𝒥ℯ 𝒷ℯ𝓃𝓉 𝓋ℯ𝒾𝓁𝒾𝑔 𝒷𝒾𝒿 𝓂𝒾𝒿♡︎ // Matthy Het Lam // Bankzitters

Sunshine

"Niets proberen. Je weet het." En of ik het weet. Deze morgen heeft Niels overlopen wat ik mag zeggen en doen op zijn kantoor. Het mag niet opvallen. Als iemand iets in de gaten heeft ben ik dood. Niels heeft namelijk een zakmes in zijn broekzak gestoken. Ik wil er niet eens aan denken hoe het kan escaleren straks als ik 1 woord verkeerd zeg.

"Je gaat kort tegen iedereen doen. Ze moeten het gevoel hebben dat je niet geïnteresseerd bent in wie ze zijn of wat ze zeggen en je wilt zelfs de indruk geven dat je hen niet leuk vind zodat ze je irritant gaan vinden en me een week verlof geven. Na vandaag zullen ze je niet meer vragen om naar kantoor mee te komen." Ik knik zodat hij niet kwaad wordt maar vanbinnen ben ik echt aan het sterven. Ik kan toch niet expres onbeleefd gaan doen tegen de bazen van Niels? Zo ben ik niet en zo wil ik ook niet gezien worden door iedereen... Maar ik wil ook nog wel leven, dus het zal wel moeten...

Na een half uurtje in stilte in de auto gezeten te hebben komen we aan bij het kantoor. Het is vrij groot en ik zie ballonnen hangen aan de ramen. 1 000 000? 1 miljoen wat? Dingen verkocht? Ik heb geen idee wat voor bedrijf het is waar Niels werkt, hij wilde me nooit iets vertellen.

Hij loopt voorop en we gaan door de grote voordeur naar binnen. Dan gaan we via de lift naar boven. Nog 1 deur door en dan komen we in een grote kamer met tafels en computers. Er hangen vlaggetjes en aan de muur playbuttons van YouTube. YouTube?

Ik ben zo hard verbaasd aan het rondkijken dat ik opeens tegen iemand aanbots. "Hoo, hey sunshine!" Blauwe ogen. Blauwe. Ogen.

Ik betrap mezelf erin te blijven staren voor een aantal seconden. We staan nog steeds tegen elkaar, hij met zijn handen aan mijn bovenarmen, ik mijn handen tegen zijn borstkas. Ik moet wat naar boven kijken. Hij glimlacht. "Gaat het? Derde keer is trakteren hè." Hij knipoogt bij dat laatste zinnetje. Waarom krijg ik daar kippenvel van?

Niels trekt me terug achteruit, zo sta ik terug 3 stappen van Matthy af. "Ze moet voorzichtig zijn. Rustig aan doen van de dokter." Matthy knikt en ik kijk naar de grond. Ik zie in mijn ooghoeken de jongen een beetje nerveus glimlachen. Cute.

"Kom, we gaan naar mijn bureau. Hier is een stoel. Ga daar maar op zitten." Matthy kijkt Niels een beetje confused aan. "Alles oké Niels? Je ziet er gespannen uit." Niels zucht. "Ja het is gewoon wat stresserend om extra hard voor haar te zorgen snapje. Kost wel wat energie." Matthy knikt weer. "Doe maar rustig vandaag. Ben blij dat je er al bent. Zal je met rust laten." En hij loopt wat verder. Ik kijk hem onbewust na.

Niels pakt van achter de computer mijn arm stevig vast zodat niemand het ziet. Ik voel mijn bloed afspannen. "Stop met zo naar hem te kijken. Je bent niet geïnteresseerd, remember?" Hij staart recht in mijn ziel. "Niet denken dat jij ooit met hem kan gaan lopen hoor. Ik zie je wel naar hem kijken. Ik zal je vanavond eens tonen van wie je echt bent en naar wie je echt moet kijken." Ik krijg rillingen over heel mijn lichaam. Gaan we weer... ik was al blij dat er 3 dagen niets gebeurd was... Niels laat me los, en ik kijk naar beneden naar mijn handen. Zodat ik nergens verkeerd naar kan kijken. In mijn ooghoeken zie ik toch dat de blonde jongen ons al heel de tijd van op een afstand aan het bekijken is...

Vond dit wel cute eerlijk gezegd hihi, wat vinden jullie? #CancelNiels

Doeeiiii