Mahfuz/Ya'saklanan |Gerçek Ailem|

17.Bölüm

Hasta şekilde 3 bölüm yazdım sizi çok beklettiğim için, o yüzden yorum yazarak fikirlerinizi belirtirseniz çok sevinirim 💞 hâlâ tam iyileşemediğimden dolayı birkaç gün daha dinlendikten sonra bölümlere devam edeceğim haberiniz olsunn 🫶🏻 sizi öpüyorum ve iyi okumalar diliyorum. Sonunu çok içime sinerek yazdığım bir bölüm oldu umarım siz de çok beğenirsiniz 💝💝💝
◇◇◇◇◇

Oğuz duyduklarından sonra bana hiçbir şey söylememiş ve direkt çıkmıştı odadan. Apar topar telefonu kapatmak zorunda kalarak ben de arkasından çıkmıştım hemen. Ona açıklamak beni yanlış anladığını söylemek istiyordum fakat buna fırsat vermeden bana karşı ilk defa kullandığı soğuk sesiyle konuşmuştu.

"Gidelim, işim bitti benim." Sözlerine cevap vermeme fırsat bile vermiyordu. İlk defa bana karşı bu denli soğuktu.

"Oğu-"

Beni dinlememiş direkt çıkmıştı apartmandan. Hızlı bir şekilde ben de çıkmış peşinden gidiyordum. Şu an bulunduğumuz yeri bilmiyor oluşum üstüne bir de tehlikeli bir yerde oluşumuz beni zaten tedirgin ediyorken Oğuz'un beni beklemeyerek gitmesi daha da germiştu beni.

Oğuz'a yetiştiğimde motorunun kaskını uzatmış konuşmama izin vermeden kendi kaskını taktığı gibi binmişti motoruna.

"Beni dinler misin, lütfen?" Kendimi açıklamama izin vermiyordu bile. Kırmıştım onu. Bu şekilde Anıl Abimle konuşmuş olmam kırmıştı onu, hem de Alper Abimle ilgili gerçeklerden hemen sonra. Bilmiyordu Anıl Abimin bu oyuna dahil olmadığını.

Cihan Kaya'yı beni bulduğu için suçladığımı da duymuştu belki de. Hem de onlar bütün bunları beni kaybettikleri için yaşarken...

"Azra gidelim artık. Eve bırakacağım seni."

Soğuk sesi bende ağlama isteği oluşturuyordu fakat şu an Oğuz'un soğuk halleri sınırlarını zorlamamam gerektiğini gösteriyordu.

Motora bindikten sonra hızlı bir şekilde sürdüğü motorla eve kısa sürede ulaşmıştık. Ona abimle aramda geçen konuşmayı nasıl açıklayacağımı hiç bilmiyordum ve bu durum şu an oldukça canımı sıkıyordu.

Eve girdikten sonra ona anlatmak istiyordum ama anladığım kadarıyla benim inmemi bekliyordu motordan ve eve gelmek gibi bir niyeti yoktu.

Motordan indikten sonra kaskı çıkartıp hemen kolunu tutmuştum gitmesine izin vermediğimi belli etmek istercesine.

"Lütfen konuşalım. Seninle böyle kırgın kalalım istemiyorum. Yanlış anladın beni."

"Şu an konuşmak istemiyorum. Yemeğe gelmeyeceğimi ve bir işim çıktığını iletirsin evdekilere."

Soğuk bir şekilde sarf ettiği sözlerden sonra yerinde dikleşip gideceğini bana belli etmesiyle daha fazla ısrar edemeyeceğimi anlamış ve elimi çekmek zorunda kalmıştım.

Oğuz bu hareketimden hemen sonra motoru hızlıca çalıştırıp evin bahçesinden çıkmıştı. Aramızı nasıl düzeltebilirdim hiçbir fikrim yoktu şu an. Oğuz'la böyle olacağımızı hiç düşünmemiştim.

İşinin daha uzun süreceğini düşündüğüm için rahat bir şekilde konuşuyordum abimle fakat beklediğim gibi olmamıştı.

Olanlardan dolayı hızlıca kapattığım telefondan sonra abim iyice meraklanmış bir sürü mesaj atmıştı o yüzden eve girmeden önce kısa bir mesajla özet geçmiştim olanları. Şu an bu durumda Anıl Abimi de oldukça öfkelendirdiğimden emindim çünkü daha neredeyse yüzüne kapatmamdan birkaç dakika önce uyarmıştı beni. Ondan uzakta olduğum için benden haber alamayınca endişelendiğinden bahsetmesinin üstünden daha geçmemişken bunu yaşamış olmamız onunla da ciddi bir konuşma yapacağımı gösteriyordu.