𝒥ℯ 𝒷ℯ𝓃𝓉 𝓋ℯ𝒾𝓁𝒾𝑔 𝒷𝒾𝒿 𝓂𝒾𝒿♡︎ // Matthy Het Lam // Bankzitters

"Welkom in Ameide"

Julia POV:

Onze omhelzing duurt zeker 2 minuten en ik geniet van elke seconde. Het is lang geleden dat ik nog zoveel warmte en liefde heb ervaren. Eindelijk voel ik me veilig, Matthy laat me veilig voelen. Ik ben meer dan alleen een kok, of een huisvrouw, of.. Of een slet... Ik heb Matthy zijn trui aan, hij gaf hem aan me voor we naar buiten gingen. 

"Dus, kan je bij iemand terecht? Moet ik iemand voor je bellen?" Ik laat Matthy los en kijk de agent aan. "Ik uhm,... Ik heb niet echt nog familie...". Matthy kijkt me bezorgd aan en aarzelt geen seconde. "Als je wil, en je daar comfortabel mee bent, dan mag je wel bij mij komen wonen... Tot je iets gevonden hebt dat je leuker vindt, natuurlijk... Je bent altijd welkom. Ik woon alleen, dus gezelschap is altijd fijn...". Ik zie dat Matthy oprecht is dus ik knik dankbaar naar hem. Er verschijnt een oprechte glimlach op zijn gezicht en ik zie een glinster in zijn mooie blauwe ogen. Ik voel opnieuw die warmte over mijn lichaam en dat geeft me kippenvel.

"Goed, dan denk ik dat we klaar zijn hier. Jullie kunnen na een kleine check-up bij de dokters vertrekken naar huis en dan krijgen jullie nog wel een mailtje. Meneer het Lam dan toch, aangezien u geen mail heeft." Matthy knikt en kijkt naar mijn hand naast mijn lichaam. Hij reikt voorzichtig zijn hand uit naar die van mij en ik leg de mijne er in, waarna hij me meeneemt naar de ambulances. Ik merk dat hij zijn best doet om mijn hand voorzichtig vast te houden en niet stevig zodat ik niet bang wordt en hij kijkt af en toe eens naar me om te checken of ik wel oké ben. Dit voelt zo speciaal...

De dokters seinen ons om nog even te komen zitten. Ze doen nog wat snelle check-ups en vragen hoe we ons voelen. Na 5 minuten kunnen we alweer gaan. De andere 4 jongens staan ons op te wachten en als we daar aankomen zegt Matthy dat we klaar zijn hier en naar huis mogen gaan. "Ik breng jullie wel naar huis. Ik laat Matthy zo niet rijden." Zegt Raoul. (denk ik). Matthy knikt en we lopen samen naar de auto.

Net heeft iedereen zich vlug aan me voorgesteld en nu zit in in de auto van Raoul met Matthy, en Robbie is er ook bij, want die is met Raoul mee gereden naar hier. Het is donker buiten en ik kijk wat door het raam. Ik merk dat ik op mijn gemak ben. Het besef laat me glimlachen. Het is lang geleden dat ik me nog zo gevoeld heb... Matthy ziet me glimlachen en legt heel voorzichtig zijn hand op mijn nog steeds blote knie. Het is lekker warm en aangenaam.

Ik kijk matthy aan en zie zijn warm oranje gekleurde gezicht door de straatlampen. Hij glimlacht tevreden en ik merk dat hij misschien wel een beetje bloost... Of misschien komt dat gewoon door die lichtinval... Ik leg mijn hand op de zijne en begin wat met zijn vingers te spelen. Ik hoor hem heel stilletjes lachen en om een of andere rede voel ik daardoor kriebels in mijn buik...

Raoul breekt de stilte. "Ik zet eerst even Robbie af, dat het dichtste bij, en daarna rijden we nog een half uurtje en dan zijn jullie ook eindelijk thuis... Matthy, jullie blijven zo lang thuis als nodig is, oké? Rust goed uit en zorg voor elkaar." Ik merk een grote bezorgdheid van Raoul komen. Het blijft me verbazen hoe veel mensen om me geven.. Verdien ik dit wel?

Tuurlijk verdien je dit niet! Je bent lelijk, vies en een last voor iedereen. Matthy is gewoon te lief en durft niet anders dan je te helpen. Je valt hen lastig! Je bent een aandachtshoer!

Matthy's warme hand streelt over mijn knie en de stemmen gaan weg. Ik adem heel diep in en uit en focus me op zijn lichaamswarmte. Dat maakt me rustig.

Matthy POV:

Ik bedank Raoul voor zijn bezorgdheid en werp een blik op Julia. Mijn glimlach verdwijnt meteen als ik haar terug heviger zie ademen en met grote ogen voor haar uit zie staren. Zou ik haar kunnen helpen? Ik maak me zoveel zorgen om d'r... Automatisch begin ik met mijn vingers wat over haar knie te strelen. Het valt me op dat ze daardoor rustiger in en uit begint te ademen. Het doet me goed dat ik ervoor kan zorgen dat ze zich beter voelt...

We zijn bij Robbie thuis aangekomen en aan de deur staat Jamie te wachten op haar vriendje. "Matt, Julia, rust goed uit! Als jullie iets nodig hebben, bel me dan. Ik zal altijd klaarstaan om jullie te helpen, goed?" We glimlachen beiden naar mijn beste vriend. "Thanks Rob, je bent de beste..." Rob glimlacht nog eens vlug en bedankt Raoul om hem thuis af te zetten. Dan stapt hij uit en rijden we verder.

Na een half uurtje rijden komen we aan bij mij thuis. "Dankje Roellie, wil je graag mee binnen komen? Iets drinken?" Raoul schudt zijn hoofd. "Heel aardig maatje, maar Lieke heeft eten voorzien... Trakteer me een keertje op café en dan staan we quitte." Hij knipoogt en lacht een beetje. Ik knik. "Deal, heel erg bedankt Raoul! Doe de groetjes aan Lieke." Ik stap uit en Julia volgt.

We zwaaien Raoul nog even uit en daarna draai ik me naar haar toe. "Welkom in Ameide!" Ik voel mezelf glimlachen. "Dit is dus mijn huis.. kom maar mee naar binnen. Je hebt vast honger?" Julia volgt me naar de deur en knikt. "Ja, klopt... Dankje."

"Ga maar zitten hoor. Ik zal eens kijken of ik nog wat in de koelkast heb staan." Ik doe teken naar de bank in mijn woonkamer. Ik wacht nog even tot Julia zit en blijf wat kijken of ze oké is. Ze heeft te veel meegemaakt en dat verdient ze echt niet...

In de koelkast staan wat paprika, champignons, krieltjes en kip. "Julia? Ben je ergens allergisch voor? Lust je iets niet?" Ze schudt haar hoofd. "Nee hoor ik eet alles." Ik krijg het weer warm van haar dankbare glimlach. Ik pak een pan en begin wat bij elkaar te gooien.

Letsgo men delen worden langer. Hebben jullie liever lange delen of korte? Wat vinden jullie er eigenlijk van? 🙈

Kleine side question want ik ben nieuwsgierig hehe: Wat is jullie lievelingsvideo van de bankzitters of hun solo kanalen? 🧀🛋️