විතර තියෙන පරණ වලව්වෙ ඉන්න ඔ්න කියලද.."
"මොංගල්ද ඩාලිං??"
"මේ හොල්මං වලව්වෙ අපිට ඉන්න බැරිද රැයක්.. නේද සුද්දා"
"කිරිඅප්පට මාළුපාන් කිව්වලු!"
එස්ක්ප්‍රස් කෝච්චියක් වගේ බයටම අක්කර 4හමාරක රබර් වත්ත පහුකරං අපෙ පරණ වලව් වත්තට ඇවිත්.. මගෙ පොතේ හැටියට අපි දැන් ඉන්නෙ, වලව්වට අඩුම 2km තරම් වත් දුරකින්...
පස්සෙන් පස්සට ගියපු කෙවිනයයි සතීෂයයි කම්බිවැටේ පුක ඇනගත්තා..
"හැව් හැව් තමුසෙට කොහෙ ගියත් කිරිය නැතුව ## නෑනෙ නේද.. වල් මිනිහා"
"කිරි මණ්ඩලේ කිරි වගේද බන් උඹෙ කිරි.. isn't sathish..?"
"ම්ම්..! අපිටත් පේනවා ඒම.. සුදූ මේ බලපංකො මේ හොර ඩබල අතටම අහුවුනා.."
අනේ මන් දන්නෙ නෑ මේ පිස්සු හු#තො ටික කොයි වෙලාවෙත් මොකෙක්වහරි ආතල් එකට ගන්නවා.. මැරෙන්න හිටියත් වැඩක්ද මුන්ට!
"අනේ ඒ මිනිහා කවුරු වුනත් කමක් නෑ බන් මැරෙන්න හරි අපි යමන් ගෙදර"
"සතීෂ්! ඌව දැක්කද උඹ??"
"එහෙමට දැක්කෙ නෑ බන්.. ඌ අඩි හතක් වගේ පට්ට උසයි බන්.. මූණ නම් දැක්කෙ නෑ මං.."
ටිකක් බයවෙලා වගේ මහීෂ් එක්ක කුටු කුටු ගගා හිටපු නිම්න අපි ඔක්කොටම කතා කලා..
"මේ.. අපි මේ හරියෙන් ටිකක් ඈතට යමු.. මොකද මේ වෙලාවෙ කිසිම හැලහොල්මනක් නැති හදිස්සියකට මොකෙක්වත් නැති නිසා මෙතන ටිකක් භයානකයි.."
YOU ARE READING
තත්පර the sec
Horrorඉරෙන් වැඩ දාහක් කරගනිද්දි කවියෝ පද ගෙත්තම් කලේ හදට.. එකත් ඉර එලියෙන් ලස්සන වෙන හදට.. පුංචි පුංචි වතුර බිංදු වැටෙන වැස්සට ගොඩක් අය ආදරේ කලේ පායන වෙලාවට නොසෑහෙන්න වැඩ අරන්.. ඉතින් පද අමුණන ඔයාට ඇයි බැරි අපි වෙනුවෙන් කැප වෙන ඒ කාර්තු,ඒ අයට උපහාර කරන්න...
