BUZDAN ATEŞ

1. Bölüm / Plan 🌙

Yorgunluktan odamdaki yatak yerine yanındaki kanepede uyuyakalmışım. Elbisemi bile değiştirmemişim.

Büyük bir üşengeçlik ile kalkarak pencereye doğru gittim.

Bizim ülkemizde sadece 2 mevsim yaşanır, Yaz ve Kış
Sıcak ve soğuk
Güneş ve Kar
Ateş ve ben

Yaklaşık 1 hafta sonra yaza gireceğiz.

Burada asla kışları güneş sıcaklığını vurmaz. Hep kar olur. Aynı zamanda gölge ve aydınlıktır.
Ve asla yazları soğuk olmaz, güneş ışığını kavurucu bir şekilde vurur.

Ben yazları çıkamam, ikizim Ateş ise kışları.
Maalesef ki kaderimiz bu. Aslında çıkabiliriz. Korumalarla tabi. Fakat annem ve babam buna izin vermiyor. Bizi bile bile tuttuklarını düşünüyorum. Alerjimizle alakası olmadığını düşünüyorum. Ateşte böyle düşünüyor.

Dün geceki balodan sonra epey yorulduk. Bu yüzden erken uyanamamıştım ve saat epey bir geç olmuştu.

Büyük dolabıma doğru yürüdüm ve açıp rastgele bir elbise aldım. Elbise tabiki maviydi. Beyaz ve maviden başka giymek hoşuma gitmiyor. Ben kar ve Kış prensesiyim.

Elbisenin şiş kolları ve arkada iplikleri vardı. Yere kadar uzanan bu elbiseye hayrandım.

Hemen giyindim ve saçımı dünkü sıkı topuzdan kurtarıp taradım. Tacımıda takıp odadan çıktım. Odanın yanındaki askerler ellerini açıp eğildiler.
En sevmediğim şeydir. İnsanların bana bu şekilde itaat etmesi ve kendisini küçük görmesi. Elbette birşeyler yaptırıyorum ama bu şekilde itaat etmelerini sevmiyorum.

Ateşte tam tersidir. Herkesin ona itaat etmesini ister ve yapmayana ağır cezalar verir. Onun bu davranışı babamdan aldığını düşünüyorum.

"Bana bu davranışları yapmamanız gerektiğini kaç defa söyledim? İstemiyorum."

Askerler üzgün şekilde bakarken biri konuştu.

"Özür dileriz prensesim fakat Kralın kesin emri. Bu saraydaki büyük kişilere bu şekilde davranmamız gerek, affedin."

"Benim sözüm geçmiyor zaten"

Göz devirerek ve sinirle aşağa indim. Yemek odasına girdim ve babamı, annemi ve ateşi masada yemek yerlerken gördüm. Hemen sandalyeme oturdum.

Babam gülerek söze başladı.

"Ooo kimleri görüyorum, sonunda uyanmaşsın prensesim."

Konuyu değiştirerek lafa atladım.

"Baba, Bu sarayda benim sözüm geçiyor dimi?"

Direk cevap verdi.

"Tabiki güzel prensesim, ne oldu bir sorun mu var?"

İçimden sinirlendim. Sanki beni çok seviyormuş gibi tatlı tatlı iltifatlar ile konuşuyordu. Belli etmeden devam ettim.

"Hah, ozaman lütfen askerlere söyle, bana itaat etmesinler. Bu itaat işini abarttığınızı düşünüyorum. Onlar köle değil."

Annem oradan sinsi bir gülüş ile lafa atladı.

"Kar, fazlasıyla ezdiriyorsun kendini. Sen bir prensessin."

Babamda annemin lafını kesti.

"Artık bu saçmalığa son ver. Ateşe çeksene sen. Ne bu insaflığın."

Hiçbirşey söylemeyerek kahvaltımı yaptım. Benim kararlarıma karıştıkları için yemek boyunca onların sohbetine katılmadım.

Yemek bittikten sonra tam kalkacağımız sırada Ateş bizi durdurdu.

"Anne ve baba, ben artık dayanamıyorum. Ya kar sarayın içine hapsoluyor yada ben. İzin verin korumalı eşyalarla çıkalım. Artık aynı anda dışarı çıkalım, lütfen."

Babam sinirle bağırmaya başladı.

"Prenses Ateş, saçmalama. Çıkamayacaksınız."

Ateş sinirlenmeye başladı.

"Ya yeter! Çıkabilecek durumdayız izin vermriyorsunuz. Neden? Kendi mevsimlerimizde bile az çıkabiliyoruz. "

Ateş ağlayarak masadan kalkıp gitti. Bende arkasından gittim.

Odasına yanına girdiğimde yatağına oturmuş bir şekilde ağlıyordu. Yanına oturdum ve direk yüzüme bakarak konuştu.

"Kar, ben artık bu kurallardan bıktım."

"Bende"

Net bir şekilde cevap verdi.

"Kaçalımmı?"

Bir anda böyle bir cümle karşısında sok oldum.

"Ne?"

"Ne ne kar, kaçalım işte. Başka bir Krallığa gidelim, lütfen."

Uzun uzun düşündüm. Aklıma takılan soruları ardarda sormaya başladım.

"Hangi Krallığa?"

" Zoranda Krallığı"

"Kimle kalacağız?"

"Saraya gideceğiz"

"Bizi kabul etmezlerse?"

"Ederler"

"Nereden biliyorsun?"

"Planım var"

"Planın ne?"

"Hizmetçi olarak gireceğiz, daha sonra prenses olamaya çalışacağız. Yada direk söyleriz prenses olduğumuzu."

Düşündüm. Artık bende sıkılmıştım bu krallıktan. Bu kaçışın güzel sonuçlar doğurabileceğini düşündüm. Çünkü Ateş prenses olmama ihtimalini bile göze aldıysa bi bildiği vardır. Hem ona güvenim sonsuz.

Bu düşünceler ile elimi ateşin omzuna koyup sıvazladım ve korkarak bile olsa cevap verdim.

"Tamam, kaçalım."

İlk bölümler Kısa olacaktır.

                                     🌙🦋