Yıllar Sonra

Bölüm 14

10 yıl önce

Damla evden çıkmak için acele ediyordu. Ki, yemek bile yemiyordu. Sebebi ise Cesurdu. Daha 10cu sınıftı. Liseliydi. Lakin buraya yeni tanışan komşusundan hoşlanıyordu. Yeni denilen de 1 yıldı.

Erken olduğunu çok iyi biliyordu ama elinde değildi. Başta ona karşı hep hayranlık duymuştu. Daha sonra bu hisler aşka dönüşmüştü. Seviyordu.

Sırf onu göre bilmek için hep daha erken çıkardı evden. Sadece 2 dakikalık bir şey için.

Zaten aşk böyle bir şey değil miydi? Onu 2 dakika bile göre bilmek için her şeyi yapardın. Her şeyini feda ederdin.

Aşk fedaydı. Evet. Feda. Kimisi aşk için gururunu feda ederdi. Kimisi ailesini. Ve daha niceleri...

Cesurda liseliydi. Lise son sınıftı. 20 yaşı vardı. 1 yaş geç başlamıştı okula. Damlanında hen üz 17 yaşı vardı. Doğum günü sayesinde 16 olmaktan kılpayı kurtuluyordu. Garip huyları vardı. Onun için 16 küçük 17 ise normal bir yaştı.

Evden çıktığı gibi karşı evinde kapısının açılmasına zafer gülüşü yolladı. Daha sonraysa hemen toparladı ifadesini. Cesurun onu fark etmesini istiyordu ama bir o kadar da istemiyordu. Cesuru görmesiyle gülümsedi.

Ama aynı şey Cesur için geçerli değildi. Damlaya bakmamıştı bile. Bakamazdıda zaten. O öyle düşünüyordu. Kendisi uyuşturucu bağımlısıydı. Tek bir kıza bile bakmazdı. Neden biri ona aşık olup hayatını mahv etsindi ki? Lakin bu kendisi için geçerli değildi. Aşıktı.

Ama cesaret edipde dönüp bir kere bile bakmamıştı onun gibi. Cesur cesur değildi. Hiç olmamıştı. Evet oda Damladan hoşlanıyordu. Ama hep silerdi bu düşünceyi. Güzel kızdı Damla. Gidipde neden Cesura baksındıki? Onun düşüncesi hep bu yönde olmuştu.

İkiside merdivenden inerken Cesur daha da sıkı yapıştı çantasına. Çanta da çanta olsaydı. İçinde uyuşturucudan başka hiç bir şey yoktu...

Bir çeteye üye olmuştu akılsızlık yapıp. Ama çetede pekte göze batan biri değildi. Sadece uyuşturucu alırdı ordan. Başkada bir şey yoktu.

Damla ve Cesur ikiside otobüs durağına geldiklerinde, bir-birlerine kaçamak bakışlar atıyordular. İkiside doyunca bakmak istiyor, lakin çekiniyordular.

İkiside bir-birine çaktırmadan bakmak isterken göz-göze gelince anında kafalarını başka yere çevirdiler. Damla, yere inen serçelere bakarken, Cesur da kurumuş ağacı inceledi. "Sulamak lazım çok kurumuş" diye mırıldanınca Damla ona döndü.

"Ha?"

"Ha? Bir şey mi vardı?"

Yutkundu ikiside ister istemez.

"Ha şey şey dedin ya Sulamak lazım çok kurumuş"

Elini boynuna attı Cesur.

"Ha o şey için. Ağaç için."

Kafasını salladı Damla. "Ha anladım." bir az daha konuşmaya devam ederlerse daha da saçmalayacaktılar. İkiside biliyordu bunu.