𝒥ℯ 𝒷ℯ𝓃𝓉 𝓋ℯ𝒾𝓁𝒾𝑔 𝒷𝒾𝒿 𝓂𝒾𝒿♡︎ // Matthy Het Lam // Bankzitters

Wat ben je een held, Matthy..

"Ik zei toch dat het toilet beneden was." Niels staat aan de ingang van de kamer. Hij ziet er niet zenuwachtig uit. Wel boos. Matthy schrikt op en durft zich niet om te draaien. Ik wil niet dat er iets met hem gebeurd... Niels zet een paar stappen naar voren en sluit de deur weer achter hem. "Je weet toch ook dat het onbeleefd is me niet aan te kijken als ik tegen je praat, Matthyasje? De reddende engel... Je wilt toch altijd alle sletjes fixen he? Wel, ik ga je moeten teleurstellen, deze is van mij." 

Matthy POV: 

Ik draai me om, kokend vanbinnen. Hoe durft hij zo over haar te praten... Alsof ze een object is... "Neem dat terug. Ze is niemands bezit. Je bent ziek dat je haar zo behandeld!" Ik merk dat ik erg onrustig word en de woede overneemt. Anderzijds wil ik Julia heel graag beschermen van die gevaarlijke gast dus ga ik voor haar staan zodat hij eerst langs mij moet. 

"Wat ben je een held, Matthy." Niels lacht stil en wandelt dan dichter naar ons toe. Ik hoor Julia achter me zachtjes huilen. Bij elke stap die Niels zet word ik nog zenuwachtiger. Ik wil niet zwak overkomen dus zet ook een stap naar hem toe. Ik zal Julia beschermen... Ik zie Niels zijn kaken opspannen en na een aantal seconden in stilte naar elkaar kijken haalt hij uit en krijg ik een vuist op mijn oog. Ik val bijna neer maar hou me vast aan Niels zijn kraag. Ik trek me recht en duw hem naar achter. Dit heeft niet veel effect want hij komt meteen terug op me af. Ik geef hem nu ook een klap maar dan in zijn buik. Hij klapt even dubbel maar als ik een nieuwe vuist inzet is hij me voor. Ik lig op de grond en zie even niets. Ik voel een hevige pijn aan mijn lip maar ik kan aan niets anders denken dan aan Julia haar veiligheid. Ik kan echter niet veel meer doen dan luisteren aangezien ik nog steeds sterretjes zie en erg duizelig ben. Ik hoor haar schreeuwen en ik voel me zo schuldig dat ik ook begin te huilen nu. 

Ik begin weer meer te zien en kijk rond me. Ik zie Niels die bovenop Julia zit en zonder genade haar aan het mishandelen is. Dit gaat echt fout aflopen. Ik spring recht en negeer mijn pijn. Ik trek Niels van haar af en duw hem op de grond. Ik gebruik al mijn kracht en woede en deel een aantal rake klappen uit. "RAAK HAAR NOOIT MEER AAN? BEGREPEN?" Ik heb hem nu met zijn kraag vast en staan bijna neus tegen neus. Hij heeft een vieze grijns op zijn gezicht en die staat me niet aan. "Wat nou?". Hij moet lachen. "Heel schattig Matthyasje...". Voor ik het weet voel ik zijn knie in mijn maag en plooi ik dubbel. 

Julia POV: 

Ik lig op de grond, ik heb overal pijn en kan niks doen buiten kijken naar hoe Niels Matthy weer begint te slaan... Ik ben doodsbang en in paniek, maar zie de telefoon van Matthy die uit zijn zak gevallen is. Ik neem de telefoon hopende dat Niels het niet ziet en kruip naar achter het bed. 

112.. Ik hoor Niels en Matthy achter me tegen elkaar roepen en kreunen van de pijn. "112, waarmee kan ik u van dienst zijn?" Mijn hart gaat veel te snel. "Ik ben ontvoerd en mishandeld en nu is er hier iemand en die wordt nu helemaal in elkaar geslagen, kom alstublieft helpen! Het adres is Kruisstraat 10, kom snel alsjeblieft!" de man aan de telefoon zegt me rustig te blijven. "Wat is je naam? En wie is er nog allemaal daar? De hulpdiensten zijn er binnen de 5 minuten." Ik kijk nog eens naar Matthy en Niels en zie dat Matthy nu terug de bovenhand heeft. "Ik ben Julia, de ontvoerder is eigenlijk mijn vriendje Niels... En Matthy kwam me hier weghalen en is nu aan het vechten voor zijn leven, maar Niels gaat hem zo nog vermoorden dus wees snel..." De man probeert me nog gerust te stellen maar op dat moment zie ik Niels heel hard tegen Matthy zijn solar plexus slaan, waardoor hij op de grond valt en geen lucht meer krijgt. Ik laat de telefoon los en ren naar Matthy. 

"Matthy?? Gaat het?" Hij hapt naar adem maar het lukt hem niet om lucht binnen te krijgen. Hij kijkt me angstig aan en ik help hem recht. "Maak je breed.. Borstkas open." Hij luistert naar wat ik zeg en krijgt beetje bij beetje wat meer lucht terug binnen. Hij ziet er echt niet goed uit en dat maakt me verdrietig... Hij heeft een blauw oog, zijn lip ligt helemaal open, zijn kaak ziet rood en de rest van zijn lichaamstaal laat zijn dat hij overal pijn heeft. Ik heb ook overal pijn maar het doet meer pijn om hem zo te zien. Hij wou me helpen en zit er nu zo bij... 

Ik word omhoog getrokken aan mijn haar en Niels forceert me weer naar hem te kijken. Hij veegt voorzichtig bloed van onder mijn neus uit en kijkt dan neer op Matthy die verslagen tegen de muur aanleunt. "Wel schattig van hem, vind je niet? Jammer dat hij al zo jong moet sterven..." Mijn hart slaat een slag over en voor ik het goed en wel besef sla ik Niels tegen zijn gezicht. Dit had hij niet verwacht en dit geeft mij de kans om hem ook nog een trap in zijn kruis te geven. Hij valt op de grond en als ik een voorwerp zoek om mezelf te beschermen trekt hij me aan mijn been waardoor ik op de grond val. 

NOOOO MATTHY!