ben biraz sen hastası | bxb

yirmi beş

30 Aralık, 2023

her şeyi sana benzetirdim,

ama hiç kimse benzemezdi sana.

☆

Gökalp'ın nefesi yurt binasından çıkınca yüzüne vuran soğuk havayla kesildi. gözlerini birkaç kez kırpıştırıp yoluna devam etti. tane tane yağan kar yavaştan yerde toplanıyordu.

bu Gökalp'ı mutlu ederken daha fazla yağmasını umdu. böylece Kutayla birlikte karda oynayabilirlerdi. biraz daha ilerledikten sonra durağa vardı.

Kutay'ı görünce kaşları çatıldı mavi gözlünün. sarışın çocuk ona sevinçle sarılırken o da beline sarıldı ama uzatmadan geriye çekildi.

"Kutay. atkın nerede? beren nerede? bu soğuk havada bu kadar ince mi giydin gerçekten?" elini çocuğun omuzlarına yerleştirerek onu baştan aşağı süzdü. üşümüş olmalıydı.

"ben evden çıkarken bu kadar soğuk değildi." diye mırıldandı bakışlarını kaçırarak. Gökalp derin bir nefes verdi sinirinin yatışması için. fazla baskıcı ve endişeli gibi görünmek istemiyordu ama çocuğun yanakları ve burnu soğuktan al al olmuşken bunu nasıl yapabilirdi ki?

kendi beresini çıkarıp şaşkın çocuğun kafasına taktı. eliyle kulaklarını kapatacak şekilde aşağı çekip düzeltti. akısını da çıkarıp güzelce taktı boynuna. Kutay'ın ona hala şaşkın şaşkın baktığını görünce bu sevimliliğine karşın eğilip çenesinden sıkıca öptü.

"iyi de şimdi sen üşüyeceksin." kaşları çatılırken sordu.

Gökalp içine giydiği hırkanın kapşonunu kafasına geçirdi. montunu da iyice yukarıya çekti ve boynunu kapattı. elini Kutay'ın omzuna atarak onu kendine biraz daha çekti. "kıyafetlerim kalın benim merak etme. ama üşümememi istiyorsan eğer bana yakın olup ısıtman gerekiyor." yandan çapkın bakışıyla göz kırptı kolunun altındaki çocuğa.

"fırsatçısın." utanarak kıkırdadı sarışın. Gökalp yalancı bir şaşkınlıkla ona döndü yeniden. gözlerini büyüterek abartı bir şekilde konuştu. "ben mi? ben fırsatçıyım öyle mi?"

Kutay onun bu haline kahkaha atarken onayladı onu. "evet sen, Diago."

bu sefer utanan Gökalptı. irkilerek bakışlarını kaçırdı. "şunu demez misin rica etsem?" tüyleri diken diken olmuştu.

"neden ya? utanıyor musun adından?" omzuyla omzunu dürttü Kutay şakayla.
Gökalptan cevap gelmezken kafasını omzuna yaslayarak daha fazla sırnaştı ona.

"utanmak değil de. hoşuma gitmiyor işte. garip biraz. ayrıca bana yakışmıyor. istersen alp diyebilirsin, daha iyi." Gökalp kafasını ona sırnaşan tavşanın kafasına sürttü.

"sevgilim demeyi tercih ederim." herne kadar utansa da geride kalmak istemiyordu Kutay. Gökalp ona güzel kelimeler söylerken o da ona aynısını yapmak istiyordu.

Gökalp otuz iki diş sırıttı duyduğu kelimeyle. resmen sevgiliydiler. hala inanası gelmiyordu tatlı sarışının onun sevgilisi olduğuna.

karşıdan gelen erkek grubunun onlara garip garip bakmasıyla sarışın gerilerek geriye çekildi yapıştığı sevgilisinden. fakat Gökalp onu fazla çekilemeden kendine çekti elini beline koyarak. yanlarından geçen adamlara da aynı şekilde dik dik baktı.

"Gökalp, yolun ortasında saldırıya uğramak istemeyiz bence. fazla yakınlaşmamak daha hayırlı gibi." kısık sesle düşüncelerini söyledi sarışın çocuk.