Yıllar Sonra

Bölüm 4

Sonunda evdeydim. Nehir geldiğimde uyuyordu. Bende yanına kıvrılmıştım. Gelen mesajlarada cevab vermemişdim.

Eve gidince cevab veririm demiştim ama annemle tartıştığımız için cevab verememiştim.

Nehire kısa bir bakış atıp telefonumu elime aldım. Allah bilir şimdi neler yazmışdılar qrupa.

"Old kankalar"

Egemen: Kız nereye gittin??

Mevsim: Kesin *patronu* çağırmışdır

Egemen: AĞAĞAĞAJSKSJDKS

Egemen: Acaba eniştem eski hattını kullanıyormudur?

Kaan: 3 yıl önce kullanıyordu. Şimdi bilmiyorum

Mevsim: Nerden biliyorsun?

Kaan: Damlayla ayrılınca 3 yıl falan biz konuşuyorduk Cesurla. Damlanında haberi vardı merak etmeyin. Ama daha sonra birden iletişimi kestik. Ne o yazdı ne de ben. Sonrada konuşmadık işte.

Mevsim: Heee anladım

Egemen: Lan dingil bize niye söylemedin?

Kaan: Damla biliyor ya

Mevsim: E biz neyiz? At kafası mı?

Kaan: Bu mesele Damlayı ilgilendiriyordu Mevsim. Bende gereken kişiye söyledim sadece.

Egemen: Aman neyse bizi ilgilendirmiyor.

Mevsim: Ne demek ilgilendirmiyor Ege ya biz arkadaşız

Egemen: Boooşş veerrr nolcak ki

Egemen: Ben enişteme yazıcam. Bakalım nolcek

Mevsim: Şaka yapıyorsun her halde

Egemen: Yoooo

Kaan: Bence unutmuşdur bizi. Baksana patron bile olmuş

Mevsim: Ne unutması ya¿¿

Mevsim: Buralara gelmişse hepsi Damla sayesinde. Bir az bizimde katkımız var

Egemen: Aslında haklısın. Bizi unutmuşsa büyük ayıp olur.

Egemen: O uyuşturucu çetesinden kurtulsun diye yediğim dayak hala da aklımda

Egemen: Ay hatırladıkça her yerim ağrıyor

Kaan: Evet ya

Kaan: Yok ama Cesur unutmaz

Kaan: Zaten Cesur bu hayatı kendisi seçmemişti.

Kaan: Unutmak için yapmıştı

Mevsim: Ama Damla ona nasılda merhem olmuştu ama

Egemen: He ya

Egemen: Keşke ayrılmasaydılar..

Kaan: Durumu hepimiz biliyoruz

Mevsim: Maalesef. Ama Cesur bilmiyor.

Kaan:Bilse nasıl olurdu acaba?

Egemen: Kıyamazdı. Tekrar sevgili olurdular. Damla her şeyi onun için yaptı.

Daha fazla okumak istemediğim için telefonu bir kenara bıraktım. Onun için yapmıştım. Her şeyi onun için yapmıştım ama bilmiyordu. Ben istemezmiydim Nehir babasıyla büyüsün.

Olamamıştı işte. Her şey o çetesi yüzünden olmuştu. Tamda 6 yıl önce.

6 yıl önce.

Genç kız heyecanla sevgilisiyle buluşmaya gidiyordu. Bu gün onun için çok anlamlıydı. Hamile olduğunu öğrenmişti. Öğrendiği gibide sevgilisine yazmıştı önemli bir konu var gel diye.

Cesurda anında onaylamıştı. Cesurun hayatında Damladan başka hiç kimse yoktu. Ha birde Damlanın o çatlak arkadaşları. Onlarıda çok seviyordu.

Gözü kapalı Damlayı emanet ede bileceği insanlardı.

Damla ara bir sokağa girdiğinde takip edildiğinden habersizdi. O kadar heyecanlıydı ki fark edememişdi.

Aniden onu saran kollar yüzünden tiz bir çığlık attı. Anında işe susturuldu. Adam o pis ellerini Damlanın ağzına bastırmıştı.

Damla gördüğü yüzle gözleri irice açıldı. Bu adam o uyuşturucu çetesinin bir üyesiydi.

"Naber Damla hanım." dedi adam pis pis sırıtarak. Damla korkuyla yutkundu. Lakin korkusu kendisine değildi. Karnındaki bebeğineydi.

Cesur bu uyuşturucu çetesinin bir üzvüydü. Lakin daha sonra burdan ayrılmak istemişti. Yapamıyıncada polise ihbar ederek çökertmişdi çeteyi.

Şimdi de Damla intikam almak için onu öldüreceğini düşünüyordu. "Ne istiyorsun" dedi Damla tükürürcesine.

"Ayrılacaksın." Kaşları çatılı Damlanın. "Anlamadım" Dedi nefretle. Adam cebinden bir bıçak çıkarıp Damlanın tamda karnına tuttu.

"Sen beni çok iyi anladın. Ya ayrılırsın" dedi bıçağın ucunu tamda Damlanın karnına tutarak. "Ya da karnındakine de" telefonunu çıkarıp Damlaya gösterdi. Görüntüde bir keskin nişancı vardı. Hedefi ise Cesurdu.

"Sevgilinede veda edersin." Şaşkınlıkla dudakları aralandı Damlanın. Boğulacakmış gibi hiss ediyordu kendini.

İki can. İki canda onun ağzından çıkacak bir cümleyle değişecekti. Bunu göze alamazdı Damla.

Ben onsuzda yaşarım yeterki ona bir şey olmasın. Dedi kendi içinde. Bebeğini düşündü. Onu kayb etmeyi hiç göze alamazdı. Almadıda.

Zorda olsa dudaklarını araladı. Zorlukla konuşdu. "Taman. Tamam yapmayın hiç bir şey. Ayrılıcam." gülümsedi adam Damlaya bakıp.

Bıçağı karnından çekip cebine attı. " Bu olaydan bir kişiye bile bahs edersen işte o zaman kork benden. Esada polise gidersen."

Hiç bir şey demedi Damla. Bu bir kabullenişti. Adam gidince olduğu yere çöktü. Eli karnına gitti. Hayatının en zor anı hangisiydi deseydiler kesinlikle bu anı söylerdi.

V.v.V

Vay anam babam. Bu nasıl bölümdü be