𝒥ℯ 𝒷ℯ𝓃𝓉 𝓋ℯ𝒾𝓁𝒾𝑔 𝒷𝒾𝒿 𝓂𝒾𝒿♡︎ // Matthy Het Lam // Bankzitters

Kort

We zitten nu inmiddels al een uur aan de bureau en er komen steeds meer mensen binnen. Opeens loopt er een lange jongen met blond haar binnen met een zonnebril op. Ik schrik wanneer iedereen binnen begint te roepen.

"DIE BRIL! EN DAT HAAR!" De jongen stopt met lopen en kijkt teleurgesteld. "Sukkels."

Hij loopt weer verder en iedereen gaat verder met hun eigen dingen. De jongen kijkt me aan. "Hey wie is zij?" Matthy antwoord. "De vriendin van Niels, ze mag niet alleen thuis blijven van de dokter in het geval ze flauwvalt." Matthy glimlacht naar me. Mijn hart slaat een slag over. "Ik weet eigenlijk nog steeds niet hoe je heet, besef ik me net. Wat is je naam?" Kutzooi nu moet ik kort antwoorden.

"Julia." En ik draai me naar de computer van Niels hopende dat ze weg gaan. "Leuke naam! En, ben je een bankzitters fan?" Hij knipoogt weer. Ik heb dit uur vanalles gezien over 'bankzitters'. Edits van video's waar Niels mee bezig is, playbuttons, kalenders, logo's, kaartjes, enzovoort. Dus ik was er al achter gekomen dat het een YouTube kanaal was. Ik heb natuurlijk al jaren geen telefoon meer in mijn handen gehad, dus ik heb geen idee wie de bankzitters zijn. Ik moet toch kort zijn... "Nee daar hou ik me niet mee bezig."

Er staren twee verdrietige blauwe ogen naar me. "Oh haha maar je kent ons toch wel?" Zegt hij met een beetje pijn in zijn stem. "Nee?" Kut kut kut ik ben zo verschrikkelijk, hij gaat me echt haten. Hij lacht ongemakkelijk. "Is oké hoor, snap ik wel. Rust nog maar wat." Ik negeer Matthy. Hij kijkt me erg bezorgd aan. Waarom gaat hij niet gewoon weg? Ik wil niet meer zo gemeen doen tegen hem... Gelukkig gaat hij weg na nog een paar seconden kijken.

Niels kijkt me aan. "Dat is al beter." Fluistert hij. Het maakt me verdrietig hoe gemeen Niels is. Hij heeft geen hart.

Het is inmiddels middag, dus een man met donker haar en een baard staat op. "Goed, usual broodje voor iedereen?" Een kleinere bruinharige jongen antwoord. "Ja papa Roelieee!" Wtf? De man kijkt mij aan. "Julia was het? Welk broodje wil jij?" Hoe lief, ik krijg ook een broodje. Zou ik het gewoon beleefd durven vragen? Ik zie Niels al in mijn ooghoek intimiderend naar mij kijken. "Een broodje gezond." Hij knikt serieus. Ik ben echt bang voor wat iedereen hier nu denkt van mij.

Ik moet naar het toilet. Echt al een uur. Maar ik ben bang dat Niels me niet gaat laten gaan. Ik moet het echt vragen, anders vallen we straks nog harder op. Ik fluister. "Niels?" Hij kijkt me geïrriteerd aan. "Ik moet naar het toilet..." Hij zucht. "Kan dat niet wachten?" Ik schud van niet. Hij kijkt me aan met een blik die 'laat me met rust' zegt. Hij staat op en zegt dat ik mee moet komen.

We lopen een gang door en dan komen we aan bij de toiletten. "Je vindt de weg terug wel zelf hè. Vergeet niet, niets zeggen." Hij haalt zijn mes boven en houdt het aan mijn keel. Ik slik. "Begrepen?" "Begrepen." Fluister ik. En hij vertrekt weer naar zijn bureau.

Als ik klaar ben doe ik de deur van het toilet open en wil ik naar buiten wandelen. Maar voor ik dat kan word ik weer naar binnen geduwd en krijg ik een hand voor mijn mond zodat ik niet kan roepen. De deur wordt stil weer dicht gedaan en ondertussen sta ik tegen de muur starend in 2 blauwe ogen die nog 10cm van de mijne af staan.