Uzun bir süredir okuduğu okulda asosyel olduğu için dışlanan Ayperi bir gece rastgele bir numaraya yazar. Nereden bilebilirdi ki rastegele yazdığı numaranın sahibi bir başkomiser?
Ayperi: Konuyu değiştirme hızınıza hayran kaldım başkomiserim.
Ayhan:...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ayhan: Ayperi, doğru söylüyorum. Hatta sen söyle benim ismimi söylediğinde o ne tepki verdi?
Ayperi: Şaşırdı...
Ayperi: Yani, seninle konuşmamı istemedi, çoluk çocukla işi olmaz o adamın dedi. Tuttuğunu koparan bir adam dedi senin hakkında.
Ayhan: Ayperi, aylardır onu arıyoruz diyemem ama onu değil açığını arıyoruz. Yani, o uyuşturucu satan ve kullanan biri. Dediğim gibi sizin okulunuzda antrönür sıfatıyla kalması bile bir hata. Ama her şeyi bildiğimiz halde elimizde kanıt olmadığı için maalesef hiç bir şey yapamıyoruz.
Ayhan: Ayperi, uzak durulması gereken kişi ben değilim o!
Ayhan: Ondan uzak dur Ayperi. O sana göre biri değil. O senin arkadaşın olamayacak kadar kötü biri.
Ayhan: Senide bağımlı yapabilir!
Şaşkınlıkla ard arda gelen mesajlara bakarken başkomiserimin ne kadar ciddi olduğunu anlayabiliyordum.
Sabah Yavuz'un renkli gözleri canlı değil aksine bir ölü gibi bakıyordu. Gözlerinde ki kırmızılık ve kafasını yeteri kadar dik tutaması, gözlerinin kayması ve sarsak adımları...
Yavuz'la konuşurken bir anda Yavuz ellerimi tutmuştu. Ellerimi tuttuğunda bana, "Ben ne yaptığımın farkında değilim çoğu zaman ama senin aklın başında ve ne yapman gerektiğini biliyorsun!"
Beynimin içerisinde yankılanan seslerle dehşete uğramıştım.
İstanbul beyefendisi bir uyuşturucu bağımlısımıydı?
Telefonuma gelen arda arda bildirimler susmak bilmezken telefonumun kilidini açtım ve tam Ayhan'ın mesaj sayfasını açacaktım ki bilinmeyen numaradan gelen mesajlarla işaret parmağım bilinmeyen numaraya tıkladı.
Bilinmeyen numara: Ayperi,
Bilinmeyen numara: Ben Yavuz.
Bilinmeyen numara: Sana ihtiyacım var buluşabilir miyiz?
Ellerim titrediğinde kaşlarımı çattım.
Yavuz; Sessiz ve gerekmediği sürece kimseye bulaşmayan ama yinede korkutucu olan bir antrönördü. Yakışıklı olduğu kadar da yaşı vardı. Benden yaşça büyük olduğuna emindim ama kaç yaşında olduğunu bilmiyordum. Tip ve vücud olarak Ayhan'ı anımsatıyordu.
Oda benden on bir yaş büyük olamaz değil mi?
Ayhan: Ama korkman gerektirecek bir şey yok.
Ayhan: Bugün onun tüm açığını ortaya çıkarabileceğimiz büyük bir operasyon yapacağız. Yavuz artık ne uyuşturucu satmaya devam edebilecek nede içmeye.
Ayhan: Ayperi tekrardan diyorum ondan uzak dur!
Ayhan: Görüldü atmayı kes!
Ayperi: Onunla konuşmayı kestim...
Ayhan: Olması gereken bu.
Başkomiserime cevap verdikten hemen sonra bilinmeyen numaraya tekrardan girerek mesaj yazdım.
Ayperi: Neden bana ihtiyacın var?
Bilinmeyen numara: Söyleyemem,
Bilinmeyen numara: Ama lütfen bana yardım et.
Bilinmeyen numara: Bir tek sen bana yardım edebilirsin.
Derin bir nefes aldım. Klavyemin üzerinde dolaşan parmaklarım yazdıklarımı bir hiçmiş gibi silip silip tekrardan yazıyordu. Ona ne diyeceğimi bilemiyordum. Sabah benimle konuşarak bana yardım eden ilk kişiydi. O okulda ilk defa insan muamelesi görmüştüm.
Demiştim ya Yavuz bana ilkleri yaşatıyordu...
Ayperi: Tamam, yardım edeceğim...
"Gerizekalı!" dediğinizi duyar gibiyim...
Bu arada bölüm nasıldı?
Beni takip etmeye ne dersiniz?
SINIR!
Yorum okumayı daha çok sevdiğim için 100 yorum ve 20 oy.
Okuyanlar ne yorum nede oy verdiği için bu kadar az sınır koyuyorum...
