Yıllar Sonra

Bölüm 11

Her kese merhaba arkadaşlar nasılsınız?

▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️

Yazardan

Cansu ile Baran eşyalarını toplayıp işten çıkmaya hazırlanıyordu. Cansu bir az daha elini çabuk tutuyordu çünkü Baranla karşılaşmak istemiyordu.

Baranın ona yaptığı gönderme aklına geliyordu.

Gerçekten çok yoruldum

Yaslan...

Cansunun bu olay aklına her geldikce geriliyordu. Onun düşüncesiyle Baran çapkının, her kese yavşayanın biriydi. Ama sadece onun düşüncesiyle.

Baranda kendisini öyle göstermişdi. Ama sadece Cansuya karşı.

Cansu eşyalarını alıp çıkacağı sırada Baranın ona seslenmesiyle adımları taş misali yere çakıldı. Derince bir nefes aldı. Kalbi o kadar hızlı atıyordu ki dışardan duyulacağından korkuyordu.

"Cansu bir konuşalım."

Cansu arkasını dönüp, Barana bakınca Baranın umutlu bakışlarla karşılaştı. Neden bu kadar güzel bakıyordu ki?

Bakmasındı. Cansu garip oluyordu öyle bakınca Baran. Zaten 1 aydır böyle bakıyordu. Baran bu Cansu. Baran bu. Diye kendi-kendine söylüyordu.

"Lütfen." diye fısıldadı bu seferde. Dudaklarını ısırdı gergince. Konuşmakta fayda olduğunu düşünüyordu aslında da.

"Tamam." diye mırıldandı. Baranın o an gözleri parladı. "Tamam o zaman burda aşağıda bir yer var. Gidelim." Kafasını salladı Cansu. Çantasını koluna takıp Baranın peşinden ilerledi.

Baran için bu son şans ola bilirdin belkide. Kendini açacakdı. Son 3 aydır kendini yiyip-yiyip bitirdiği meseleyi Cansuya söyleyecekti.

Bir şeyi içinde çok saklayamazdı. Saklayamazdıda zaten. Ona göre seviyorsan anında söylemeliydin. Yoksa içinde tuttukca daha da kötü  olurdu. Hastalığa bile çıkara bilirdi. Ona hep öyle gelirdi. Ki, öyleydi de.

Cansuyla Baran bir kafeye gelip oturduklarında Baran ikisinede sade türk kahvesi sipariş etmişdi. Cansu o kadar gergindi ki bu gerginlik Baranada yansımıştı.

Zaten Baran karşıdaki nasıl hissederse istemeden de olsa öyle hisseden biriydi.

"O gün paylaştığım gönderiyi gördün her halde." diyerek lafa başladı Baran. Sakince kafasını salladı Cansu.

Ama hiçte sakin değildi. Olamazdı da bu durumda. "Cansu. Açık konuşacağım." Baran ellerinin titremesini ve terlemesini saklamak adına masanın altına sakladı. Lisedeyken bir kıza çıkma teklifi ederken bu denli hissetmemişti.

Hatta kız redd edince de 1 aya unuttuğunu hatırlıyordu. Öyle umursamaz bir insandı. Lakin Cansu denilince akan suları duruyordu son 3 aydır.

"B-ben senden gerçekten de hoşlanıyorum. Yani çok hoşlanıyorum. Yani seni görünce bir garip oluyorum. Yani karnımda kelebekler uçuşuyor sanki. Yani ne yani Baran ne Yani seviyorum işte seni."