Abimin Arkadaşı Yarı | Texting

2

Odamda yatağıma oturmuş telefonumla ilgilenirken odanın içinde büyük bir patlamayla haykırdım. Gözlerimi sıkıca kapatmış korkuyla ne olduğunu anlamaya çalışmıştım. İki elimi kulaklarıma yakınlaştırarak çıkan sesi azaltmaya çalışırken yavaşça gözlerimi aralayıp sesin geldiği yere baktım. Odamın içine bir futbol topu girmişti. Yatağımın üzerinde bir sürü cam kırıkları vardı. Yavaşça yatağın üstünden kalkarak camdan dışarı baktım.

Özgür dışarda bana mahcup bir şekilde bakıyordu. Sanırım yüzümde birşey vardı çünkü özgür suratıma üzgün şekilde bakıyordu.

"Özgür!" Özgür dememe biraz şaşırmıştı çünkü özgür abimin arkadaşıydı. Ve doğal olarak özgüre abi demem lazımdı. Sinirle kendimi toparlayarak söylediğim cümleyi düzelttim.

"Abicim. Daha mı dikkatli oynasan acaba?"

"Kusura bakma damlacım." Bunu söylerken bizim evin bahçesine girmişti. Bu sırada bende tekrar odamdaki kırıklarda göz gezdirmiştim. Her taraf cam olmuştu tabii benimde üzerim çizilmişti. Bir anda olduğu için şok içinde kalmıştım ne yapacağımı bilmemiştim. Bu yüzden yüzüm falan çizilmişti.

Özgür odamın kapısını açıp içeri girince biraz şaşırmıştım. Öylece bakıp gitmesini beklemiştim. Ama o özür dilediği halde yine de odama gelmişti. Evde yalnızdım çünkü abimle babam birlikte dışarı çıkmışlardı. Bende yeni banyo yaptığım için evde kalmıştım. Ama başıma bunların geleceğini hesap etmemiştim.

"İyi misin?"

"Sence!"

"Tamam özür dilerim bir daha olmaz." Bunu söylerken yüzüme acıyla bakmıştı. Çünkü yüzüm çizilmişti ve büyük ihtimalle de kanıyordu. "Bekle geliyorum."

İçeri gidince bende yüzümdeki çiziklere acıyla dokundum. Elime baktığımda hafif hafif kanadığını gördüm. Dudaklarımı birbirine bastırıp yerdeki camlara baktım. Odamın camı fazla büyüktü. Top da çok sert geldiği için neredeyse odamın tüm camları kırılmıştı. Her yer cam kırığı olduğu için yere basamıyordum. İyi ki ayağımda çorap vardı.

Özgür içeri girdiğinde elinde peçeteyle yanıma yaklaştı. "Gerek yok istemez."

"Saçmalama damla yüzün kanıyor. Eğer şimdi temizlemezsek mikrop kapar." Peçeteyle yüzüme yaklaşıp kanları silmeye başlayınca konuştum.

"Onu odamın camlarını indirmeden önce düşünseydin özgür!" Özgür dediğimde peçeteyi hafifçe indirip baktı. Genelde abi derdim çünkü. Sözüme ekleme yaparak düzelttim.

"Abi.."

Peçeteyle yüzümdeki kanları temizlerken konuşmuştu. "Abinler nerede?"

"Babamla dışarı çıktılar."

"Sen niye evdesin?"

"Banyo yapıyordum çünkü."

"İyi."

"Bence sen gidebilirsin özgür abi ben hallederim."

Bu söylediğim onu şaşırtmıştı. Aslında özgürü uzun süredir seviyordum. Fakat insan oğlu işte, kolay kolay açıklayamıyor. Sanırım özgüre fakr hesaptan yazacaktım ama ona açılmayacaktım. Sadece uzun süredir onun konuşma tarzını sohbetini merak ediyordum. Bunu öğrenecektim. Ama asla açılmayacaktım.