She Conceived A Morgan's Child

Special Chapter 3: Bugso

Special Chapter 3

Fabio

"Mummy! Daddy! D-daddy! Please stop it! Ouch! Ouch it hurts!" I almost want to collapse hearing my son plead us to stop the treatment. He was crying so hard at nagpupumiglas.

"Shhh malapit na anak ko ok? It's almost done. Just look at Mummy nandito lang si Mummy," Rowena said.

"No Mummy! I don't want to do it anymore! Daddy please! It hurts! It hurts!" Hindi ko na napigilan ang sarili ko at nilapitan yung doctor na nagaadminister ng gamot. Sigaw pa rin ng sigaw si Benjamin at nagmamakaawa na tumigil na sila.

"D-doc please. Please nasasaktan na yung bata. Pagpahingahin muna natin please," pakiusap ko.

"I'm sorry Mr. Morgan, hindi pwedeng mainterrupt ang treatment. Kailangan nyang tiisin kung gusto nyang gumalin-"

"Doc can't you see my child?! He was screaming in pain! Stop it-"

"Nurse, call the security. Ayoko sa lahat ang ginugulo ako," he said.

"What?"

"Sir don muna po tayo sa labas. Please, nakakadagdag lang sa nararamdaman ng bata na nagiinit din ang ulo nyo dito," saad ng nurse na lumapit sa'kin.

"Nasasaktan na yung anak ko anong gusto nyong gawin ko!?"

"Tara na po sir," pagpupumilit ng nurse. I couldn't do anything anymore when the security came and forced me to get out of the room. I just punched the wall out of frustration. Hindi ko na alam ang gagawin ko, yung marinig palang na nagmamakaawa ang anak ko pakiramdam ko mababaliw na ako.

A few moments later the doctor came out and gave me a warning. I couldn't bring myself to apologize even though I have to because I acted rashly earlier. He had to call me to his office to talk to me.

"Naintindihan kong hindi mo gustong nakikita na nasasaktan ang anak mo Mr. Morgan, wala namang tatay ang gusto yon pero hindi mo hawak ang patakaran sa hospital na'to. Maintindihan mo sanang hindi pwedeng tumigil sa kalagitnaan ng treatment ang bata. Para naman sa ikakabuti n'ya ito," he told me. I had to force myself to apologize and promise it won't happen again sa takot na hindi na ako payagan na samahan si Benjamin.

Paglabas ko nagiintay na sa labas ang mag-ina. Sinisinok sinok pa si Benj na nakatulog na sa wheelchair. Mugto ang mga mata n'ya at hinang hina ang pangangatawan.

Nanahimik lang si Rowena hanggang sa makauwi kami sakanila at maihiga ko si Benj sa higaan.

"You shouldn't have done that. Imbis na palakasin mo loob ng anak mo, tinotolerate mo pa ang gusto n'ya," biglang sumbat ni Rowena.

"I'm sorry," I said. Pakiramdam ko ay wala akong lakas makipag usap ngayon. Para ring nauubos ang lakas ko habang nakikita kong parang lantang gulay ang anak ko.

"Ganyan ka naman Fabio, magsosorry ka na tingin mo pag nagsorry ka ok na'yon?" Tanong nito na sinundan ako palabas ng kwarto habang hawak hawak ang saklay n'ya.

"I already said sorry Rowena ano pabang gusto mo? Let's just talk tomorrow-"

"Huh! Kung ganyan kalang din naman wag mo ng puntahan si Benjamin. Lalo s'yang nanghihina kapag nandyan ka-"