𝒥ℯ 𝒷ℯ𝓃𝓉 𝓋ℯ𝒾𝓁𝒾𝑔 𝒷𝒾𝒿 𝓂𝒾𝒿♡︎ // Matthy Het Lam // Bankzitters

Ziekenhuisspanning

"Zo, de wonde is weer helemaal proper en ze zou straks weer mee naar huis kunnen op 1 voorwaarde. Ze zal een week lang nooit alleen mogen zijn, ze mag natuurlijk wel alles doen, zoals naar de winkel gaan enzo, maar gewoon heel rustig op het gemakje met iemand erbij. Als er te snel bewogen wordt of te veel inspanning gedaan wordt zou ze kunnen flauwvallen en dan moet er wel iemand bij zijn, anders zal ze zich waarschijnlijk terug aan een ziekenhuisbezoek mogen verwachten."

Ik word stilletjes aan wakker. Ik doe mijn ogen open en kijk rond waar ik ben. Ik zie Niels zitten naast het bed waar ik in lig met een vrouw die dokterskleren draagt. Hij ziet er niet tevreden uit.

"Ah! U bent wakker. Mevrouw De Jong, hoe voelt u zich?" Ik kijk Niels aan. Ik heb al langer dan 3 jaar met niemand anders meer gesproken dan met hem. Hij staart me aan en seint dat ik moet doen alsof alles normaal is. Ik draai mijn hoofd zenuwachtig terug naar de vrouw. "Ik voel me goed, buiten wat hoofdpijn. wat is er gebeurd?" De vrouw legt uit hoe ik ben flauwgevallen door bloedverlies en ze me met een ambulance hebben meegenomen naar het ziekenhuis, dat ze de scherven nog uit mijn wonde hebben gehaald en ik een uurtje daarna weer wakker werd.

"Ik zal een pijnstiller gaan halen voor je hoofdpijn. Ik ben binnen 10 minuutjes terug." En de vrouw verlaat de kamer. Ik ben bang voor wat gaat komen nu we alleen in de kamer overblijven.

Niels zucht. "Nu heb je wat je wilt. Ik weet niet of je het gehoord hebt, maar je zult overal mee naartoe moeten gaan... Ik zorg wel voor een week vakantie van het werk, zodat we alleen maar 1 keer naar de winkel moeten gaan en voor de rest kunnen thuis blijven." Ik knik. Een scène maken in het ziekenhuis is misschien geen goed idee. Ik weet waartoe Niels in staat is...

De vrouw komt terug en geeft me een pilletje met wat water. "Nou, ik denk dat jullie wel mogen vertrekken. Niet vergeten om alles heel rustig te doen, dan zal alles wel goed komen. Veel beterschap en een fijne avond nog." De vrouw vertrekt weer.

Niels pakt alle spullen en ik sta op. We lopen richting de deur maar Niels doet hem voor onze neus toe en draait zich naar mij toe. Hij staat met zijn gezicht bijna tegen de mijne en fluistert. "Als ik zie dat je ook maar probeert een beetje contact te zoeken met iemand onderweg dan zorg ik persoonlijk dat die persoon de laatste is die jij ooit zal gezien hebben. Jij zegt geen woord tot we thuis binnen zijn. Knik als je het begrepen hebt." Ik slik en krijg rillingen over heel mijn lichaam. Hij blijft me doodserieus aanstaren. Ik knik en we vertrekken.

Spannenddd!!! Vinden jullie het spannend of niet? Ik ben heel benieuwd. Trouwens nu al bedankt voor de votes en comments op de andere delen! Is heel lief!