𝒥ℯ 𝒷ℯ𝓃𝓉 𝓋ℯ𝒾𝓁𝒾𝑔 𝒷𝒾𝒿 𝓂𝒾𝒿♡︎ // Matthy Het Lam // Bankzitters

"Ik ben hier nu"

Hij seint me om stil te blijven en haalt zijn hand voorzichtig van mijn mond af. Om een of andere rede geeft hij een gerust gevoel en maak ik me geen zorgen. "Sorry dat ik je liet schrikken. Ik moet gewoon met je praten. Ik loop al heel de dag onaandachtig rond omdat ik niet kan stoppen met aan je te denken. Is alles echt oké met jou? Niels doet heel raar en daarstraks zag ik hem je arm vastpakken en het gaf gewoon geen goed gevoel..." hij neemt even een pauze en kijkt me met die bezorgde blauwe ogen aan.

We staan ook nog steeds heel dicht bij elkaar want er is nu eenmaal niet veel ruimte in een toilet hokje, maar dat vind ik niet zo erg. Hij gaat verder.

"Ik zie het trouwens aan je ogen en oogcontact dat je wel interesse in ons hebt. Je moet zo kort doen van hem hè? Waarom toch?" Ik kijk naar de grond.

"Sorry, ik wil je helemaal niet verwijten van iets ofzo en je ook niet pushen. Ik wil je graag helpen want ik zie dat je beter verdient. Als je niets wilt zeggen dan hoeft dat ook niet. Ik hoop gewoon dat ik je mag helpen." Ik begin nu stilletjes te huilen. "Hey... Het gaat echt niet goed hè? Kom hier." Hij opent zijn armen en trekt me in een knuffel. "Shhh, alles komt goed. Ik ben hier nu." Zijn woorden maken me weer rustig en ik laat hem voorzichtig los.

Moet ik het hem vertellen? Wat gaat er dan gebeuren? Ik heb de kans om vrij te zijn en mijn leven eindelijk te starten. Maar wat als Niels zometeen domme dingen doet?

"Je hoeft niet bang te zijn, je bent veilig bij mij." Zijn blauwe ogen kijken nu recht door mijn ziel en ik voel me ook echt veilig. Ik ga het hem zeggen.

"Hij houdt me vast. Thuis. Voor gisteren heb ik 4 jaar lang geen contact meer gehad met de buitenwereld... Hij doet me pijn en gebruikt mij, alsof ik een voorwerp ben. Hij is echt ziek in zijn hoofd."

Matthy kijkt gebroken naar me. "Sorry Julia, dat je dit moest meemaken... Ik wist niet dat Niels tot zoiets toe in staat was..." Hij denkt na. Daarna kijkt hij me weer recht in mijn ogen. "Ik ga je daar weg halen." Ik kijk Matthy aan. "Dat is echt heel erg lief, maar... hoe wil je dat dan doen? We kunnen hier niet gewoon buiten lopen zonder dat Niels het door heeft..."

"Jawel joh, wat gaat hij doen? Ik stuur gewoon een berichtje naar Raoul, Rob, Koen en Milo en dan is het 5 tegen 1."

Ik schud mijn hoofd. "Hij heeft een mes bij..." Matthy kijkt me met grote ogen aan. "Wat??? Hij is echt gestoord..." ik knik. Op dat moment horen we voetstappen dichterbij komen en geklop op de deur.

"Julia, wat doe je daar nog? Je bent al 10 minuten daarbinnen... kom eens naar buiten."

Ik kijk Matthy bang aan. "Ik uh, heb echt veel buikpijn. Maar het gaat al beter, ik ben zo klaar." We horen Niels zuchten van aan de andere kant van de deur. "Doe gewoon door, je bent het echt aan het uithangen vandaag. Bereidt jezelf maar mentaal voor een straf vanavond. Je zal niet meer zo irritant doen..." fluistert hij. Ik zie dat Matthy zijn geduld en rust verliest. Hij wil de deur open doen maar ik zie het al voor me dat hij daar met dat mes staat en daarom duw ik Matthy snel terug naar achteren tegen de muur met nu mijn hand voor zijn mond. Ik zeg met mijn ogen dat hij rustig moet worden.

"Julia?" "Ja, sorry, ik zal mijn best doen vanaf nu. Mag ik aub nog heel even privacy?" Niels zucht en loopt daarna toch weg. Wanneer we geen voetstappen meer horen laat ik Matthy los. "Sorry." Hij schudt zijn hoofd. "Geen sorry zeggen. Anders had ik domme dingen gedaan." Hij zucht. "Hij is echt ziek. Je straffen omdat je het uithangt? En... straffen? Is dat echt wat ik denk wat het is?" Ik kijk naar de grond. Bij het gedacht alleen al word ik zenuwachtig en bang. Ik knik. "Seks."

Matthy haalt zijn handen door zijn haar. "Hoe heeft hij het lef om een vrouw zo te behandelen, om jou zo te behandelen??" Zegt hij met de nadruk op 'jou'. Hij is zo lief...