Abimin Arkadaşı Yarı | Texting

4

Özgür bana yalan söylemişti. Bugün bize falan geleceği yoktu sadece beni, yani fake hesabımı başından salmak istediği için bunu söylemişti. Alt tarafı konuşma tarzını ve birkaç soruyu merak ettiğim için böyle yapmıştım. Ama o tam da tahmin ettiğim gibi sürekli küfür, sürekli kendini beğenmişlik vardı.

Kendi kendime yatağımda oturmuş telefonumla tiktokta gezinirken kapı çalmıştı. Abim odadan bana seslenince telefonu sinirle kapattım ve bağırarak abime cevap verdim.

"Damla!"

"Ne var ya ne var!"

"Kapıya bak!" Yataktan kalkarak odamın kapısını açıp koridorda durarak abimin odasına doğru yüksek sesimle bağırmıştım. Zaten sinirlerim bozuktu. Bir de abimin emirleriyle mi uğraşacaktım?

"Neden ben açıyorum!"

"Oyun oynuyorum küfür ettirme bana damla!"

Tam yanıt verecekken kapı zili tekrar çalınca elimi yumruk yapıp yumruğumu sıktım. Kapıyı açmak için aşağı inerken kendi kendime konuştum.

"Zaten her boku damla yapsın. İşiniz gücünüz olmasa damla bokumu da sil dersiniz!" Kapıyı açtığımda bile salak gibi söylenmeye devam ediyordum. Bu sözü söylerken sinirli olduğum için gözlerimi kapatmıştım.

Gözlerimi açınca şok olduğumu belli etmeyerek durdum. Lütfen bu şaka olsun. Karşımda özgür vardı, hani gelmeyecekti! Ve en kötüsü az önce söylediğim cümleyi duymuştu. Bu belli oluyordu çünkü dudağının kenarını kıvırarak bana bakıyordu.

"Yanlış zamanda mı gelmişim?"

"Yok, geç hoşgeldin."

Özgür içeri geçtiğinde bende arkasından kapıyı kapattım. Abimin odasına hemen geçmesine izin vermeden dudaklarımı konuşmak için araladığımı görünce bana döndü ve konuştu.

"Birşey mi oldu?"

"Ha?"

"Damla?"

"Ha yok birşey, kusura bakma dalmışım."

"Birşey mi diyeceksin?"

"Evet. Az önceki duyduğun cümle için, özür dilerim gözlerim kapalıydı sinirliyim biraz."

"Önemli değil." Hafif gülümsemesiyle odama doğru ilerlemek için yukarı tekrar çıkarken kendime kızıyordum. Özgür de benimle yukarı çıkacaktı ama ben hemen yukarı çıkmak için can atıyordum çünkü rezil olmuştum.

"Aptalsın kızım sen! Niye önüne bakmıyorsun!"

Bunları söylerken ellerimi saçlarımda gezdirip kendime hafif hafif vuruyordum. Arkadan başka biri görse bu mal ne yapıyor der gibi komik bir halim vardı. Koridorlar uzun olduğu için merdivenlere gitmem biraz uzun sürüyordu. Merdivenlerden çıkarken özgür de arkamdan gelmişti.

Odama vardığımda kapıyı kapatacakken özgür hala içeri girmemiş bana bakıyordu. Ama öyle bir bakma değil. Hem rezil oldun bakışı hem de utanınca güzel oluyorsun bakışıydı. Kapıyı kapatacakken bana bakmasıyla bende durmuştum.

"Kasma kendini bu kadar damlacım. Herkes rezil olabilir." Bunu söylerken benle dalga geçtiğini anlamıştım.

"Taşşak mı geçiyorsun benimle!"

Bunu içimden söyledim tabii ki değil mi?

"Tamam özür dilerim sakin ol."

Özgür beni ayıplar gibi baktı sonra da hafifçe gülerek tek kaşını kaldırdı ve abimin odasına girdi. Tamam damlacım insan bir rezil olur iki rezil olur da iki kez abisinin arkadaşına rezil olmaz ki!