Sofia(Abilerim Kurgusudur)

2.Abilerim varmış

Oy verip yorum yapmayı unutmayın canlarımm💖

İyi okumalar!

Ben şokdan çıkamıyorken annemler Cansuyuda alıp gülüşerek eve dönmüşdüler.İsimlerini bile yeni öğrendiğim 'gerçek ailem' yanımda oturmuş şoku atlatmamı bekliyodular.Dakikalar sonra gözlerimi kapatıp tekrar açtım yanımda oturan Güzin hanıma baktım."Su varmı?" Kafasını sallayarak hemen Hazar beyin elindeki suyu aldı ve kapağını açtı.Ellerimin titremesi daha tam açılmamışken suyu dizlerimin önünde  duran genç erkek içmeme yardım etti.

Suyu içtikten sonra biraz kendime gelmişdim.Hazar bey ayağa kalkarak diğer tarafımda duran Güzin hanıma kaş göz yaptı."Hadi Güzin kızımızı biraz bahçeye çıkartalım hava alsın." Güzin hanım onu onaylayarak ayağa kaltı ve beni kaldırmak için harakete geçdi.Onu durdurmak için elimi kaldırdım ve istemediğimi açık bir şekilde belli ettim.Şimdi dizlerimin yanında duran adamda ayağa kalkmıştı."O zaman eve gidelim mi yavrum?" Kafamı sallayarak inkar ettim."Ben eve gitmek istiyorum.Kendi evime" Hepsi yutkunarak bir-birlerine bakıyordular."Bize bir şans vermelisin Sofi" dedi bana benzeyen adam.

"İsmim Sofia.Sofi değil"

"Çok uzun ismin"

"Sadece bir harf eksilttin"

"Olsun." Dedi gözlerini kırparak.

Gözlerimi devirmemek için kendimi zor tutuyordum.Güzin hanım konuşmaya başladı."Bizi tanıyana kadar bizde kalmaya ne dersin?" Ben daha bir şey diyemeden Hazar bey konuşmaya başladı."Emin ol bir hafta sonra bizi istemezsen ailenin yanına dönmekte özgürsün" Biraz düşünmeye başladım.

Evdekiler bizi aile sofrasına bile almıyor Sofia!
Onlarla kalalım belki bizi severler.

İç sesime güvenerek "Bir hafta sonra istemezsem dönerim." Dedim derin nefes alarak."Ama ilk önce evden kiyafetlerimi almalıyım." Hepsi derin bir nefes aldılar.Güzin hanım gelip bana sarılmaya yeltendi fakat geri çekildim.Suçlu edasıyla ellerini bir-birine kanetledi.Yaklaşık on beş dakika sonra hepimiz arabalara binip eve gidiyorduk.
Onların evine
Hayır bizim evimize Sofia!
Hazar beyin arabasında ön koltukta Güzin hanım arkadaysa ben vardım.Diğerleri kendi arabalarıyla gelecekmiş.Güzin hanım arka koltuğa doğru döndü gülümseyerek.Bana çok benziyordu.
Biz ona benziyoruz aptal kız.
"Kaç yaşındasın? kızım okudunmu? mesleğin ne?" Güzin hanımın soruları ard-arda sıralamasıyla Hazar beyle birlikte kıkırdamaya başladık.Biraz sonra Güzin hanımda bize katılmışdı.Kıkırdılarım gittikten sonra yerine gülümseme bıraktı."Yirmi bir yaşındayım ve evet okudum," diye açıklama yaptım."Ayrıca matamatik öğretmeniyim." İkiside bana gülümseyerek bakıyolardı."Poyraz abinde öğretmen" dedi Güzin hanım."Abilerinle çok iyi anlaşacaksın kızım" diye Hazar bey ekledi.Gözlerim fal taşı gibi açıldı.

"Abilerim mi var?" diye sordum.Hep Sinanın yerinde olmak isterdim.Evin küçüğü ve nazı geçen çocuğu.İkiside kafasını salladılar."Yedi tane abin var" dedi Hazar bey.Sesi ılımlı tondaydı
Af buyur dad?
Çüş!
Futbol takımı mı kuruyorsun birader?
Şaşkınlıktan ağzım açık kalmıştı."Şimdi evin en küçüğü benmiyim?" Güzin hanım onayladı."Sensin." Cevabıyla birlikte geriye yaslanarak dışarıyı izlemeye başladım.
Abilerim varmış.

İnşallah bunlar bir olup bizi öldürmezler.

Neden öldürsünler ki?

Mafyaya benziyorlardı.

Saçmalama iç ses.

"Güzin hanım acaba oğullarınız mafya mı?" Kıkırdadılar."En büyük iki abin Atakan ve Mert babanın yolundan devam ettiler." Dikkatle dinliyordum onu."Diğer en büyük abin Doğu polis ve onun ikizi Batı savcı."
Ohaaaaa!
Ağzım açık dinliyordum."Diğer en büyük abinse Poyras az önce söylediğim gibi öğretmen o" kafamı salladım."Birde ikizin var senin" dedi aynadan bana gülümseyerek.Hazar bey sessizce bizi dinlemeyi tercih ediyordu ve gülümsüyordu.