Just You & Me | JenLisa (G!P)

tw. nine (M)

Yarın maçım var şans dileyin bana hemen

Biraz zaman atlaması yapıyorum şaşırmayınn

-

Sehun'dan boşanmıştım, üstüne bir de yaptığı pisliklerden dolayı içeri atılmıştı. Lisa iyileşeli de biraz oluyordu. Artık özgürlüğümü elimden kimse alamaz diye düşünüyordum. Sevdiğim kadının yanında olmak, düşünmeden, tedirgin olmadan hareket edebilmek. Bütün bunlar yabancı ama güzel duygulardı. Şu âna kadar kapana kısılmışlık hissi ve her hareketimde izleniyorum korkusuyla yaşamak ruhuma işkenceydi.

Öldürmeyen acı güçlendirmiyordu. En azından ben böyle düşünüyordum. Bir acı ya öldürmeliydi insanı ya da hiç var olmamalıydı.

Bazı günler geçmişi aklıma getirmeden bile geçirebiliyordum. Koskoca 24 saatte, o pisliği 1 saniyeliğine bile düşünmüyordum. O cezasını çekiyordu, ben ise hak ettiğim yerdeyim. Bana değer veren bir insanla, bana gerçek anlamda âşık olan biriyle. Lisa'mla.

Belki o, yeniden bir işler çevirip çıkacaktı oradan ama olsun. Ondan boşanmıştım. Aramızdaki boşluk bile diyemeyeceğim resmi bağı da silip atmıştım ve bu bana iyi hissettiriyordu. O benim hiçbir şeyimdi ve olamazdı da.

Ve Lisa.. Ona ne kadar âşıksam, bir o kadar da minnettardım. Başlarda yaşadığım güven sorunlarıma, şüphelerime rağmen benden bir an bile vazgeçmemişti. Bundan bir çıkarı bile yoktu ama yine de beni o pislik yuvasından çekip almak için elinden gelen her şeyi fazlasıyla yaptı. Hiçbir zaman şikâyet etmedi, güvenimi boşa çıkarmadı.

Benim yüzümden neredeyse ölümle yüz yüze geldi ama beni bir kere bile suçlamadı.

Belki başkası olsa, yaşanan olaylardan sonra benden tiksinirdi. Beni suçlardı, kirli olduğumu düşünür, kendine layık göremezdi. Hiç değilse dokunurken tereddüt ederdi. Ama Lisa bunların hiç birini yapmadı. Aklını okuyamıyordum ama benim hakkımda kötü düşüncelere sahip olmadığından adım kadar emindim.

Lisa demişken.. Neredeydi benimki? Yani, yatak odasındaydım ve şu anda burada değildi evet. Mutfakta yangın çıkarmakla mı meşguldü acaba? Geçen gün ben uyurken garip şeylere kalkışmıştı. Yemek yapmaya çalışmıştı ama yemekten başka her şeye benzetmişti.

Düşünme seansıma mola verip yerimden kalktım. Yarım saat önce duş almıştım ve saçlarım hâlâ kurumamakta kararlıydı. Kurutmakla da uğraşamayacaktım. Son bir kez ıslaklığı kurulamaya çalıştım ve havluyu yatağın kenarına bıraktım.

Yavaş adımlarla koridorda ilerledim ve geniş salonun önüne geldim. Bir anlığına Lisa'yı gördüğümde, ilk baş ne yaptığını anlayamadım. Ama daha sonra şınav çektiğini fark ettim. Sessiz kalmaya devam edip onu izlemeye başladım. Karnını açık bırakan siyah bir sporcu atleti ve aynı renk eşofman giymişti. Her kalkışında gerilip kasılan kol kaslarına kaydı gözlerim. İstemsizce dudaklarımı ıslattım dilimle. Bu hareketi uzun bir süredir yapıyor olmalıydı çünkü alnına düşen siyah kâkülleri nemlenmiş, boynu terden parlamıştı.

Onun da bana baktığını biraz geç fark etmiştim. Gözlerimiz kesiştiğinde yüz ifademi düzeltip yanına ilerledim. O da hareket etmeyi kesip ayağa kalkmıştı.

Aslında böyle zorlayıcı hareketler yapmaması gerekiyordu ama gözüme o kadar çekici gelmişti ki aklımı başından almıştı.

"Doktor demedi mi kendini zorlayacak hareketler yapma diye?" dedim ciddileşerek. Ama o kendimden geçmiş haldeki bakışlarımı görmüş olmalıydı. Alayla güldü, "Bilmem öyle mi demiş doktor?"

"Evet, ameliyat olalı 1 ay yeni oluyor Lisa. Ne bu hâlin?" Saçlarını geriye doğru taramadan önce bileğindeki siyah lastik tokayı dişleri arasına aldı. Koyu kahve gözlerini kısıp bana baktı.