*Ik ben zo hard verbaasd aan het rondkijken dat ik opeens tegen iemand aanbots. "Hoo, hey sunshine!" Blauwe ogen. Blauwe. Ogen.
Ik betrap mezelf erin te blijven staren voor een aantal seconden. We staan nog steeds tegen elkaar, hij met zijn handen a...
Ik zit in de woonkamer van Matthy rond te kijken naar zijn interieur. Het ziet er erg gezellig uit en best netjes voor een man alleen. Ik zie hem druk bezig wat groentjes snijden en kip bakken. Ik moet steeds terugdenken aan daarstraks...
* "Neem dat terug. Ze is niemands bezit. Je bent ziek dat je haar zo behandeld!"
"RAAK HAAR NOOIT MEER AAN? BEGREPEN?"
"Blijf alsjeblieft bij haar weg..." *
Hij heeft gewoon zijn leven geriskeerd om me daar weg te halen... Had ik hem beter niets gezegd? Tuurlijk had je hem beter niets gezegd! Kijk hem nu! Een pleister op zijn kaak en een blauw oog. Rode knokels en overal pijn. Je hebt hem getraumatiseerd, Julia. Je verdient dit allemaal niet. Je had weer eens aandacht tekort en daardoor moest die arme Matthyas lijden!
"Kom je aan tafel?" Ik schrik uit mijn gedachten en ik kijk Matthy aan. Hij staat met een glimlach en een pan in zijn handen aan de keukentafel. "Ik hoop dat je graag kip eet!". Ik sta op, glimlach en knik. "Zeker wel!" Wanneer ik rechtsta merk ik dat ik weer draaierig word. Matthy ziet dit ook en rent meteen op me af. "Gaat het wel??" Hij neemt me vast bij mijn armen en bestudeert ongerust mijn lichaamstaal. "Ga anders even terug zitten..." Hij houdt me stevig vast en laat zichzelf en mij in de zetel zakken. (beetje zoals hier):
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Ben je oké?" Hij kijkt me recht in mijn ogen aan en zoekt naar antwoorden. Ik knik. "Ja, sorry... Ik denk dat ik gewoon wat te snel ben recht gestaan..." Matthy zucht en legt zijn hand op mijn wang om me naar hem te laten kijken. "Julia, stop met sorry zeggen. Je hebt helemaal niets mis gedaan, oké? Geloof me nou maar... Ben je zeker dat het beter gaat?" Ik verdwaal haast in Matthy's bezorgde ogen.
Ik kan het niet laten... Ik neem met mijn handen zijn wang en nek vast en kus hem op zijn zachte, fragiele lippen. Lang duurt dit niet, want voor ik het weet duwt hij zich van me af en springt hij recht. "WTF Julia??? Moest ik je hiervoor weg halen??? Zodat je bij mij de slet kan uithangen? Je bent walgelijk... Waarom dacht je zelfs dat ik je leuk zou vinden? Iedereen liever dan jij! Bah..."
"Julia?? Gaat het beter?" Ik schrik uit mijn gedachten en Matthy zit nog steeds naast me met een hand op mijn wang bezorgd in mijn ogen te kijken. ik knik. "Ja hoor het gaat..." Ik zucht zachtjes van opluchting... Gelukkig was dit niet echt... Of... Zou hij toch zo over me denken?... "Mooi. Kom, dan help ik je rustig recht en wandelen we samen naar de eettafel." Hij neemt mijn handen en helpt me recht. Samen wandelen we voorzichtig naar de eettafel, Matthy zijn hand ligt op mijn rug.
*Timeskip*
"Was het een beetje lekker? Nou, zo te zien wel.." Ik kijk hem verbaasd aan en hij komt met zijn handen richting mijn gezicht. Hij veegt met zijn vinger wat saus van mijn wang af en giechelt zachtjes. Ik krijg rillingen over heel mijn lichaam en voel mijn wangen warm worden. Mijn mondhoeken kan ik niet naar beneden houden. Matthy staart me aan met een blik die ik niet ken. Het komt wat onbeschaamd en ondeugend over. "Je bloost." Zegt hij terwijl hij zichtbaar zijn glimlach moeilijk kan verbergen.
Door die opmerking schaam ik me nog harder en verberg ik mijn gezicht met mijn handen. "Nou, verstop je je nu voor me?" Zegt hij speels en lachend. "Misschien.." We blijven wat gniffelen maar het is niet ongemakkelijk ofzo. Ik vind het wel fijn... Ik kijk Matthy terug aan. Wat is hij schattig als hij zo lacht...
Ondanks hij me warm laat voelen merk ik dat ik tril en dat merkt Matthy ook. "Gaat het? Je hebt natuurlijk nog steeds niet veel meer aan dan mijn trui.. Als je wil kan je douchen? Ik heb nog wel kleren die je als pyjama kan aandoen." Ik glimlach en knik. "Dat zou fijn zijn, dankjewel." Hij glimlacht en staat op. "Kom maar mee naar boven. Dan toon ik je alles." Ik volg hem naar boven en nog steeds bij elke paar stappen die we zetten kijkt hij om of ik nog wel oké ben.
We lopen zijn kamer binnen en hij begint naar kleren te zoeken in zijn kast. Mijn ogen vallen op foto's aan de muur. Veel foto's met de bankzitters, eentje met Susan en Freek, en wat mij lijkt familiefoto's. "Leuke foto's hè, ik kijk er vaak naar als ik me alleen voel hier." Matthy kijkt glimlachend en bijna emotioneel naar de foto's. "Voel je je vaak alleen?" Matthy knikt en zucht. "Ik ben niet goed in alleen zijn... Ik heb mijn geliefden rond mij nodig, anders denk ik te veel na." Ik kijk hem bezorgd aan en hij glimlacht geforceerd. "Het gaat wel hoor, ik voel me gewoon snel eenzaam. Ik ben misschien niet goed in sociaal zijn, maar dat komt ook omdat ik niet wil dat mensen me haten..." Hij zoekt verder naar kleren in zijn kast om oogcontact te vermijden. Ik volg hem ongerust. "Waarom zouden mensen je haten? Je bent super lief." Hij kijkt me weer aan en ik zie dat hij dankbaar maar toch een beetje verbaasd is. Ik zie hem twijfelen maar dan slaat hij voorzichtig zijn armen om me heen en fluisterd hij. "Dankje... het gebeurd niet vaak dat iemand dat tegen me zegt. Het maakt me erg onzeker." Ik wrijf wat over zijn rug en hoop dat hij er wat rustiger van wordt.
"Waarom denk je dat iedereen je haat?" Vraag ik voorzichtig. Matthy zucht en laat me voorzichtig weer los. Hij gaat op de rand van zijn bed zitten en hij ziet er erg verdrietig uit. Ik aarzel geen seconde om naast hem te gaan zitten. "Vroeger, toen ik nog niet groot was op YouTube en nog op school zat, werd ik vaak lastig gevallen door mijn klasgenoten of andere leerlingen. Ze volgden me en riepen gemene dingen, zoals dat ik raar was en toch nooit bekend zou worden. Toen ik dan iets meer volgers had gingen ze me op straat tegenhouden en stalen ze geld dat ik op zak had. Ik had volgens hun toch 'geld genoeg' omdat ik veel views haalde. Ik wou me wel verzetten maar als ik niet gewoon mijn geld gaf gaven ze me een klap of een keer hadden ze ook een mes mee. Ze waren altijd met te veel... Ik liet het ook niet zo ver komen en gaf gewoon mijn geld. Ik wou niet thuis komen met een blauw oog want mijn broertjes zouden zich te veel zorgen maken en ik was hun grote held..." Matthy kijkt me bang aan, alsof ik zometeen hem zou uitlachen ofzo...
Ik open mijn armen zodat hij me kan knuffelen. Hij verdiende dat niet.. "Ik haat je niet. En de jongens ook niet. En zoals je zegt, je familie ook niet. En kijk hoeveel fans je hebt..." Matthy ademt rustig in en uit. "Dankje Julia.."
Arme Matthy :(
Ik heb nog een vraag :P Wat is jullie lievelingsnummer van de BZ? :)
